Alle inzendingen over onverwachts

Is het een bonvivant die je verrast Een zwerver monarchvlinder een monegask Een vagebond madrileen een moscoviet Een bedevaartganger die jouw liefde ziet Of een zomerzigeuner die je toelacht Een fiddelaar die jou geheel onverwacht Een concert geeft als zwerfsteen Romein Milanees Survivor uit rots muzikaal Vianees…

Bij het fluisteren van de nacht zag ik een glimlach zo onverwacht van een engel die vertelde over een wonder in het oosten. Ik stond als genageld aan de grond, omdat ik ongewis was van het wonder dat zich onder de mensheid bevond. Bij het fluisteren van de nacht hoorde ik die konde zo onverwacht van die Davidster in het verre oosten.…

Daar zit je dan en hoe bezorgd, je sprak afgemat je woorden vlak gingen te keur en te kust maar stelden mij niet gerust wel meer op mijn gemak Je zag er niet goed uit met het grauw al onder je huid en een magere oogopslag zo midden op de werkdag en van de weeromstuit Sprak ik in ongeveer jouw taal maar met een zacht vocaal bracht ik…

Op die amberkleurige rots zonder enig respijt beschreef ik er met krijt mijn pasverworven trots Verwacht maar 't kwam toch plots ik die nu m'n eigen leven leid heb me nu bevrijd van haar zogenaamde gave Gods Nu slapen w'in aparte bedden omwille van die relatie maar je kan er om wedden Dat ik zelfs zonder je gratie mezelf wel weet…

zij niet meer hier gestolen door een lelijke dief Het begon met wat pijn Je kent dat wel, zo hier en daar Nu kan ze hier niet meer zijn is haar leven 'klaar' En ze wilde nog zoveel voor doodgaan had ze geen tijd Maar zelf had zij niks te willen Tot onze grote spijt Angst heeft zij nooit gekend Ze was altijd de vrolijke noot Nu onverwachts…

klinkt het superenthousiast ik volg dan wel gedwee maar ben duidelijk verrast heb hem nooit meer losgelaten geen seconde aan gedacht ben gelukkig, uitermate liefde komt vaak onverwacht…

Ik heb je rode kraal gevonden tussen het stof achter de kast Je bent lang niet zo dichtbij gekomen het is jaren terug dat ik hem zag Ik heb hem even opgewreven zag je reflectie in het glas en bij het zorgvuldig opbergen wierp ik hem terug over de kast opdat over ongetelde jaren ik hem plotseling weer vinden mag…

verkwikkende en het verdovende van koffie en sigaren elkaar verdringen achter in je keel - of het aardse door een vurige hoepel moet springen, als het ware - En altijd daar waar bijvoorbeeld een zware marmeren plaat van zonlicht en een vergiet op een aanrecht elkaar ontmoeten - of het leven wordt gezeefd zo gezegd - Kortom, altijd onverwachts…

God woont ver weg. Ik heb zelfs zijn honden nooit horen blaffen. Ik heb van zijn brood gegeten maar ik verleerde van hem te spreken. Hij schreef mij nog wel eens en vroeg het dan weer: waar is je broer? Wel, zijn Volvo staat hier voor de deur, zijn groot licht gericht op de hemel. Hij gaat juist vertrekken. Van auto's houd ik alleen in…

er viel geen woord maar de stilte was geladen met onuitgesproken daden zonder bewegen zocht lichaamstaal een baan om de confrontatie aan te gaan tot ineens de spanning brak door een onverwachte lach de cirkel was doorbroken hysterie net op tijd geaard misverstanden zijn geen ruzie waard…

in duizenden scherven breekt liefde uiteen daar jouw hart ophield overmand door een waterval aan tranen rouwt mijn zijn om degene die ik liefheb met al ik ben zal onze liefde niet verloren gaan maar me dragen tot het einde der tijden waarin wij zielsverwanten elkaar zullen treffen en versmelten als één…

vroeger speelde hij met blokken alleen in de kleur rood handjes pakten nooit een ander die waren blijkbaar dood wilde niet met kinderen praten had ze nauwelijks in de gaten zijn wereld kent geen tijd of dag ogen maken nooit contact een eenling op zijn eigen pad met soms een onverwachte lach die opening geeft waarin de hoop…

