9030 resultaten.
Dodenakkers
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 676 spreeuwen ratelbekken in hoge populieren
die zomer sneeuwen op kriskras gelegde stenen
er groeien braamstruiken
langs de vervallen muur, gestapeld op de schei
van gezegende en ongewijde aarde
hoe schril het contrast tussen klokken die afscheid luiden
en 't stille graven in de nacht
het dodenhuis waar men voor altijd heten zal
of dat kleine…
Bahr el Ghazal (Sudan)
netgedicht
4.0 met 46 stemmen 8.987 Ze is acht, maar niet in haar adem, ze ruikt
naar ongewijde aarde en nog niet aanbeden.
Als een schil wordt ze oud, de pit verlegen.
En de zon is de maan, weerom, het wordt koel
als vel over ‘t been.…
Verzamelgraf
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 104 Die nog net niet
Achter de heg
Werd weggestopt
In de grond voor
Ongewijde rechtelozen,
Heeft hier in
Verkorte vorm
Zijn laatste plek gevonden -
Niet verwonderlijk, omdat zijn
Menselijkheid al tijdens
Het leven werd geschonden -
Hij heeft hier met zijn
Onaanzienlijke lotgenoten
Een groepsgraf gevonden
Waarin hij samen met…
Levend sterven
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 613 als oprechtheid
halfstok wordt gehesen
lijkt vertrouwen dood
ieder woord
ieder gebaar
iedere stilte
heeft aan oorspronkelijkheid ingeboet,
het delen is vermoord
of zal het zijn
als rouwen,
opstandige eenzaamheid,
woede bouwen
tranen die slijten aan hoop,
eindeloos,
in nog ongewenste dagen
blijven zij schaduwrijk
doch ongewijd…
Herhaling?
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 91 Levend stof gedrenkt
in tranen vindt een weg
in de bedding van ongewijde
grond, de houdbaarheid
datum in het denken tot
de daden leken ongegrond,
het laat zich voeden tot een
nieuw gewas, een resistent
ander ras wat zelfs gedijt in
een stinkend moeras, waarin
zelfs de antwoorden zich niet
durven te wagen, valt terug
bij herhaling…
Voorgeborchte der ongedoopten
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 693 In mij brandt 't beeld van 'n stinkende
sloot, baby in de moederschoot overleden
en in ongewijde wildernis begraven.…
Vrede, Vrijheid, Geluk
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 225 Subtitel: Ik vraag bootvluchtelinge (II)
Ik vraag wat haar heeft doen vluchten
'Na drie keer verkracht te zijn' (respectloos)
'En reeds daarvoor verlangde ik al
naar een land met
VREDE
VRIJHEID
(GELUK)'
Leugens waarmee jij bent geconfronteerd
Betreffen nimmer, echt nooit een waarheid
Mijn God, waarom vieren
wij straks feest'lijk…
Tilligte vroeger
gedicht
3.0 met 38 stemmen 14.801 Vader begraaft het kereltje
in ongewijde grond.
Daarboven lopen Onze Heer
de tranen langs de mond.
------------------------------------------------
uit: 'Verzamelde liedjes en gedichten', 2003.
-----------------------------------------------------------
Tilligte is een klein dorp in de Twentse gemeente Dinkelland in Overijssel.…
Vrij entree
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 186 Gapende muil
geopende deuren
maakt gek van verlangen
om te zien en te proeven
geuren van wierook en klokgelui
voelen het stof op de banken
horen van willekeur en leugens
dorstlessend in ongewijde ruimte
van het doopvont
om te voelen en te schreeuwen
paardenstal van het leven
volgepakt met vrienden
banken in gelid
schemerhanden en luisterende…
Het graf
poëzie
4.0 met 32 stemmen 9.552 Hier kan ik 't best met God en met mijzelf verkeren,
Hier, waar de vrede woont, de zorg het hart niet knaagt,
De beek welluidend ruist, de tortel troostrijk klaagt,
De zoô *, die de armoe dekt, en 't marmren ereteken,
De duurzaamheid en prijs van aardse grootheid preken.…
Gans
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 43 dat menselijke
is voor vele trekvogels
als leverpastei…
Ode aan de aarde.
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 115 Vandaag is de “ dag van de aarde”
‘k wist niet eens dat ‘t bestond,
onze globe met een fantastische waarde,
waar menig mens het leven vond!
Vandaag, de dag van de aarde
besef ik me eens te meer,
dat de mooie aarde- waarde
niet meer is dan van weleer!…
Pescadora
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 60 Ik sla een bladzij open van mijn flora
En kijk, wat zie ik tot mijn vreugde staan?
Een vogelkers, een ridderspoor, een haan
Ontsnapt uit eldorado
Pescadora
Ik duinde gras, en zag opeens een mees
In 't woud van la foresta
pluviale
Op monterosa grutto's in platanen
En op de allerlaatste bladzij
Kees
'Daar schuilt een adder onder…
Voor altijd
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 193 Niks duurt...
voor altijd
ook al denken
of wensen, wij
mensen, dat
ooit eens!
