Zo helder als glas pater familias
Laat het de toekomst zijn, dat wens ik te hopen,
het ontrafelen van al die huidige kabelknopen.
Kom, lossen we de trossen, varen weg naar zee
nemen alleen al het positieve aan gedachten mee.
Geliefde zelfs het zwart van je ogen spreekt boekdelen
al draag je ook vaak die onaantastbare melancholie,
onze leeftijden we laten ze vanaf nu ongeschoren,
herstartten het leven samen als pril en pasgeboren.
Ik kan mijn ogen maar steeds niet verliezen op jou,
jij hebt immers die hemelse lach net als je looppas
en dat zeker weten zonder addertje onder het gras.
Laat het de toekomst zijn, jij nog lang pater familias
zonder dat deze ziekte kwelt of in jou of mij brandt,
gaan we samen weer picknicken, uitrusten bij de bosrand.
... Serie: ruisen ...
Zie ook: https://www.facebook.com/...nnemieke.steenbergenspijkerman
Schrijver: annemieke steenbergen, 16 mei 2020
Geplaatst in de categorie: filosofie