Alle inzendingen over onbereikbaar OR hart OR huilt

Maar zien niet dat mijn hart huilt.…

Zoals de stilte schreeuwt de wind raast de regen valt zo huilt m'n hart om jou.…

Zoals de stilte schreeuwt de wind raast de regen valt zo huilt m'n hart om jou.…

geroerd haar ziel doordrongen van gevoelens malen gedachten een woord oneindig herhaald verwachtingen vermoord haar hart zo onbereikbaar het diepst van haar ziel ontroerd…

Wat als mijn hart slaat tegen het ritme van een sneltrein? Wat als mijn hart huilt als een uitbarstend onweer? Wat als mijn hart pijn doet als door een mes doorboord? Wat als mijn hart verward is als een compas dat het noorden niet vindt? Geen inhoudloze woorden kunnen mijn tranen drogen.…

Het stukje delen, wat niet lukt, het stukje spelen, wat je niet kunt, het samen spelen is dan vanzelf onbereikbaar!…

Ontwijkende blikken dreunen tegen mijn hoofd en raken mijn hart Zij die ze blikten blozen en lopen snel naar daar waarvan ze denken dat ik niet gaan zal Ik volg ze met mijn ogen mijn hart huilt…

Wat moet ik doen als mijn hart en mijn ziel schreeuwen? Wat moet ik doen als mijn lippen vol verlangen op uw Kus wachten? Hoe liefste? Hoe moet ik de uren overleven zonder jou? Mijn hart huilt, Mijn ziel vlucht Ik ben een niemand zonder jou.…

Ik ken een man die met zijn hart de mooiste dingen maakt van papier Een roos voor de vrouw die hem verwart of een puntmuts als hij huilt van plezier Een parapluutje als hij huilt als een kind Een bedje dat tegen stormen is bestand Een molentje dat danst in de wind of een bootje dat golft door het land Soms maakt hij vreemde prop-art…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

Ik peuter maar wat en ik mier aan gindse wilgen hangt mijn lier onbereikbaar voor de hand in 't bekende polderland.…

haar gevoel en bestormt zij schuilt en huilt oceanen vol bloed dat stolt een moeder huilt in stilte…

Verwilderde haren bereiken mijn hart. Onbereikbare mens, lachen we samen? dansen we? in levende cellen de troostende dans.…

Nu huilt de winter in mijn hart, De vlagen donkren buiten, Als wilden beiden van de smart De flauwe ogen sluiten. Dat is gekomen van de pracht Dier schone zomerdagen, Wier gloed geen menselijke macht Noch bloeisel kan verdragen. O, droefheid van dit Aards gezicht!…

Dat je oog had voor ‘t vele dauw in mijn ogen door de diepe smart Hoor mijn hart toch, hoe het huilt hoe ‘t weent vanwege zielennood Mijn geluk, het is met leed geruild hoor hoe het verlangen mij doodt…

huilt voor die kinderen…

Je bent niet ver weg Maar toch zo onbereikbaar Een zucht ontsnapt Uit de kern van mijn hart Ik schenk nog eens in Heeft dit wel zin? Ik doe geduldig Maar dat ben ik niet Romantisch Naïef Onzeker Lief Dat is wat ik ben Wanneer ik mijn hart verlies Mijn hart ligt nu bij jou Beloof je er voor te zorgen?…

Ze leeft ze lacht niet opvallend maar toch ze leeft ze huilt niet te veel want toch ze leeft ze zit in de auto ze rijdt ze leeft ze slipt ze botst ze sterft maar toch ze leeft nog steeds in ons hart.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

praten kan ze nog niet een klank lijkt soms een woord ze kijkt met grote verbaasde ogen wat heeft haar rust dan verstoord zoëven lachte ze, kirde ze waar je geen genoeg van krijgt nu huilt ze tranen met tuiten een klank die alles overstijgt ik troost haar, neem haar op stil maar kind, wat is er dan ze schudt na tegen mijn borst ik krijg…

Ze huilt Ze huilt om alles Ze huilt om niets Soms is ze even stil Ze denkt Ze kijkt me aan Ze prevelt zachte woorden Ze denkt hardop wat ze wil Ze lacht Haar verwart haar blik Toch weer tranen Iets wordt haar teveel Daar dwarrelt ze In mijn dromen zie ik Haar zachte voetjes ver Ver weg van de grond Ze snikt Ze treurt om…

je bent overgegaan maar net buiten ons bestaan leef je nog zonder contact geen lach of goedendag maar erger onbereikbaar voor ons misschien toch in ons hart waar wij vroeger alles deelden en hoorden bij sta jij nu alleen en toch zo dicht nog bij mij…

Droom aan flarden Als een zeepbel gebarsten Je was zo dichtbij En dan plots zo ver weg Totaal onbereikbaar Tranen borrelen omhoog Onmacht verstikt me Gebroken hart Wat doet het pijn Het sprookje is uit Zonder happy end…

verlangen huilt in verhoopte dromen zoek naar jouw liefde diep in mijn hart zachtjes geborgen nooit verloren in de sluimering wacht een nieuwe droom…

Woorden lachen tranen ik lach om verdriet had ik maar geen wanen woorden lachen tranen een weg zal ik banen geplaveid vanuit het niet woorden lachen tranen ik lach om verdriet --------------------------------------------------- Note: Het triolet is een achtregelig versje met slechts twee rijmklanken (schema: abaaabab) waarvan de eerste…

het licht beroert en hoe onvolgroeid was ik het dromende kind er werd gespeeld, gekneed, gevormd onder de schaduw van witte onderkleren het schreeuwt het beeld in mij verdwenen toen ik wilde huilen om de pijn die ongetwijfeld komen zou er was niets meer dan lichaam en een volle, vuurvluchtende maan…

zinkt zij ter aarde ontvangen in de moederschoot de wolf huilt wijl haar ziel uilt naar de raaf de wind zucht zingt zijn eindeloze lied der verlorenen de maan verduistert in haar een smeekbede verdoem mij niet…