Alle inzendingen over onzekere toekomst

Over vele jaren van nu is iedereen gechipt, gedeeltelijk robot, is niets een raadsel meer, wij bijna alwetend en krijg je updates over je gezondheid; of je te vet gegeten hebt of je bloeddruk gevaarlijk hoog. Foto's zijn te downloaden uit de beelden in je hoofd, en emoties zijn te lezen in een gemoedsrapport. Als je hart stopt met…

Goh, ik hoop toch maar dat dat het ontrafelen van het leven, het ontstaan ervan, sneller reizen dan het licht en tot slot ontmoetingen met andere soorten nog allemaal past in mijn resterende jaren. Nooit zag of sprak ik een tijdreiziger, misschien zijn dit wel de saaiste decennia ooit, en gewoon niet de moeite waard om naar terug te…

Ik wil zo graag gelukkig zijn Een leven over rozen Wie weet is dat een mogelijkheid Als ik straks heb gekozen Wik en weeg en op zijn tijd Bank en traan en pijn Komt tijd komt raad, dan weet ik het En kan ik echt gelukkig zijn. En weer opnieuw……

En weer is het de waan van de dag, die niet wil wijken. De avond is al aan het vallen. De stilte staat al rustig klaar. En ik, ik wacht aandachtig, op wat zal moeten komen. Wanen wil ik niet langer zien. Ik staar. Ik staar naar verdrongen herinneringen, die uit een ver verleden komen. Ik staar naar onbereikbare horizonnen. Ik zie mezelf…

jij was de vlinder ik het net wist je kleuren later pas de geuren waar jij op viel in het zomers bloemenbed heb je niet gevangen jij streek neer rustte en bleef hangen vleugels nog gespreid de warmte van de zon kon je toen langzaam kwijt jouw toekomst vraagt geen net en grote mazen jouw vrijheid kan en mag gewoon op liefde azen…

Vandaag, zoals elke dag, scheppen we de toekomst. Begint onze tijd opnieuw.…

Laat het de toekomst zijn, jij nog lang pater familias zonder dat deze ziekte kwelt of in jou of mij brandt, gaan we samen weer picknicken, uitrusten bij de bosrand.…

jij wilde nooit een opa worden ik ben nog niet maar weet al wat ik missen zal je knie de zachte hand van je als alles drukker werd gewoon je geur de woorden die je sprak in eigen sprookjes die je gaf de tussenons geheimen als ik de grote mensen niet begreep en er geen aandacht voor me overbleef ik ben nog niet maar heb mijn…

Van Hem is alle macht en heerlijkheid We mogen ons aan God toevertrouwen Nu, en in de toekomst op Hem bouwen En Hem loven en prijzen in eeuwigheid.…

Soms krijgt verleden een staartje .... Sinds we in elkaar 'wonen' zijn we nooit verder dan een hartslag verwijderd van de ander dat is houden van elkáár…

ik heb je zien ontwaken in de verschraalde wijn van halflege glazen asbak vol agressiepeuken waar de laatste rook vervloog uit woorden over samenzijn met de geur van oudjaar in je haren wapperen je handen nog herinnering ogen blikken toonloos twaalf uur en wat er over is van van ons sensationeel begin maar op de bubbels van champagne…

Ik ging er met opa en oma naar de toekomst toe. Van bijna alles weet ik sinds die dag het hoe. En dat de expositie ergens bovenaan begon. het was een museum waar alles mocht en kon. Ik kreeg een souvenir. Ik was voldaan. En moe. De bezoekers van nu dragen een pak. Business-events, de hele rataplan.…

samen wolken kolkend in emoties spiralen we door lucht een vlucht voor tranen en gezucht handen samen dichterbij jouw hoofd mijn schouder als het kouder wordt daarboven in de lucht ik donker met een gouden rand jouw schaapjes veren in het blauw wolken groeten jou en mij in stilte vliegen wij voorbij de zorgen om…

naar een zonnige toekomst? maar volgens mij staat er een muur in de weg deze tegenstand ga je zeker overwinnen je zindert van diepe emotie nu ineens drijf je op ontroering een vogel klapwiekt naar de horizon zo ken ik je weer, zo ben je jij bent echt smart, wel en wee steeds balancerend op de liefde…

'Of wij oud zullen worden'? vroeg je me in de zondagsstilte 'Of wij samen.....' ja, dat bedoel ik antwoordde ze.... 'de wegen van God'... citeerde ik omdat dat in me opkwam Ik tuurde naar buiten 't zwijgen op de lippen elk antwoord...schuldig.…

in de koffer van ’t verleden lees ik over alleen zijn en verdriet in de koffer van ’t heden vind ik innerlijke groei de geboorte van mooier kon het niet in de koffer van de toekomst liggen liefdevolle dromen, vol met uitdagingen in ’t verschiet ik verwelkom haar met open armen…

