Alle inzendingen over onvindbaar

Zij vlindert meer dan hij verwacht Hij heeft haar eerder hoog geacht Zij bleef aldoor dwalen,zoeken Naar zoeter honing zoals hij in z'n eenvoud dacht Blijkbaar onvindbaar tussen zijn koele lakens.…

na een lange tijd van stilte overwon ik de droefheid, schraapte ik vergeten woorden bijeen en ving, vaak vergeefs, afgedwaalde herinneringen had ik het verlangen onvindbaar opgeborgen ik ben het intermezzo tussen het niets en de dood…

het zicht waardoor helden onvindbaar lijken toch hangt dit blaadje nog altijd onvermurwbaar aan de boom niet dat de wind niet genoeg z'n best doet evenals de regen het vertroebelt alleen zo het zicht…

Onophoudelijk verschuil jij je achter de poorten van mijn geest waar ik verstoppertje met je speel en er achter kom dat je altijd onvindbaar zult blijven, Moet ik tot de conclusie komen dat leven leven is en jij er nooit bent geweest?…

Een dwingende noodzaak, om het onvindbare te zoeken. De urgentie, om ontdekte inzichten te delen. Verlangen, noodzaak en urgentie, maken van een gedicht een gebed, dat ook door atheïsten wordt gebeden.…

Ergens… onvindbaar intens… omhels ik de verzonken schelp van je parel……

een ongedeeld woordloos ogenblik het verwarde gemoed scheept niet aan blijft bezwaard voor de drempel hangen het zoekend oog valt niet samen met het onvindbare de naar binnen gerichte blik het laat zich niet vangen door het oog van de camera…

het onbedoelde teken dat niets vraagt het behoedzame hert ongewis tussen de bomen de onverwachte dichtbije stilte zeldzaam zacht het onvindbare woord dat geen ruimte behoeft de onstilbare tijd die ons tikkend naar de afloop draagt…

Mijn verdriet zit verscholen achter de wolken ik vlieg er s'nachts naar toe daar ontwaar ik het hele universum en het verdriet is nu onvindbaar tussen al die sterren ik laat het daar maar achter ik heb het ook niet nodig verdriet is zwaar en enkel overbodig.…

na de vloedgolf dendert de grillige dood - zij klopt niet aan - ongenood de verminkte wereld binnen de zoekgeraakte zon kleurt zwart bij de verweesde aanblik van de onverbloemde rauwe dood tasten in het ontluisterende duister naar de onvindbare weg…

Wereld die niet Meer is, onzichtbaar Verdwenen in het Heelal van uiterst Donkere toekomstdromen Zwart als de nacht Maan en sterren Onvindbaar voor Hem of haar Die zielloos achterblijft Alleen de nacht is nog, Zonder verder leven, Alleen het donker nog Dat in al zijn immensiteit De nacht is uitgegroeid…

Toen de zon onderging heb ik mijn woorden voor je neergelegd langs het smalle pad in het eenzame donker in het koude licht van de maan onvindbaar onleesbaar. Kijk hoe in het vroege ochtendlicht de jasmijnboom bloeit Ruik de de geur van opkomende bloemen…

Blaast miniaturen op tot dreigende kastelen waarin verstikkende lucht de ruimtes weer verkleint angstzwart zwetend regeert duizellicht zwaar verduistert deuren blijken onvindbaar in opeenvolgende cirkelgangen alles lijkt uitgebrand opgeblust tot niets…

Verloren Afwezig , kwijt geraakt in de ban het onbevattelijke Onvindbaar , geïsoleerd Mist iemand haar, of was zij slechts een illusie Heengegaan in het wonderlijke…

* Voor Hilly Nicolay * Dicht mij als een open wonde Lijm de kille aderlating met het kader dat verschijnt Dicht dit uitzicht uit mijn ogen verder weg dan lichterlaaie boe geroep of schone schijn Dicht de waarheid als een loper wat zich uitrolt over zee Bloedkoralen, anemonen, zwarte parels, schelpenruis Neem mij mee in beproefde…

Het geluid van padjes samen, apart, nog een wat verder iets lager, samen in scheef akkoord onvindbaar want telkens andere padjes even verder, samen hinkend, apart, samen terwijl die vlak bij mijn voet even hun adem inhouden. --------------------------- uit: 'Gedichten', 1966.…

Woorden onvindbaar en tijd te kort om jou tot in detail uit te leggen hoe diep mijn liefde voor jou verankerd zit in mijn ziel. Keer op keer, probeer ik het neer te zetten op papier. Ik denk echter dat mijn lijf tegen het jouwe duidelijkere taal spreekt ...…