Niets is voor altijd
alleen het land
waar altijd alles
is, is voor altijd!…
Firmament
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 142 Daar boven aan de avondhemel,
zit een persoon,
die daar niet zit om doodgewoon
te zitten en te wijzen, neen,
Daar boven aan de lucht,
zit een persoon die NU verzucht,
Waar ben ik in vredesnaam aan begonnen,
met het scheppen
van de aarde,
alles lijkt van nul- en generlei waarde.…
Strandleven
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 108 Mensen leven als egootjes,
op een eenzaam bolletje,
waarvan er meer zijn,
dan zandkorrels,
van een strand.
Mensen denken onvoorstelbaar.
Zo kunnen we gaan denken,
dat we erg eenzaam zijn.
Dieren denken dat niet,
denkt een dichter.
De dichter ligt nu in bed.
Hij waant zich eenzaam.
Alleen, vannacht.
Onbegrepen.
Hij denkt na.
Hij schrijft…
Verbijstering alom.
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 269 Ingetogen glimlach zo stralend ook uitstralend; wat is alles betovering
Is dit waar een machtige wondere wereld zo boordevol verwondering?
Kras dat houden van zo rijkelijk groots inhoudelijk is
Een grootscheepse ommekeer in mijn wereldje, lekkerder dan de fijnste dis.
De paardenmolen deinst in crescendo de hoogste sferen in
Gekir van een peuter…
Tot moeder aarde,
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 482 Maar kunnen zon en wind
een menselijk hart ooit uit zijn boei bevrijden,
Dan, Moeder aarde,
Ben ik weer uw kind!…
aarde
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 1.032 met vallen en opstaan
verankert beetje bij beetje
elk voetspoor mijn gehechtheid
bij elke stap de gedachte
hoe duizelingwekkend je
aardigheidjes mij aantrekken
met spreidarmen vang ik je walswind
je stof uit rulle grond gewaaid
poedert mijn gezicht
onontkoombaar is de terugkeer
naar mijn gang van kruipen
met opstand en verval
beetje…
Aarde
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 684 Mijn vingers beroeren de aarde.
Witgekleurd drinkt mijn huid van
het zuivere water,
zoals het verdorde blad,
verdwaald op haar levenspad.
Mijn handen wiegen de zon.
Verkleumd verwarmt mijn huid zich in
het pure licht,
zoals een gesloten roos,
gevlekt en oh zo kleurloos.
Mijn armen openen in de wind.…
t(er)reuraarde
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 790 ijselijk gepolijst
dan weer doordrenkt haar windzang
de broze stilte met twinkelend refrein
ze spreekt niet, stelt geen vragen, maar
ze beeft, ze breekt
als verdoken broosheid
apocalyptische woede vonkt
tot zij drachtig van vuur
grommend uit haar voegen barst
ze spreekt niet, stelt geen vragen maar
gekweld door geweld
drijven mens en aarde…
De aarde
gedicht
2.0 met 63 stemmen 15.661 Ik heb de aarde in
Twee hutten verdeeld: een
Voor mij
En een voor mij zelf.
Als een rivier voeten
Loop ik naar de monding
Mijn woorden
Over verbrande akkers.
Het trage zilver van mijn spoor
Bevlagt de dagen tot waar
Zij heimelijk gaan:
De echo van geluidloze paarden.
------------------------------
uit: Winterrunen, 1967.…
De aarde aaien
netgedicht
2.0 met 17 stemmen 3.208 De vogels fluiten
Ik zit buiten in de vrolijke zon
En aai heel zacht en heel voorzichtig
De aarde; met mijn voeten het gazon…
Depressie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 851 Ik zie eerst in dit vale licht hoe zwaar de
Ziel moet zijn waaruit dit lied ontstaat,
Hoe droef lig ik geketend aan de aarde.…
aarde
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 388 Moeder natuur, geef mijn leven weer zin,
ik ben de aarde op deze planeet
sinds mensenheugenis,
vanaf het prille begin.…
De aarde
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 627 De bal is rond,
de aarde ook.
De bal wordt
gétrapt, de
aarde vértrapt!…
geëgd
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 332 aarde is geëgd
de akker effen gelegd
winter voor de deur…
Mijn kleine wereld
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.353 voor Gijs
Er komen dieren binnen,
die blijven om wat eten
en een warme plek
ze hebben geen hobby's
en hun leven is kort
ze klagen nooit
en sterven dicht tegen de aarde,
die verzoent
steeds omhelzen wil -…
ochtendgloren
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 985 De aarde rust onder een
deken van mist
en is voor even uitgewist
voorzichtige zonnestralen
spelen een spel en
laat alles zweven
contouren komen
langzaam tot leven
dan ontwaakt de aarde
uit de donkere nacht
als een blad
gedragen door de wind
komt zij tot volle glorie
in al haar pracht
als een nieuwe dag
weer begint…
Terras
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 549 Wat is een terras
't heeft aarde onder de
voeten dus heel wat…