Alle inzendingen over onzekerheid

door regen en zon onzekere regenboog snel vervagend beeld…

een gevoel van leegte een gevoel van gemis het is niet grijpbaar er is niets mis een beetje onzeker een beetje verdriet het is even anders niemand die het ziet een gevoel van leegte afscheid nemen van een gevoel van gemis dus toch houden van een beetje onzeker straks weer voorbij niet meer alleen nee dan is het, wij…

Toon me straks, wanneer mijn stervensuur aanbreekt, de moed, die ik jarenlang heb verzameld. Geef me morgen, wanneer de klok steeds sneller tikt, de kracht, om mijn angsten te verslaan. Onthul me nu al, terwijl mijn hart nog klopt, de schoonheid, van dit zinvolloos bestaan.…

Stom van het geweld en de klank van holle vaten lopen wij door de besmette straten Maar wie hoort in het hedendaags maatschappelijk gerommel de fluit de citer en de trommel?…

ik heb stilaan je kleuren zien verdwijnen haren pieken waar ooit de zon zijn licht in blonde krullen heeft laten schijnen sferisch omhullen kleren het vroeger goed getrainde en gespierde lijf dat nu met wankele stappen onzekerheid schrijft je bent een schim van je vroeger extraverte persoonlijkheid die in bedeesd teruggetrokken…

heeft u dat ook wel eens dat je je belofte niet na kon komen omdat je net dood was gegaan, en dat je het jezelf ook nog kwalijk nam gisteren sprak ik met mijn dochter af, ik zet je huis in de grond verf je ongemakken strak in plint en deur poste restante veeg ik de vloer met mijzelf aan, want ik lig overleden onder een dekbed dat kun je…

Wanneer is al die onzekerheid voorbij? Nu wil ik het toch echt wel weten. Zeg het me alsjeblieft.... Ik heb al te lang met die twijfel gezeten Zeg.. "Ja ik ben ook verliefd!"…

De dagen komen op mij afgerold als golven die niet weten waar zij stranden. En ik…? Ik ben de kust, Ik wacht, en ’k vraag mij af wat brengt de zee vannacht?…

De dagen komen op mij afgerold als golven die niet weten waar zij stranden. En ik……………? Ik ben de kust, ik wacht, en ’k vraag mij af wat brengt de zee vannacht?…

Wij beiden zij aan zij voelt zo vertrouwd en als ik steels mijn blikken op je richt zie ik vol dankbaarheid hoe jij het zicht op het door ons te lopen pad behoudt ondanks dat naast je steil de dreiging ligt waarvan de ijzigheid mij diep benauwt ik zie je vechten voor je zelfbehoud na wankelen vind je weer evenwicht toch zal de angst mee…

ik schrok maar zag je ogen herkende nauwelijks je gezicht de tijd had in zacht mededogen de hardste lijnen al gewist in zoekende onzekerheid keek je me aan maar wat wij voelden kreeg nog geen naam ik streelde je hand wat ooit sterk en krachtig was had nu een zachte kant ik merkte dat de twijfels verdwenen in het even dat de…

Gevraagd enig teken is het gegeven Aan de zielen der doden ongemeen Doch slechts de stilte getuigt het verleden Het eeuwig zwijgzame in duisternis regeert…

Het voelt dat het lijkt of het kan maar vraag niet hoe ten koste van wat op welke termijn wil je er over denken ooit over praten hoe het voelt als we elkaar zouden verwarmen in de kou…

Je wil graag iemand in je leven maar je vindt het eng om die muur af te breken Een onzeker meisje zit verstopt achter die muur kwetsbaar en puur…

De vloer begint te schuiven het plafond gaat uit zijn dak de tijd loopt over naar de vijand en zegt: 'Sorry voor het ongemak' Haastige mensen lopen voorbij als kippen zonder kop de regen heeft pootjes gekregen en de brievenbus zit op slot De wind wiegt het koren het groen zit goed in zijn blad de kleedkamer zit als gegoten maar geen…

Het is het tijdperk van de spuiten de GGD en huisartsen ze prikken er op los vijftien minuten wachten en dan weer naar buiten ze kwamen op de dag met hoop bejubelde het verlaten van de angst die in een onzekere toekomst lag…

Lang leve ons onzekere leven! Zonder onzekere zekerheden, staat ons hele leven stil.…

En blijft het een beetje voort bikkelen hou mijn gedachten er zo ver mogelijk vandaan we zien wel het is immers deze onzekerheid wat tevens de enige zekerheid is in mijn huidige bestaan…

stil viel het filosoferen van het bos met zijn kale bevroren takken geen geritsel van opties en voorstellen zelfs de onzekere pubers waren thuis gebleven om maar even niet na te denken over wie of wat ze zijn of mogelijk worden waar je bij hoort als alleenstaand is de groep bereid zich met jou te binden ben jij bereid ook over…

Bij twijfel haal je niet in Bij onzekerheid ga je niet achter het stuur Bij zekerheid twijfel je niet meer En zeker weten, bij bovenstaande ben je Onzekerheid kwijt, want geen mens Is gelijk!…

Dat goed kijken ook onzeker maakt Dat onzekerheid je wel laat denken Dat het niet om denken maar om voelen gaat Dat voelen niet zonder pijn bestaat En dat die pijn bij groeien hoort? Maar is op een platgetreden pad ook plek voor bloemen?…

Een knipoog geven maar ook ontvangen is als een onzekere glimlach die wonderen kan doen in het ontdooien van je gezicht en vooruitzicht…

Daar zijn ze weer twijfels Ze komen als zonneschijn Laten me in vragen Maken me onzeker Waarom?…

Ik ben niet onzeker Ik ben alleen onzeker over ons Alleen een "ons" is er nog nooit geweest Alleen jij en ik Zo voelt het alleen Toch is de realiteit je enige houvast Misschien moet ik de realiteit onder ogen zien Dat is zwaar, geloof me De liefde die ik nooit van je heb mogen krijgen De vriendschap tussen jou en mij Is me veel te kostbaar…

In een verlangen naar geborgenheid gevangen in het net van onzekerheid In een omarming van genegenheid benauwde het gevoel van eenzaamheid…

De ijzige wind blaast door me heen Straatstenen lijken aan mijn schoenen te kleven Lieveling ik ben bevroren van onzekerheid Je antwoord ligt ergens op de wind Ergens onbekend Toch neem ik deze weg Die geen einde weerspiegeld De onzekere splitsingen neem ik Als en kleine jongen op zoek naar zijn thuis Maar de keren die ik jou passeer…

Te onzeker of gewoon te vroeg Vragend aan de wereld Ach arme Als nu alle wegen zelf hun weg inslaan Weglopen…

zekerheden zal ik altijd wantrouwen onzekerheden wil ik het mee uithouden leven is dan een levenslang waagstuk in het omhelzen van liefde en geluk…

Het leven twijfelt stuurloos vaar ik verder naar onzekerheid Ik ben geen kapitein,maar een matroos Is dit het schip waar ik voor koos…

de vergankelijkheid heeft mij bij de hand genomen de jaren getekend in rimpels en kraaienpootjes wat bleef is de glimlach van zo nu en dan onzeker om de lippen…