Die na zijn Eerste leven Gereduceerd werd Tot een armetierig Bolletje verdroogde Aarde maar liefdevol Gekoesterd ook na Zijn eerste dood Geeft nieuw leven In puntjes bijna Onzichtbaar klein, Leven dat door De dood heen Zichtbaar wordt En tegen mij zegt 'Jij bent mijn'…

Frappant wat nu de weggebruiker doet: op stukken waar je honderddertig mag, daar rijdt hij langzamer – uit wetsontzag. Had Wilders deze dynamiek bevroed? Misschien als laster, soms, geoorloofd wordt, hij dan zal afzien van de zwartmaak-sport……

Terwijl de zomertijd Zich zacht te rusten legt, Blaad'ren nog net niet vallen Maar wel verkleuren in tinten Goud en brons, Ook de schijnbaar altijd Groene heg het hoofd langzaam Hangen laat, Is daar op die dode plek Plek waar zomers nooit iets Groeien wil zomaar de onverwachte Geboorte van jullie drieën, Getooid met charmante…

op onverwachte tijd en plaats onzichtbaar voor het oog maar met een vaart nauwelijks te benoemen, raast en snoeit hij schoonheid plat, velt daarna oude bomen, vernielt het huis, herinnering, bekleedt alles met zijn lelijkheid om twijfel te voorkomen knaagt rustig voort, rooft dan de kracht knakt de wil: geen lieve moeder die hier helpen…

De kleurengloed was fascinerend en melancholiek, met een sfeervolle schitterende apotheose. Kitesurfers brachten prachtige beelden op je netvlies. Dansend op de golven maakten ze er echt een show van. Mooi is het als je dat langs de kustlijn mag observeren. Het was niet te voorzien, maar het werd een ware happening.…

Nog nooit, nog nooit voelde ik mij dus ontstellen nog nooit mij meer ontstellen! Ach zijt gij 't, zijt gij 't zelf dan mijn vriendin? Wat ik voel, kan ik u niet vertellen, Als alleen dat ik u nog hartlijk min. Maar zou, maar zou ik wel zo zeer ontstellen, Zo gij niet waart mijn waardigste vriendin? Kom laat, kom laat…

zo vallen zaken uit de lucht onverwacht en ongewild je van geen kwaad bewust een peer werd je geschild je krabt maar in je haren en denkt aan een complot wie heeft hier dan bezwaren door wie word je bedot aan de trainer had je nooit gedacht alles verliep goed, je scoorde vlot maar nu zelfs geen plaats meer op de bank ja, je wordt behandeld…

de onverwachte werkelijkheid krijgt vorm verwachtingen voorbij een orkaan en slechts nog stukjes overgebleven oude patronen het voelt grenzeloos om opnieuw te bouwen gevestigde dromen elke steen heeft houvast en fundament er gaan deuren open er gaan deuren dicht niets ontkent niets vermeden het is heden het verleden blijft…

Wegen die ik niet ken Ik zal ze ooit inrijden Want het onverwachtse Dat kan men toch niet mijden…

Een woeste windvlaag zo onverwacht, zo hevig weg is het sprietje…

Onverwachts verbeeld een geestelijke dwaling het warme gevolg.…

lijnen toveren onverwachte patronen fantasie vol kleur…

Plotseling verschijnt ze, uit het onverwachte niets, maar nu al waakt ze, zonder dat te weten, over mijn onbewaakte fiets.…

Engelen komen, heel onverwacht! Ze hebben geen vleugels, of engelenhaar, het zijn lieve woorden, een briefje of een gebaar. Als je ziel staat op springen, je ziet geen uitkomst meer. Komen engelen voor jou zingen, ze verzorgen jouw hartzeer. Wacht maar, wacht. Engelen komen, heet onverwacht.…

luchten verbergen soms onverwacht een wervelwind oceanen bezitten onpeilbare diepten en draaikolken er zijn bergen met verborgen grotten die niemand kent soms is er een moeder die onverwacht bevalt van een kind of een oerwoud met nog niet ontdekte dieren en volken en soms zijn er mensen met duivelse gedachten die te laat worden herkend…

Leven is gejacht klucht om macht dood onverwacht vlucht maar zacht…

ik heb van mij afgeslagen ik kijk vooruit maar dan regent het onverwacht en sijpelt de stad op mij neer…

O zo klein en mooi puur uit onverwachte hoek een glimlach schittert.…