Alle inzendingen over noorderlicht

hoe rakelings kunnen we gaan zolang sprake is van deze verte dit is een baan om het lichaam op ramkoers met aarde en ziel noorderlicht is een wervelwind van bijna zichtbare tastzin en als de storm niet gaat liggen sluit dan je ogen en voel het denkbare langs de ruggengraat van adem elektrisch geladen, meercellig gestemd trillend…

de taal om met de ontslapene te praten bestaat uit zwijgen oog in oog niet spreken in stilheid alles ondergaan ik kan huilen zonder tranen jij kon ooit lachen mét maar ik voel mijn oude winterhart en in mijn borst is het koud bij het verre noorderlicht zullen eeuwen anders zijn dagen als vervreemde vrienden voor animus en gezelligheid…

Ze laat ons al het moois zien dat door haar zo mooi kan bloeien Haar romantische zonsondergang, haar betoverend noorderlicht, haar schaduw om in af te koelen als ik voor haar hitte zwicht De wereld draait om de zon En jij bent mijn zon…

weet niet waar je bent maar voel je hogerhand altijd dichtbij soms trillen jouw kleuren in het noorderlicht geeft kou jou een gezicht of lees je in de kranten bij een natuurspektakel met aan de achterkant de rampen een enkele keer van binnenuit als in ontspanning gloeiend lava uit rustende vulkanen spuit groots zijn de fenomenen…

noorderlicht valt buiïg je hand penseelt rumoerig haar lucht Winden neigen toch naar luwte dwarrelen een zucht het mes schuift scherprechterlijk langs kleur wolken breken zacht in olie dampen verdrijven nevelend hun geur tijd om je palet en zin te keuren er moet nog veel gebeuren met het licht dat de zon voor…

we waren samen toen hij vertrok kwart voor zeven vrijdagavond ik weet het nog precies op de gang zag ik een klok de klok zag mijn verlies buiten was het nacht het noorderlicht gedoofd ik had mijn taak volbracht zoals het licht dat schijnt totdat het duister het berooft de duisternis dook in mijn ziel mijn licht was mee gestorven doordat…

‘t Laaiend Noorderlicht In staalharde nacht Houdt in mij de hoop Dat een langre schicht Mij inééns losscheurt uit mijn krater En in vlammenvloed Al het eeuwig ijs Smelt tot groen, schuimbekkend water, Waar ik rood en donker uit verrijs.…

Het Noorderlicht en het vermoeden zinvol te zijn, misschien.. zie ik een vos in de sneeuw vandaag met waterige, bedroefde ogen kijkt hij me dan heel kort aan en heeft zijn dikke staart van gember, geen lust meer om te slaan.…

lied Zo is het ook met het zonnegloren als ik erin loop, voel ik me herboren maar wil ik het pakken dan lukt dat niet ik hoop dan dat niemand het ziet En ook de tijd, Heer, ongrijpbaar als wat met een stramien dat mij haast niet past wil ik hem pakken, kom ik in de knel soms gaat hij te langzaam, vaak ook te snel De regenboog en het noorderlicht…

bevroren kraken dennen wortelend in permafrost nog is er geen ontdooien ik voel je kou droom witte vachten bij het grijsblauw van je blik in ogen die de verte weten in het sneeuwblinde vergeten het universum kruisen in vertwijfeld zoeken naar wat noorderlicht als tegenwicht nog lacht de poolbeer in zijn laatste vacht onwetend…

Laag op laag van sporen in de verte evenwijdig aan een romp loodrecht op een hoofd dat scheef hangt van verbeelding afgetekende bergen op de vlakte van herkenning als een gewei-van fractalen vogels in V-formatie bomen strekkend in lange latten het Noorderlicht de boodschapper van de zon ergens het zuchten van een mens op papier schepsels…

Ik barmhartig jouw onhebbelijkheid de onsterfelijke droom in jouw keizerrijk de bewegingen in silhouet tegen het noorderlicht…

zachtjes droom ik weg in de volle maan waar woeste golven de nacht omhelzen, waar de wind het water even streelt als een fluwelen nachtgordijn dansend laat het licht de sterren gloeien in de nacht vol passie en gevoel, waar het toneel bespeeld wordt door de vallende sterren uit de belichte hemel want, het toneel is zo gekleurd door het noorderlicht…

O jij voortvluchtige mens mijn noorderlicht is je beschermer synthese van zovele gezichten tot het blad zich keert, maakt het je slachtoffer en betaalt werd met vernietiging terug tot voor wat je schatplichtig was het was die tijd die vrede wilde maar niet kreeg, het huis de luiken sloot, het zonlicht zweeg, je dacht het aardse licht…

