Alle inzendingen over onzeker,

Dansend op de stralen van het maanlicht zoekt mijn hart naar jou Niets wetend slechts voelend stuur ik opnieuw mijn gedachten waar ze jou ontmoeten kunnen. Alle woorden zijn verdwaald ze kwamen zonder antwoord terug Hoe zou ik weten of je wacht achter die toegesloten deuren die nimmer eerlijk open gaan. Ik voel verlangen in je blikken…

Vergane dagen bouwden toekomst Zag, voelde en verlangde ik Nu sta ik hier, jij daar Verder weg dan voor je in mijn leven kwam verstreken dagen vlochten idealen dacht, hoopte en verlangde ik Nu sta ik hier, jij daar Verder weg dan voor je in mijn leven kwam Voorbije dagen spiegelen toekomst Denk, hoop en verlang ik Kom jij hier, kom ik…

onzekerheid maakte zich meester waardoor de kameleon draaide en draaide haalde uit als 'n kat in het nauw om het vege lijf te redden van de dreiging de dreiging op te gaan in haar betovering waarnaar hunkering verscheurd toekeek…

Ze deed alles voor hem Hij was haar leven Alles wat hij wou Voor hem zou ze alles geven Bij hem voelde zij zich vrouw Had hij schulden Dan ging zij werken Kreeg hij meer schulden Speelde zij de hoer Ze slikte pillen om niets te merken De eerste keer was een hele toer Ze zakte af en werd een kasplant Bestuurbaar, kneedbaar voor iedere klant…

Lief, ik wil even met je praten We praten haast nooit, dat is niet goed Je hebt toch ook wel in de gaten Dat het niet zo lekker loopt zoals het moet Ik weet niet waar dit ooit is begonnen Ik weet ook niet of dit wellicht nog stopt Maar ik geef mij niet zo gauw gewonnen Zolang mijn hart voor jou nog klopt Ik wil knokken, vechten, strijden voor…

De dagen dat ik niet naar jou verlangde Zijn op 1 hand wel te tellen Misschien is het zelfs minder En kan ik het geen dag zonder jou stellen Misschien is het gelogen Als ik niet naar jou verlang Dit gevoel dat maakt me hulpeloos, Afhankelijk en zelfs bang Stel dat jij iets anders wilt Iets anders zonder mij Kan ik nog functioneren Zonder…

Ik hou van je Zou deze lieve woordjes Heel zachtjes hebben gezegd Mij naast jou naakt hier neergelegd Stel me voor je open Bang hoe het zal lopen Hou je wel van mij Is er chemie te ontwaren Ik kus je lippen, streel je haren Geef me helemaal bloot Ben als de dood Dat ik zal lijden Afgewezen af zal glijden Zonder jou alleen Ik hou van jou…

mijn armen om je lijf zuchten traag de nacht omver m’n kin rust op jouw rug, mijn adem vlecht de warmte tot een zachte naam ik vraag voorzichtig: blijf? en wens meer lichtval door het raam…

Mijn ouders lijken net zoals ik in de war – hoe je moet leven.…

Ik leef tussen twee werelden van verschil Ongenaakbaar was het nu Het andere moet het nog bewijzen Ik was gelukkig in het huidige In het andere moet ik het nog tegenkomen Ik had alles in het vorige Momenteel nog niets in het andere Mijn ziel is blijven steken hier op deze plaats Zal ik het kunnen geven in wat komt Mijn hart doet pijn vandaag…

als ik na zou moeten denken hoe er over mij wordt gesproken of gedacht wat voor leven heb je dan? bezig zijn met in te vullen zorgen maken en dom lullen argwanend leven, dag en nacht zoveel tijd aan niets besteden valkuilen, gebroken treden wat vermoeiend al dat denken om te zien en aandacht schenken hoe men nu weer naar jou kijkt over…

