181 resultaten.
Onbekend vertrouwd
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.322 Onontkoombaar,
Verlangend.…
Post bezorgd?
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 549 ‘Onontkoombaar’ zei de wijze regent.
Twee postbodes, elk een tas in de hand,
fietsen nu achter elkaar door het land.…
Begraven Voorbije Dingen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 260 Het handendrukken van de
Nabestaanden met die ooit kenbaar heeft bestaan
En straks zal afzakken naar een onkenbaar vergaan.
Dan een steen voor wie het zich wil
Herinneren boven op de begraven voorbije
Dingen; in vergulde letters leest men dan
Nog iets bekends, hoe lang het was voordat
Het blijvend werd ontstemd.…
Nacht
hartenkreet
3.0 met 24 stemmen 1.367 Dan de nacht
onontkoombaar
Donker en lang
Stil zoals altijd
Ogen schitteren
zachte schaduw
De geest creëert
wakkere dromen
Spinsels ratelen
door het duister
Uren vervliegen
tussen nu en morgen…
stilte
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 449 ach het nadert
onontkoombaar
als de nieuwe maan
onomkeerbaar
als dood na leven
nog zijn wij ontheemd door pijn
te verstrikt in het verleden
te gehecht aan het heden
om het te kunnen accepteren
dat verlangen naar het pijnloze
die beleving van de stilte
als troost voor het einde…
kleur
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 334 wit - woordeloos wachtend op wat komen gaat
zwart - zwijgend als het graf
geel - genadeloos, onontkoombaar glanzend
rood - rauw, rusteloos roepend om hier en nu
blauw - barmhartige bescheidenheid
groen - gelaten groeiend en geurend…
Te ver dichtbij
netgedicht
3.0 met 143 stemmen 39.917 Gravend naar een herinnering
Zoek ik in ieders hoofd
Het verhaal dat zoek is
In gedachten gedoofd
Schreeuwend om aandacht
Hoor ik je adem tegen mij aan
Onontkoombaar
Te dicht bij mij vandaan
Onwetend van wat komen zal
Sluip ik van je af
Ren ik naar je toe
Stilstaand bij je graf…
wat je ziet
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 529 het moest ervan komen
want van alles had ze niet
eens benul of denk je deze
dag zal het verfraaien
avonden een ruimte vol
van dwazen veroveren land
vooringenomen met deze
onontkoombare schaduwen
er tranen meer ogen wij die
verwonderd zijn over elke
nacht wij zijn al blind…
Oud
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 741 Weer is het winter
en we beseffen eindelijk
de onontkoombaarheid van het sterven.
Naarstig zoeken we
als kinderen met ademloze ogen
naar halmen, sneeuwklokjes.
We weten niet of er
een lente voor ons ligt
en lopen hand in hand het bospad af.…
hemostase
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 90 toen de woorden
prematuur onvoltooid
ontsloten noch beschreven
alleen maar bedachtzaam
en vloeibaar waren
liep ik vast
tussen twijfel en
zekerheid toen ze
geschreven stonden
een beklemmend besef
van de messcherpe
markering van bewogenheid
naar de onontkoombare
stolling in tijd…
Eeuwige strijd
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 516 Het stille fluisteren
van de wind
toont deinende kruinen
op het ritme van haar ademtocht
Wiegende bladeren
strelen elkaar
'n gretige aanraking
zonder conflict
Hoe anders
is de onontkoombare stroom
van onze gedachten
die de geest beroert
in een eeuwig strijden…
Licht
gedicht
2.0 met 21 stemmen 6.874 Terwijl het licht zich probeert te
ontvouwen, is de stad opstandig,
de verschrikking heeft zichzelf overleefd,
het einde nadert de onderdanen,
nadert de onontkoombaarheid.
Het grillige licht wil bezitten
wil veinzen,
maar het licht is machteloos,
het licht is ontmanteld.
