Alle inzendingen over ongeschonden liefde Rivero

Het meisje werkend aan de naaimachine, ze moet nog tot een uur of zeven, trapt op het voetpedaal heel even alsof ze gas geeft in een limousine. En vanuit die chique wagen ziet ze heuvels die oneindig glooien in de ongestreken plooien van de jeans die ze zelf nooit zal dragen. Kleine meisjesromantiek werkt ook in een textielfabriek.…

Een Kazachstaanse taalpurist is volledig uit zijn dak gegaan toen hij Kazachstanen met een c in plaats van met een k zag staan.…

Liep wekenlang met krukken waarop als stiekem eerbetoon de fabrikant had laten drukken: ‘You ‘ll never walk alone.’…

Tot grote schrik van velen dreigt de ploeg van Engeland waarschijnlijk te gaan spelen in de Britse variant.…

De Walen hebben in het taalconflict de tegenstelling overbrugd en beloofd de bal ballon te noemen alleen bij ballen door de lucht.…

Moet opnieuw straks een reserve- keeper de strafschoppen keren zegt Jasper in de pers met verve dat ie goed kan delegeren.…

Muurliggers opgelet! Voor elke voetballer Heeft Davy Klaassen een Heuse primeur Hij geeft een clinic in Muurliggersvaardigheid Voor de professional Of amateur…

Last van z’n rikketik? Cardiogrammetje Maakt dat ie veilig in Basisploeg start Enkel het missen van Achtste-finaleplaats Geeft Daley mogelijk Pijn in het hart…

Het liefste plakt Wijnaldum net als de kleine Gini de plaatjes van Panini zelf nog in zijn album.…

De waterdrager, controleur de anonieme balafpakker, de niet af te schudden plakker, ‘t extra slotje op de deur die als gedoemde overspeler bedekt met bloed en zweet zijn pass beperkt tot tikkie breed aan de geroemde spelverdeler zwaait niet bij de ereronde want: draagt waterzak in elke hand.…

Ach, waar is de tijd gebleven dat de Duitse ploeg bestond uit spelers die je eikels vond, arrogant en zelfverheven? Die altijd scoren vlak voor tijd, Matheussen en Völlers, de om-rode-kaarten-brullers die flirten met de ongerechtigheid met zulk opzichtig matennaaigedrag dat je ze heerlijk haten mag.…

Prachtige koffieboon! Lading Colombia Zou op de markt een paar Ton moeten doen Onderin mee verpakt Hartslagverhogende Voorraad aan melkpoeder Veertienmiljoen!…

hemelblauw over uitgestrekte velden lijkend alsof hier niemand eerder was zo ongeschonden haast als niets of niemand kan zijn mijn voorheen gebroken lichaam heelt zich duister wordt slechts een vage herinnering tot hij verdwijnt je was er niet toen genadeloos de kilte mijn land betrad maar het is hier waar ik je vind en ik begrijp…

Het leven heeft haar bloei getoond, de droom is ongeschonden. Ook al ben jij er niet meer, de herinnering warmt telkens weer en vormt een glimlach om mijn mond.…

Zo verzwijgen wij vol spijt van een wereld stil en doods, zingend van een engel die tussen beer en eend ongeschonden bleef.…

mag ik je ongeschonden raken waar ogen en haken zijn ingestudeerd het kind heeft geleerd om netjes te leven geen geheim bloot te geven ingeprent is de schaamte die dat gevoel onderdrukt zij breekt jouw vrijheid onthoudt je geluk ga van jezelf weer houden ik wil je zo raken dat wij alle ogen en haken achter ons laten…

