Alle inzendingen over noorderlicht

Ik hoor de wind zingen kijk naar het noorderlicht besef dat zijn allemaal dingen die God ons zomaar geeft. Wij zingen psalmen en gezangen ook door ons leven klinkt een lied de klanken blijven in ons hangen toch zit er ook veel oud verdriet.…

Noorderlicht, Zuiderlicht. En de rode zee is dicht. Egypte aan de horizon. Hij schrijft op een kaart: 'Groeten uit een land ver weg', Terwijl hij droomt. Het natte krijt Droogt in zijn handen. Hij lacht bij termen, rotsen en stenen die het licht niet dragen kunnen. Verdwalen kan hij niet, Want hij is niet onderweg.…

Ik had al jaren moeten doorbrengen met het noorderlicht. Nooit kwam de zon nog op. Misschien nu en dan met mist overtrokken. Nu is er een piepklein lichtje. Een vonkje dat een vuurtje kan zijn, een zaadje dat misschien terug een bloem kan worden. Woorden hebben een heilzame werking op je bewustzijn en je zelfrespect.…

Spreeuwen honderdvoud Rondedans in avondzon Wij-synthesevlucht…

ooit werden geboren ook hier delen zij ongewild in de spanning van leven al zijn zij verstild in bewegen waar steen en glas versmelten kleuren lijnen het intense lijden aan elkaar vaak vlamt rood de nood van te veel energie geeft daar haar pijnen bloot in variaties blauw snijdt heldere kou uit ijstijden ons tegemoet groen noorderlicht…

Het noorderlicht wil je zien in de Vespuccistraat. Hoofdweg met strak gevelaanzicht als ader met bloed. Portieken met tegels in glazuur maken het zoet. Stempel van de Amsterdamse School is de maat. Houtbewerkte deuren herbergen eigentijdse buren.…

Hij prevelde van een godin en ook iets van een uil Omfloerste woorden, want hij maakte echt geen handen vuil Gepeupel sprak hij toe met entartet en boreaal Dat was het Noorderlicht: volkomen onschuldig verhaal Hoe alles ooit begon, waar de was tijd nou toch gebleven Toen mannen nog met speer van jacht op mammoet konden leven Hij hunkert…

Op Noorderlicht. In mensen. Pijn wakkert vuur nooit uit. Liefde blijft in verwachting. Altijd! Zie! Voel! Luister stil, wanneer de waakvlam laait. Zie! Wat waakt wordt vuur. Vuur dat liefde heet. Zie! Hoe toeval bedoeling is. Toeval liefde wordt. Achter herkenbare verlangens, wacht de liefde trouw op ons. Op pijngeworden mensen.…

striemde regens van verdriet met vage vergezichten in het verschiet Achter de kale trede een steile klim naar een wijde blik achter de horizonnen waar geleden verleden zich snel en slim vermengt met luchtkastelen en ballonnen vol opgeblazen dromen voor overmorgen snel tollend aan een hemel zonder zorgen Parels van het voorhoofd van het noorderlicht…

Op dromen rijdt mijn wolkentrein door strobolicht langs oosterlijn met speelgoedvogels voor het raam waar noorderlicht mijn gids zal zijn op hemelsporen buitengaats door stiltes die ik achterlaat stationnetjes van Nooitgedacht gebouwd op slechts één spinnendraad Ik laat mijn zere ogen gaan op wolken hier niet ver vandaan waar Kleine Beer…

het kind in mij hecht zich nu nog aan het weinige omdat het nog niet alles gewogen heeft, voor reflectie is geen tijd, dat komt later wel als de schimmen uit hun verdrinking opveren, ik heb een soort voorbedachte haast, want herinnering is het weinige dat tijd prijsgeeft in mijn deining van ondrinkbare gedachten verdwijnt de einder van het noorderlicht…

Wanneer ik in de richting, van het Hoge Noorden vaar, verdampen mijn illusies. Mijn ambities worden er lachwekkend. Angsten zie ik oplossen in moed. De schoonheid van de horizon, leert me hoe ik leven moet. Voorbij de illusies van de winter, wanneer tegenslag en pijn regeert, en de zon niet langer schijnt. Voorbij de illusies van de zomer…

Noorderlicht en maansverduistering, Feeën, met en zonder sproeten, ze nemen haar mee, de trollen en kabouters, jagen voort, voort.. Klauteren, klimmen, struikelen, een weg door berg en dal. Woest water, wilde wegen, warboel en wanhoop verlammen.…