-------------------------------
uit: 'Gedichten 2009', 2009.…
Vergeult in droogval
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 262 een lage zon
spat kleuren
op het wad
prijst in
lange slierten rood
de avond aan
de einder kruipt
snel dichterbij
in onontkoombaarheid
donker vlijt
de schoot van leven
met zijn nachtgezicht
vergeult in
droogval wachtend
op het eerste ochtendlicht…
Gebogen violet
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 159 Regenbogend kleurt de hemel
over wie zich overgeeft
aan onontkoombaar dood.
De zuster schijnt in violet,
haar fluistering vormt een gebed.
Verbonden met de stervende,
Zijn kind, Zijn ervende,
neemt Hij de adem die Hij gaf
en leidt vanuit de Hoge
naar 't licht van Zonnebogen.…
het ging over hopen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 529 zoals klimmen
naar licht
van een blad
aan een plant
een struik
de droom
is een boom
met uitzicht
op zomer
droeflottig
is regen
verdriet
in de herfst
onontkoombaar
in rood want
kaal is dood
het ging
over hopen
lente
zal ooit
winter
gaan slopen
en dan..…
Minnezuchten
poëzie
4.0 met 6 stemmen 2.147 Ontdekkende en bespraakte kusjes:
Ontsnapte boden van 't gemoed,
Verradertjes van blode lusjes,
Van wie de schaamte waant dat gij ze onkenbaar boet,
En omdat gij van haar niet zichtbaar zijt bedreven,
Zo noemt u Rozemond een stoute minnaars roof.…
Onwezenlijk 1
gedicht
3.0 met 29 stemmen 12.995 Mocht je me niet op je feestje uitnodigen
ik zal aanwezig zijn.
Ik zal er zijn in jouw speciale aandacht
om me niet uit te nodigen
en in de ongestelde vragen van je gasten
in de vermoedens, de gissingen.
Ik zal het gesprek sturen, want halverwege
een zin die lastig op mij toeliep
stokt iemand, ik ben het
waar jullie overheen praten
wat…
Aan kinderen
gedicht
3.0 met 22 stemmen 8.639 Hoe moet ik uitleggen
dat op een roze kussentje
met vier roze kwasten
in ieder interieur
ieder konijnenhok voor mensen
tussen oude meubelen
en tussen nieuwe meubelen
achter de tralies van ramen en deuren
een hondachtige zit en groeit en meegroeit
met behagen en zekerheden
met het wel geloven en vergeten
wachtend vadsig wachtend tot ze
zo…
Stoel
gedicht
2.0 met 137 stemmen 18.271 Voor het open keukenraam,
uitkijkend naar de tuin
bind ik haar vast aan de stoel.
Zij zingt. Ik vind niets
om haar kwalijk te nemen.
Ik betrap mijzelf met een schaar
en begin haar natte haar
te knippen. Langzaam.
Zoiets vraagt tijd.
Of ze gaat dood, of ze doet
dat niet. Maar ze gaat dood.
Een andere keuze is er niet.