Een lichaam, ontzield maar ongeschonden, In een ondiepe sloot gevonden. Een beangstigende aanblik. Jouw gelaat in wit en dik. Hoe lang heb je op de dood gewacht. Heb je gestreden met onmenselijke kracht. Heb je alles gegeven wat je in je had. Kwam het zomaar op je pad. Intens verdrietig en alleen staat je familie om je heen.…

gemis, breed uit ogen, glijdt traag rond de rand van de dag ik dwaal in het voetspoor van de dampende morgen, het bruidskleed in najaarsblauw de vogels in mijn hoofd dalen week en schuw en de lucht kent niet eens het huiswaarts keren de wind voelt het huilen niet of de verte in jouw hand wanneer ik nergens adem en ongeschonden…

geluk, tot nu toe ongeschonden, vrij ik bewaar het op een veilige plek... daar, zie je dat? op die zonnige, open plek er hangt een zoete bloemengeur, de geur van geluk mijn houvast om me aan op te trekken op een sombere, regenachtige dag…

zijn zilte geheugen geblakerd in de luwte ploetert zich voort door duizenden mulle indrukken die gewatergolfd wegspoelen naar de vergetelheid van ongeschonden regels die vloedlijnen achterlaten aan de moede voeten van de horizonner die in het ondergaande bloedrood zijn geboorte tracht te herbeleven ziet hij het tij genadeloos keren en…

Zijn zilte geheugen geblakerd in de luwte ploetert zich voort door ontelbare mulle indrukken die gewatergolfd wegspoelen naar de vergetelheid van ongeschonden regels die vloedlijnen achterlaten aan de moede voeten van de horizonner die in het ondergaande bloedrood zijn geboorte tracht te herbeleven ziet hij het tij genadeloos keren en…

je los te raken je gewaad, je bed, de kamer en je stede elk moment moet je opnieuw bijkomen in nieuwe verwarring worden afgemat je wilt de samenhang hervinden die je gisteren nog had maar de dingen die je liefhad zijn voorgoed vervluchtigd vervlogen tot as je wordt buiten jezelf gedreven los als de adem van een kind stil als een ongeschonden…

jij was geen droom ik voelde je hand warm en droog zag je vingers sierlijk en lang zoekend niet bang zij vroegen in openen contact de huid nodigde zacht uit maar jij wilde niet op mijn netvlies verschijnen ik wist de klik van voor eeuwig verbonden lijf en gezicht ongeschonden tot jij verdween in de wereld van hiernaast je…

l is Bram als oude Klaas te gast Die kon zo'n extraatje niet laten schieten Zelfs Sint's verjaardag blijft niet ongeschonden Maar de verdwenen pakjes zijn gevonden! In Canada protesteert men tegen de 'racistische' Sinterklaasintocht. Er zijn plotseling weer twee televisie Sinterklazen bij de publieke omroep.…

tijd zó dat zij niet meer bestaan die urenlange secondes het naar jou verlangen in takjes groen wanneer ik mijn paden ga hoe kan ik je vinden, ontdekken je zoeken met wijdopen ogen in de verborgenheden en in alles wat maar op jou lijkt mijn tranen verstommen de woedende zee die golvend slaat, hoger en hoger en jou, uiteindelijk ongeschonden…

Het natte strand verwaaide niet en niets veranderde aan het zicht waarin een liefde moet gedijen, geluk stroomt als stipje aan de horizon, de schoonheid blijft achter, onder een overspelige paraplu, een kroniek van verdriet, tot de bui weer overdrijft.…

heb me lief in onze zee van tijd laat me zien wat ik ooit was een wilde extase gerijpt in wezenlijke geborgenheid…

laat ik me los in de fantasie waar tijd stilstaat hoe echter dan echt dan wie ook ben jij tillen samen nevels op drinken hetzelfde zoet zachte licht zien de ochtend blauw ervaren aarde als een honingzoet bed ons blijvend vasthouden een drijvende kracht dat me telkens terugbrengt naar jou…

dat ene moment toen twee harten samen beseften dat ze nooit alleen zijn geweest nooit alleen zullen zijn vanwege verbondenheid waaruit hun kracht schuilt stroomden verlichtende tranen als een stortvloed vol emoties uit hun ogen ze namen hen mee van dat ene stukje blauw naar veel meer hemel waar liefde leven en nog zoveel meer beheerst…

Telkens wanneer ik jou zie zitten of staan, volgt een zacht gevoel te weten: dat je me altijd ter zijde zult staan, net als ik bij jou!…