Netgedichten

netgedicht (nr. 62.337):

De zin van puin

Eens zal ons veilige huis verdwijnen.
Aan de grond gelijk gemaakt.
Eens zullen wij er niet meer zijn.
Door nieuwe tijden ingehaald.

Eén voor één zullen we afscheid moeten nemen.
Machteloos zullen we voor vallende muren staan.
Met tranen in onze ogen.
Maar vandaag.

Vandaag wrijf ik de tranen uit mijn ogen.
Vandaag is mijn tijd nog niet gekomen.
Krijg ik zin om zomaar puin te ruimen.
Versleten gedachten in mijn oude hoofd.

Ineens krijg ik onbegrijpelijke zin.
Zin in een razende beeldenstorm.
Zin om temidden van een laaiend vuur,
als een herboren feniks op te staan.

... Massa's mensen hebben zin gekregen om verouderde ideeën te helpen ruimen. Daar bestaat een woord voor....Hoop! Een onverschillige en stille menigte is wakker aan het worden. Hoopvol! ...

Schrijver: Albert C M Weijman, 17 maart 2017