Alle inzendingen over omslaan

In ons zit een lijvig boek over wat we hebben ervaren het zijn herinneringen die vertellen wie we zijn wij zijn onze herinneringen Soms hebben we moeite met omslaan van bladzijden doet het verleden pijn willen ‘n blad verwijderen maar het is gearchiveerd onbereikbaar diep in ‘t brein In moment van weerloze rust welt het verleden…

Je legt je koortsige vingertje op de geribbelde bladzij en leest een olifant een pluizige papegaai een tijger met papieren strepen Hoe je met je éénjarig vingertje de koe laat loeien het schaap laat mekkeren het paard laat hinniken De wereld laat zich omslaan in paarsblauw glanspapier Vandaag schep je de dieren en de dingen En…

En ook overdag kan plots die naïeve gelukzalige bui omslaan in iets sinisters. Mama ik voel me zo anders. Niemand wil met me spelen. Ik wil dood. Het zwart en wit is al vroeg aanwezig en begint haar levenslange strijd. Het is aan jou wie je voedt schat. Alles wat aandacht krijgt groeit.…

zal ik zwart papier omslaan, zonder iemand verder gaan? of met gouden pen beschreven, van het nieuwe mensenleven?…

een blinde reiziger tast naar de vluchtheuvel - het perspectief - nergens vinden tastzin en verstand rust geen noodrem, geen vluchtstrook, geen vangnet vloek bedreigt de bede van de kunstenaar alles wankelt, zelfs de heipalen waarop van vreugde dronken voetzolen het ongeloof uit de rede stampen wat achterblijft, is de kanteling het omslaan…

van buiten naar binnen in een futiele pijnlijkheid steeds minder geneigd bij het slijten van scharnieren de deuren op losse schroeven te zetten edoch in het moment van het molmen na het kaderen van een paar zekerheden laat je het liever bij het kieren en staan een aantal zaken weer op losse schroeven je wil wel weer eens een bladzij omslaan…

hebt, je stem geen kracht meer vindt naast alle doden bij elkaar als alles in elkaar beweegt levend of niet soms gekend of onherkenbaar verward zover men ziet ik weet niet hoe het komt dat ik je mis uitlegbaar dat alles dragelijk begrijpelijk is het spel te simpel in de schijn van nabijheid, de sterfelijkheid in een bladzijde die wij omslaan…

Je stelt je op een weg in als een liniaal, maar rijdend door het landschap van Noord-Frankrijk geven de kaarten alle van bedrog blijk: wij ronden bocht na bocht - maar verticaal, waardoor wat ons omringt te kantelen lijkt als wij de hoeken omslaan naar beneden. De heuvels openbaren zich allengs als treden.…

gedachtenspecie de grillige stenen van de taal tot een wankel zinnenbouwwerk zwak getuigt het mijn verhaal kon ik regels laten zingen met waarachtig toverklanken zodat er sterke ranken groeien en bloeien tot in ver verschiet met een verlichtend levenslied deze gewillige betermaker ontbreekt node de magie die getijen kan doen omslaan…

wanneer mijn handen dalen en tussen je lokken strijken de geel grauwe sepia dagen geruisloos omslaan scheer ik lager onder jouw wervelende vrouwenwolkendek als de zuidenwind voluit duinen uiteen barst mijn stem met fluweel stoffeert ( en al wat eb was over mijn strand woest vloed blinkend als kind met vlinders in handen verborgen…

Dat er boten omslaan en mensen verdrinken, dat mag niet, dat er mensen in propvolle vervoermiddelen gestouwd worden, dat kan niet. Dat mensen vluchten en ons kleine landje met hun ( wie weet hoe lang) komst uitbreiden, ook dat mag niet, maar het moet wel.…

het zachte water deed ketsen scherpen nu de messen en verroesten mijn scharnieren ik ben verloren in een verloren land waar niets van de stilte een waarheid kent het zijn de schreeuwen die mij doen verlangen naar een ruimte zoals jij zei de schaamte en spijt schijnbewegen mijn denken verstrooid in de toppen waar de bladeren hun blad omslaan…

Verdrinken we daarom niet in onze puin,  en mogen leven als in een speeltuin, na elke nacht een bladzij omslaan? Bijna alsof de puinhopen van 't verleden niet bestaan? Stel je voor, er leven al genoeg mensen op puin, hebben zij zelf minder rotzooi in hun verleden.…

Janet en Marjan op de thee Een vast ritueel per twee weken Gezellig het breiwerkje mee Al vallen die middag wat steken Marjan op de thee bij Janet Er is al een tijdje verstreken Als één van de twee roept: ‘jij slet!’ Dan volgen er meerdere steken De thee met Janet en Marjan Een waslijst met vele gebreken De vlam slaat allengs in de pan…

om te zeggen ‘ eigen schuld ‘ een gezin onderdrukt en uitgebuit opzoek naar vrijheid vooral voor hun dochtertje Zoya Muaz van slechts twee maanden voorbij mensen lopen gewoon voorbij aan dat ze gevaarlijke routes af moeten leggen waarin zij geen keuze hadden dat is ’t risico van een vluchteling overgeladen op veel te volle boten die omslaan…

Ik raakte aan de grenzen van het niet en proefde van de angsten voor de dode tijd: mijn wezen scheurde over grenzen van ondraaglijkheid en liet mij achter als een reiker uit een ver gebied, waar pijn en licht elkaar verdragen tot alle roerselen omslaan in hun tegendeel, waar angst en haat elkander schragen zolang ik over ’t golven van de pijn…

Somtijds lief, somtijds leed, somtijds ver, somtijds gereed; Wie de liefde goed verstaat weet maar al te goed dat de liefde taant en kan omslaan in haat.…

Ik zie dat binnen de kortste keren in het tegendeel omslaan. Dan is ze weer Melly de Somberaar die voor ons tuinhuisje op de stoep zit naast de hoge melkbus van De Dageraad. In die lange grijze jurk van haar een denker van Rodin, verstrooid spelend met haar passer. Toen al de hoofdingenieur van haar eigen leven.…

Somtijds lief, somtijds leed, somtijds ver, somtijds gereed; Wie de liefde goed verstaat weet maar al te goed dat de liefde taant en kan omslaan in haat.…