Puinhoop

Hoe we daag'lijks lopen op de puinhoop,
hoe kan het dat w' er niet op uitglijden, 
wegzinken in die modderige stroop?
Is het omdat we ons elke dag, en elk seizoen
omringen mogen met al 't meanderende veranderende,
nieuwe ontmoetingen met inzichten, soms een zoen,
vers eten tot ons nemen vol zon, maan en sterrelichten,
omdat het water waar w' in baden, nooit hetzelfde is?
Omdat de lucht die we ademen, telkens nieuw
omdat de personen met wie w'al dan niet 
een leven delen groeien, zoals ook wij?
Verdrinken we daarom niet in onze puin, 
en mogen leven als in een speeltuin,
na elke nacht een bladzij omslaan?
Bijna alsof de puinhopen van 't verleden niet bestaan?

Stel je voor,
er leven al genoeg mensen op puin,
hebben zij zelf minder rotzooi in hun verleden.
Als zij graaien in het afval zoekend naar bruikbaars,
vereffenen zij 't vuil van anderen,
zijn zij misschien de nieuwe hulpverleners?

actualiteit

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 103