De toekomst van gisteren, is heden vandaag geworden. Vandaag wachten nieuwe mogelijkheden, die gisteren onmogelijk konden bestaan. Mensen communiceren als nooit tevoren. Wanneer het straks licht wordt, wordt ook de nacht weer morgen. Ondanks alle sombere voorspellingen, krijg ik dan weer zin om op te staan. Nieuwsgierig…

Eens zal ons veilige huis verdwijnen. Aan de grond gelijk gemaakt. Eens zullen wij er niet meer zijn. Door nieuwe tijden ingehaald. Eén voor één zullen we afscheid moeten nemen. Machteloos zullen we voor vallende muren staan. Met tranen in onze ogen. Maar vandaag. Vandaag wrijf ik de tranen uit mijn ogen. Vandaag is mijn tijd nog niet gekomen…

Als wat wij zagen in de mouw van die tot vod gedragen, die visgraat, die nederige vermomming van mijn moeder, die waar geen knoop meer aan zat maar toch sloot, die oude grijze in zich- zelf gekeerde winter-, zou onze toekomst zijn: zo duister en bekend, zo splinternieuw. ---------------------------- uit: 'Kindsbeen', 1995.…

We gedenken al het oude zeer Beseffen steeds meer en meer: De toekomst vol hoop betreden Met bagage van het verleden Herdenken: Balsem voor rafelige randen Goede hoop zal steeds weer Inzicht doen ontbranden Blijven herdenken steeds weer Hoop in de hoofdrol, meer en meer…

we kunnen ons begeven in de oudste toekomst de diepzee van droogte naar intenser heden meer dan vandaag…

Vanaf het duin genietend van glinstering over de rustige deining van de zee wachtend, ja waarop, misschien herinnering aan vervlogen tijden en hun wel en wee dromerig starend naar overgang tussen lucht en water waar mysteries zo talloos zijn voorbij een horizon verder dan vogelvlucht door avondrood in dalende zonneschijn wakend dromen…

al belemmert ons de afstand de ruimte die wij laten moeten elkaar de wang of rug te strelen ver weg houden wij elkaar dichtbij omdat juist de afstand ons sterkt voor de toekomst die komen gaat nu klein voor ons de wereld wordt bouwen wij een brug naar elkaar met een boeket kleurrijk geurend van samen gemaakte herinneringen uit de tuin van…

Luchtbrug naar oneindig regenboog valt in't niet in machtig helder licht voel en wacht tot je ziet Prachtig natuurlijk Zijn gegeven in je rust moment van diepe vree alsof de zon je kust Een tel om weg te dromen gevleugeld door de tijd reis langs herinneringen koester Nu en staak de strijd Geniet van Moeder Aarde haar liefde in elk…

Ze zakte in de bank van het café Hij nam de verse jus d' orange mee. Grote glazen had hij voor hen genomen. Haar geïrriteerde blik had hij niet voorkomen. Ze pakte haar telefoon in de hand. Hij schoof op zijn stoel aan de andere kant. Ik als toeschouwer, het einde was nabij. Zelfs de taartjes lagen er ongemakkelijk bij.…

liggen op één oor je vecht en springt en loopt je lui zijn is plots omgedoopt in doen en ondernemen in gaan, in ja ik kom er aan zo is het menselijk bestaan je bent gewoon herboren ontmoet weer mensen elke dag je lippen vormen weer een lach je ziet weer zonnegloren hou vol, soms is het sjouwen maar absoluut de moeite waard aan je toekomst…

ik zag je ogen maar je vragen bleven hangen in de lucht de antwoorden zijn mij altijd ontvlucht ik zag de golven spelen jij een kalme zee ik liet de zon verdwijnen je lachte, zei, ga mee je sportte om te winnen die strijd bond je wel aan ik speelde met de knikkers voor winnen ben ik nooit gegaan jij loopt terwijl ik wandel ik…

je keek om de hoek versprong waarin wij als gevangen leefden ik zag je perspectief ineens had ik je weer uitbundig lief wij zijn de dans ontsprongen werden uit elkaar gedrongen plaatsten muren die bescherming zongen met tot steen gebakken kou gestapeld met berouw ik kijk om stille liefdes zwaaien om de hoek ik groet…

Het blad kleurt 't blad valt de zon z'n kracht verloren Alleen wind blaast van de hoogste toren: 'loslaten' De Magnolia wil al praten over: een nieuwe lente Geef haar eens ongelijk.…

Pianist wil hij worden je ziet 't aan z'n loop Je hoort 't aan het aanraken van witte en zwarte toetsen De vleugel verbergt z'n iele gestalte de kruk nog te hoog voetjes nog net niet ....op aarde.…