Daar waar zij legenden lazen met een hartenklop van goud verscheen zij op haar langste dagen aan de luchten -stervenskoud Verkondig nooit van haar verhalen het is de nacht niet toevertrouwd Zij is al oud -zij danst voor dwazen die zich laven aan het mout en aan hun kinderen vertellen dat wie zwijgt zijn ziel behoudt Zij wacht op woorden…

lantaarntjes bij nacht en van mijn sterrentuinen zien want- Als mijn hart drinkt, als mijn hart zingt, hoge golven, oceanen Haal ik adem van mijn adem, kruip ik zacht tegen je aan Streel ik je wangen als de nacht die van de maan soms appels geeft En schrijf ik zinnen in je hand die je dan in gedachten leest Ik neem je mee in sterrenzee, in noorderlicht…

Niet naar de jouwe, Lief (gemakzucht is voor een gedicht wat noorderlicht voor remslaap is). Maar naar een tuin die aan de jouwe grenst, zo tergend dicht dat jij nooit zeker weten kan of ik mij van adres vergiste of met opzet fout geleverd heb uit kleine, zachte wraak.…

Koud en onvruchtbaar als de polen wordt mijn glazen aardbol gevuld met winterlicht, in de draaiende bewegingen van de mooiste wensen ontkiemt het noorderlicht.…

De inzichten in mijn aantekenboekje zijn raadsels geworden, ik herinner me de mistige gedachte van vandaag al eens eerder gehad te hebben maar helderder, een openbaring die ik meteen opgeschreven heb en om haar opnieuw te vangen ben ik al uren aan het wandelen snuffelend naar een spoor loop ik langs de nissenhut van Het Noorderlicht…

Koud en onvruchtbaar als de polen, de glazen bol gevuld met winterlicht, in een draaiend beweging van een kleine hand ontkiemt het noorderlicht, wolken sneeuw die behoedzaam binnendrijven, hoe hard ik ook zal draaien, het zijn souvenirs van herinneringen, die opspringen en wil bedekken aan de binnenzijde van deze minuscule wereld…

Maar als Noorderlicht straalde daar het wandbord, bol als een drinkend oog, blauwe en rode bloemen op zwart hout. Ik zweer niet zo bij wandborden, maar deze ernstig op hout geverfde verbeelding toonde een samenhang die voorheen ooit bestond. blik van 't innerlijk oog en van de bergen. --------------------- uit: 'Vuur', 2008.…

Ze is veel meer dan alleen de manier Niet slechts de belofte van pen en papier Maar vooral wat daar voorbij ligt Een meeslepend verhaal, een ontroerend gedicht Ze is veel meer dan een brochure voor een vakantie Niet slechts een een-dimensionale garantie Ze is vooral de beleving van de reis Een zonsondergang in Kenia, noorderlicht boven het…

Koud en onvruchtbaar tussen beide polen wordt mijn glazen aardbol gevuld met winterlicht, in omwentelingen van de mooiste wensen die ontkiemen in het noorderlicht.…

een tijd voordat het ochtendgrijs van kruitdamp na het vuurwerk van de flanken in roodgroenlinkse tint is opgelost Daarna vooral in 't westen volop zon den haag en de boerburger bollenstreek in 't zuiden overheerst bij mies en freek bewolking tussen wilders' gouden bergen een koude dag, maar in de loop der avond schijnt noorderlicht…

Op onze koers verscheen worp van het noorderlicht een medaillon tegen de onweerswolken en begon te stralen als gedolven marmersteen uit Connemara: groen met daardoorheen opalen regen, boog die welfde, won aan gloed van blauw, een purperpoort, een bron van geel, oranje en dieprood inéén.…

in vrijheid wil ik leven ver weg kunnen rijden de elementen zien bewegen ven Helsinki tot aan Leiden insecten in de haren op de weg in gedachte de zoveelste voorganger inhalen nooit meer willen verlangen en het antwoord mijn vriend spookt ergens rond in de wind en zo komen zinnen uit de mond het noorderlicht komt in zicht de tent…

Koud en toch vruchtbaar tussen beide polen wordt mijn glazen bol gevuld met polarisatie door het noorderlicht, kleuren van een werelds mozaïek zonder kunstsneeuw van de retoriek .…

Men schrijft meer, constateer ik, dan men leest Men deelt zijn navelstaren met collega's Als waren 't zijn, c.q. haar, alter eega's Toch raakt men schrijvend, lijkt het, meer verweesd Soms gaat het met een metafoor gepaard Dan wou ik dat het minder cryptisch kon Die vergelijking in het lexicon Zo'n brainwave, als uit noorderlicht…

Spreeuwen honderdvoud Rondedans in avondzon Wij-synthesevlucht…

Noorderlicht. Maar ik kon gaan. En hij kijkt weer tv. Straks word ik opgehaald en sterven kilo's dode uren op de stortplaats met mij mee. ------------------------------------ uit: 'Dit is mijn dag', 2004.…