Het lichaam heeft de geest Ontvoerd en haar op onvindbare Plaatsen te vondeling gelegd - Voor wie, eigenlijk? Voor die toevallige passant Die, zonder het te weten, Volledig uit koers geraakt is En een ziel aantreft die niet Weet waar hij ooit gewoond heeft, Laat staan het lichaam nog duiden kan Dat hij ooit bewoond heeft?…

Het labyrint van mijn bestaan verloren zoekend naar geluk ...Nog zo veel wegen te gaan Het doolhof sluit mij langzaam in de uitgang hopeloos onvindbaar ...Opnieuw, sta ik aan het begin Jouw hand, lieflijk toegestoken bleek weer een fata morgana ...Mijn hart, opnieuw gebroken…

door de wolken stof dans ik in de vergetenheid suikerspinnen kleuren de zoetigheid van wonden stoplichten zijn enkel rood een teken om eens stil te staan het web te overdenken en een rode draad te vinden de wegen in de woestijn onvindbaar door de storm en denk je het te zien dan leek het even zo te zijn…

Mijn leven is gebaseerd op een waargebeurd verhaal Een verhaal dat ergens ligt te wachten, ver weg en haast onvindbaar Het wacht tot het wordt gelezen Mijn weg is gebaseerd op een zelfgemaakt pad Een pad in het nergens Langs weilanden, door zijstraten en haast niet zichtbaar Het wacht tot het wordt belopen…

"Het leed is geleden de horizon schijnt" We zijn allemaal weer opgestaan 1ste Paasdag zondag 8 april 2012 in de vreugde van de opstanding van de Heer m/v maar of we Hem vinden blijft de vraag: Eieren verstoppen we ook graag onvindbaar!…

Onverlaten hebben De sleutel van mijn Leven weggegooid, Het op slot gezet En daarna de sleutel In de ruigte Van belendende bosjes Onvindbaar weggeslingerd - Wat nog heel goed Bruikbaar was, Staat nu voorgoed op slot, Er is geen redden meer aan - Hoogstens nog is het wachten Op een goedaardige smid Die wat opzettelijk…

wie is hij om te geloven wat de lammen en de doven aan de blinden beloven duizend ogen komt hij tegen maar twee eigen lijken onvindbaar leven geen raadsel volgens een boek goden zijn eindeloos vruchteloos zoek geen schijn zo schoon als valse duisternis vind eerst de spiegel daarna het gemis…

Het geluid van padjes samen, apart, nog een wat verder iets lager, samen in scheef akkoord onvindbaar want telkens andere padjes even verder, samen hinkend, apart, samen terwijl die vlak bij mijn voet even hun adem inhouden. ------------------------------------------------- uit: Tirade, 1966/Verzamelde gedichten, 1991.…

Wanneer de taal uit het zicht Verdwenen is, betekenisloze Letters opgaan in woorden Die vervliegen in de wind, Die geen aandacht meer wekken, Omdat ze amper koud zijn in de lucht Als ze zijn uitgesproken En dan al onvindbaar zijn Voor hen die ze koortsachtig zoeken - Zijn het de beelden nog Die voor eeuwig op ons netvlies staan…

Het verloren engeltje niet meer tastbaar onvindbaar... De mooiste en ook de pijnlijkste ervaring in je leven Je had het zoveel liefde willen geven Eens zie je je kindje weer schat, en herkent het jou als de vader die het zo graag had gehad Je had het zoveel liefde willen geven...…

Doofput Onvindbare dingen een streep door de rekening menselijke moedwil. Landleven Liefde als een speld gevonden in een hooiberg uiterst prikkelend. Kinderhand Gestrande schelpen verzamelt door kinderen voor hun museum. Zilvermeeuw De lucht geeuwt, een meeuw ziet zijn kans waar en eet een ijsje uit mijn hand.…

Onvindbaar in de groei van gras, een heksenkring. Diep in het rijpen van een vrucht. Slaat donder in de lucht. En doemt met bergen op in ijs, een rode lavastroom. En schrijft, wanneer de dag zijn licht verliest, zijn naam in uw gevoel. Maar later slaat het licht weer aan.…

ik weet nog waar het was zo ongeveer, een plek van bomen, schaduwen, het bos en de onvindbare auto het was aan vertrouwde hand op weg naar een verleden voorbij de bocht, de splitsing van wat komen zou, ver weg leek onze tijd zo onbeweeglijk als druppels van het ogenblik - nu de hemel in de avond valt ben ik net zo oud als jij toen…