Eens deed ze haar ogen open na een metafysische nacht gevuld met Noorderlicht en kilte. Eens deed ze haar ogen open, haar mond was in één nacht een krassende snavel geworden. Ik werd wakker, naast me was een lege plek, mijn lief gevlogen, onze slaapkamervloer vol scherven.…

Onnozel wierp ik anderdaags een blik 't heelal door 't raam weer gadeslaan en zag de kindjes spelen, aan 't raam een leeuwerik 'k Heb regenboog en noorderlicht geëerd Een schilderij. Maar nimmer nog zo'n dag.…

en de eekhoorn verborgen in een bladerbed Delen hun huis met het zaad van boon en amelkoren En onder het ijs beweegt een stroom, nauwelijks te horen Deze nacht is maanloos, zonder voedsel voor de pelgrim Maar plots weerklinkt een stem in de vouwen van de wind Met het eenvoudig verhaal van een gezegend kind En over de heuvels wasemt het noorderlicht…

Hij ziet toch, als de bleke dag Voor 't lange duister zwicht, De sterren aan de hemel staan, Hij heeft het licht der klare maan, En 't rode noorderlicht. Waar ook de mens zijn woning vest, Gaan lief en leed gepaard : De vreugdestralen van 't gemoed, Zij zijn de ware zonnegloed, In elke streek der aard.…

Siberië noordpool Galactica En Groenland Arctica America Daarop had eerder nooit een mens goed zicht Bezien wij nu de terranova kant Incognito, van uithoeken der aarde Waar een kolonie pinguïns naar ons staarde Dan zien wij 't virtueel als cameraland Dankzij geluidsopnamen weet men beter Hoe walvissen zich met elkaar verstaan Het noorderlicht…

is nooit te zien, Want het is voelen Net als mijn rust Het moet je raken Diep in het hoofd, Maar ook in je lichaam Het licht moet je voelen En naast je laten lopen Als een zonnestraal die op je schijnt, Want de rust moet je verdienen Met leven zoals je wilt, Want rust heeft geen tijd Het licht is mooi Zo mooi voor je ogen Het noorderlicht…

IOVIS ROSA Polaire cyclonen in witgrijze stromen meedogenloos snijdende ijzige winden magnetische velden in couleur locale Thor laat tornado's genadeloos gieren in noorderlicht vlammend rond tollende manen Wodan werpt woedend de riem met de dieren in nevels en ringen die vuren bedwingen Dan rijst uit dit allegaar van godenduistering…

Uylenburgh Ik spits mijn oren Nieuwe composities Zijn zo aan mij besteed En dat nu dan in de Uylenburgh Ik voel me verbonden Met muziek en mensen Zeker ook met oude(re) mensen Verzorgd in de Uylenburgh De pianoklanken vullen De smaakvolle huiskamer Met een verrassende akoestiek in de Uylenburgh César Lüttger speelt bracht me naar het Noorderlicht…

Ik zit bij 't uitzichtloze raam te staren en denk voorbij de vege straatlantaren, Hoe 't ijzingwekkend schone Noorderlicht Gletsjers beschijnt, die eeuwenoude kusten Tot diep in 't binnenland doen splijten onder Een ongehoord en nachtenlang gedonder...…

Ik zit bij 't uitzichtloze raam te staren En denk voorbij de vege straatlantaren, Hoe 't ijzingwekkend schone Noorderlicht Gletsjers beschijnt, die eeuwenoude kusten Tot diep in 't binnenland doen splijten onder Een ongehoord en nachtenlang gedonder...…

dat zou spectaculairder moeten zijn dan het zien van het noorderlicht of de sterrennacht in de Sahara; die allerlaatste ervaring die je nooit meer zult kunnen delen of navertellen. Bijna is zeker: de dood zal adembenemend zijn.…

De apartheid in wonen, Cubaanse Havanna Eeuwigdurend zuigreflex, Gesloten deuren De roepstem voor velen, Het afscheid nemen, Woorden ontberen, Beperkte mogelijkheden In het ondersteunen, De nabijheid andere woorden beveelt, Doolhoven in verschillende, ketens kreten, Het opdrogen van woorden, De eindeloze blik, Op zoek naar “Het Noorderlicht…