Te veel gedachten en onzekerheden stuwen mij Geef ik dan wellicht te veel om wat anderen vinden van mij? Alles gewoon nét ietsje minder…. dat zou misschien niet zo gek zijn voor mij…

naarmate ze samen verder gaan verlangt ze naar ieder weekend zijn lach , hun hunkering het enige wat ze niet goed kan verdragen zijn al die woorden die spreken van liefde. samen , hand in hand. stilte omhelst ze zeker ook, die vertellen soms meer dan complete verhalen. waarom echter altijd gevoelens benoemen ? liefde … ze is onderweg…

Om samen met mijn onzekere ik tegen mij te spelen. Alsof er iets is dat er word gezegd alleen wel in delen. Dus zoek ik daarvoor naar een realistische reden. Niet dat het iemand anders echt kan schelen. Ik ben dan ook de enige die dit blijkt te beleven. Want het is mijn gevoel dat me kwelt onder de leden.…

Zekerheden zal ik altijd wantrouwen onzekerheden wil ik het mee uithouden leven is dan een levenslang waagstuk en de brandstof voor liefde en geluk…

er is geen wereld om in te sterven een ouder of iemand die jij verkoos je was onzeker en dacht na een poos dat je wist wie wat van je mocht erven niemand begreep jou en wist wie je was en hoe jij daar alleen zat en bromde maar je was anders en verdomde dat iemand begreep wat zij zo net las je tikte op tafel en keek naar die ander en…

Die onzekerheid is men toch liever kwijt? Een van mijn grote wensen, is om die vooroordelen te verslinden. Ieder mens is uniek, met eigenschappen die hen maakt. Net als het componeren van muziek, is het maar net welke melodie jou raakt. Jij bent echter zelf de dirigent, die de noten op de juiste tel laat klinken.…

Onzeker heb je zekerheid gezocht. Angstig dat je weer zou falen in je gevecht met de Dikke van Dale werd je Ketelbinkie op het 'Kofschip' Woorden gebeiteld in je ogen vielen verbrijzeld op het meedogenloos papier. Tot je de pen in je eigen tranen doopte en je vloeiend je eerste zin neerschreef.…

Ik weet het niet meer, het is hier ook zo mistig -- Ligt het daar soms aan?…

Iedereen heeft een keerzijde hij een zij zij een hij en dat geldt ook voor alles!…

Wat enkel overblijft is onzekerheid en verdriet. Je verbergt het zo dat niemand dat ziet. Onzekerheden blijven malen in je hoofd Die toekomst waar je zo in had gelooft.…

niets is zeker behalve de onzekerheid van het bestaan…

Een gezelschapsspel: hij kijkt onzeker naar haar -- dus kijkt zij naar mij.…

Als iets zeker nu is in de wereld in Europa in Nederland in de provincies in de steden, dorpen, gehuchten in uw eigen huis in uw eigen hart, ziel en zaligheid dan is het onzekerheid zeker is dus de onzekerheid dat is ook een zekerheid daar valt best mee te leven zeker weten!…

Droevige ogen keken mij onzeker aan een moederhart huilt.…

ik zie je hart in je gedichten je woorden kussen mij maar in de regels lees ik je onzekerheid je kijkt verbaasd als woorden niet meer zeggen wat je voelt als in de zinnen jouw emoties niet meer klinken je voelt je bloot kwetsbaar zonder tanden handen heb je vrij je hoeft nu niet meer terug te bijten in onzekerheid…

echte plicht en ook het verzwegene onzekere twijfel heerst hoe zal het morgen zijn?…

Winters onzeker zwermen in mijn groene hart duizenden ganzen.…

door regen en zon onzekere regenboog snel vervagend beeld…

een gevoel van leegte een gevoel van gemis het is niet grijpbaar er is niets mis een beetje onzeker een beetje verdriet het is even anders niemand die het ziet een gevoel van leegte afscheid nemen van een gevoel van gemis dus toch houden van een beetje onzeker straks weer voorbij niet meer alleen nee dan is het, wij…