------------…
spinnende behaagzucht
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 319 drama
de moord op zijn vrouw waar hij niet kan mee leven
of kan sterven of enig ander eindig inferno
de dood is de dood, het leven éénmalig
en wij universeel meermalen de kop in het zand
de eindigheid en oneindigheid, alfa en omega, amen
*
zoals met het tweede kind dat geboren wordt
ook een wereld van jaloezie geboren is
onontkoombaar…
Ontkoombaar
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 169 Zoals toen, toen we naar
dreigende grijze wolken keken, en
jij zuigkussend naar beneden trok
Je mond hartstochtelijk fel
in liefdesspel
En ik
gillend
pruttelend
kokend heet
met de fluitketel
stoom afblies
Voor het kopje
lavendelthee voor twee…
Tamboer
gedicht
4.0 met 7 stemmen 5.383 We horen hem wel, de tamboer in de verte,
maar luisteren niet. De maat van zijn stokken
bepaalt onze stappen. Ook nu. Verwijlen
wil ik bij een wals van vroeger, een dans,
kind op de arm. Het spant ondraaglijk
tussen toen en vandaag. Aan de mars valt niet
te ontkomen. Woedend doe ik een greep
in de muziekdoos van het geheugen, waar
haar te…
Alles hangt onontkoombaar samen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 85 optrekt,
Die ene scheve blik
Die geen enkel vertrouwen verraadt,
Ogen die langs me heen kijken
Om me vooral niet te hoeven zien
Woord dat waarheid is
Maar nu nog te zwaar -
Te zwaar in ieder geval
Om rechtstreeks in mijn gezicht
Te laten exploderen,
Vertrouwen dat er van
Jouw kant nooit geweest is,
Alles komt in dit moment
Onontkoombaar…
Doods Droom Doos
gedicht
3.0 met 3 stemmen 8.660 Wat je niet denkt of raadt
Wat niet op je afrijdt
Op weg of straat, slaapt nog
In de Doods Droom Doos
Wat je niet zegt of vermoedt
Wat je niet overpeinst
Schenkt je zoeter dan room
Doods, Doods Droom Doos
Genadige hoop, concreter
Dan windroos en hondsroos
Verlaat ons niet, blijf weg
Van Doods, Doods Droom Doos.
--------------------…
Belendend vergezicht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 48 uit gelijkenis gehouwen,
zo dagelijks als brood
slechts in onvoltooid
te onderscheiden
toen en nu, dubbelsterren,
de sleet van vele dagen
het onaangeroerde
voegt zich naar
het late middaguur
de stilte is hardhorend
en de tijd in verlenging
nochtans het onafwendbare
een stukje dichterbij
in dagen erna,
randen van slaap,
ontkennen…
anomalie
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 161 De kim daalt neder uiterwaard
het spant strekt zich
uit de stand van de zon
het moment kromt uit willekeur
en zo is mijn vel versneden
tot daar is het leven
twee meeuwen vinken de horizon af
het velijn van het zijn
zout' 't water tot een zilte lijn
de golven klauwen aan de dijken
het zand geeft zich over
bergen naamloos zonder getal…
levenscirkel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 139 Doorgang...
en in de laatste avonden
pleegt het oog zichzelf te verraden;
Het zalven, loochenen en het plooien
de wenselijkheden van de onafwendbare aftakeling
de blik definitief naar de geboortegrond in gene zijde vertrokken
en wij mild smalend het wrak te zien van de laatste uren
de herinneringen slechts afgemeten aan de laatste exploten…
Mechaniek
gedicht
3.0 met 1 stemmen 2.228 Een klein metronoom die tikt en draait,
dat is de klok. Neutraal als hekwerkstaal.
Niet wreed zoals het weer, de vrouw, de man..
De klok maakt niemand oud of gek of kaal.
Het koele mechaniek heeft niets met ons
van doen. De wijzers draaien stijfjes door.
Hij komt uit onze hand, maar luistert niet
naar onze nood; hij volgt zijn tandenspoor.…
een briefje van vijftig
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 3.438 alvast voor mijn verjaardag
want ze kunnen niet komen
geen messenset deze keer
of overbodige pannen
ik mag het zelf bedenken
die vrijheid heb ik nu
na vaders oude stempel
en moeders koude onmacht
ze hadden het graag
allemaal anders gezien
onontkoombaar hun dochter
al bleef ik hardnekkig
onzichtbaar…
Brief
hartenkreet
3.0 met 22 stemmen 3.608 Ik schrijf jou brieven
honderden brieven
elke dag
een stroom van woorden
op het ritme
van de golven
witte letters
op wit papier
lege brieven
geschreven
met lucht
in de wind
duizenden
gedachten
in brieven
onzichtbaar
onontkoombaar
voor jou…