Alle inzendingen over op drift

Wanneer de merel zingt zie ik je flaneren jouw lijnen als een landschap vormen rivieren in hoopvol verlangen jouw lichaam houdt mijn drift in toom als de vleermuis vliegt koester ik mijn dromen aan jouw boezem jouw lichaamsvormen mediteren mijn gedachten.…

zag de drift van zand een woordeloze hand die storm tracht te keren rende voor je uit om ruggelings een luwte te creëren waarin in we goed konden communiceren maar in je lach wervelen de winden dwars door alle buien heb ik je kunnen vinden in het oog van jouw orkaan…

Wie klopt er aan mijn ribbenkast: Houdt huis in al mijn drift? Zestien is een worggreep naar de engel, de verrukking van het vallen vader van de wens en altijd zonder toekomst - droomdaad, vadermoord. ------------------------------------------ Uit: 'YELLe!', 2002…

er is zuchten van gene zijde ze stuurt klanken die ik nog nimmer hoorde vrije taal naar eigen hand ze legt haar bloot in duistere onbekende driften evolutie kent geen stilstand in de trein van creativiteit scheppend in kansen laat zij de wereld vollopen in wijsheid van krachten zo zal het zijn……

Zonder puurheid aan te tasten dragen wij de lasten van onze natuur driften eilanden bodem zoekend losgeslagen in de branding vulkanen barsten onder pressie in agressie overstromende rivieren even wijd als diep breuklijnen onder zoute zeeën in het licht van een wankelbaar evenwicht.…

Moeders in gammele armen gevangen, op drift door onbetaalbaar verlangen. Het water van de zee is bitter en zilt, door alle leed en alle tranen verspild. Tussen angst en hoop ligt een wereld van verschil.…

alles is zinloos mijn reuk een geur en de gebruikelijke rituelen mijn hoofd gescheiden van mijn hart op drift onder een betrokken hemel prik gerust in mijn vinger het zal me niet deren zoals ook pijn zijn doel voorbijschiet in een leeg hart alles is zinloos dromen in zwart/wit trekken zonder ondertitels aan mij voorbij…

Het is niet persoonlijk wanneer het tegenzit ofschoon ik verstandig leef want we doen alles samen in de karmamixer van driften en deugden en van moment tot moment veranderende omstandigheden Mijn leven duurt te kort voor een eigen karma dat komt later pas als een druppel in het brouwsel uit de karmamixer meer ben ik niet onbelangrijk…

onder wegzwierende zomervogels tegen tedergeelgesneden horizon sluimeren driften gezwind en ontvlammen kussen naar lomer smelt de wind ons warmwitte lichaam dat kronkelt oneindig tezamen op vochtgroenemossen rond dieprood knisperend berk en beukenblad zojuist gevallen door de herfst zacht uitgelegd tot in de geulen van ons verhittend…

Is ze een grove, lage drift, Die de grote mens vernedert? Voor de wijsheid tegengift?…

Alles nog als vroeger: de waaier van licht op de horizon, de bonte strandloper op drift langs de golven, schuim dat zich buitelend uit de voeten maakt. Als vroeger galopperen over de lage duinen gepluimde legioenen, etst als vanouds de wind zijn geheime tekens. Ja, alles nog als vroeger maar in de fles geen brief, de duinpan leeg.…

De sluipende eenzaamheid Zonder alleen Verlamt verlangens Drijft drift uiteen De bomvolle leegte Onbeschreven Ontbeert ruimte Vulling te geven Wat zijn zal vergt De moed van het heden Hier, vandaag Toekomend verleden De leegte leegvegen, de eenzaamheid alleen Dromen doen, daar ligt de eerste steen…

Als het tij keert ik sta op de boeg dan slaat het wassende water wild tegen loef springtij op drift stralende sterren verspreiden zich snel de golven omarmend van tij tot tij de zee zingt haar lied van komen en gaan als een eeuwig verschiet zie de visser komt aan…

Bladeren van alle getijden, op drift door tijdloos glas van wederhoor of flessenhals, hebben in weerwil van de dag de ogen met wimpers gesloten, anders zouden zij zijn als lankmoedige waarheden, verward in uren die slaan als zogende zweepslagen aan eiken, wijkend voor de wind om te prediken zonder zelfs maar kort te versagen.…

Alleen slaat haar hart soms op drift of schieten tranen over haar wangen. Haar wezen is ingekleurd, de hemel dreigend. Niets bleef haar bespaard. En buiten wachten uitzichten die niet wijken willen.…

zij drift zonder gewicht op de wind beweegt als een vogel in glijvlucht haar lach tekent zon op het strand kleurt zonder schaduw een witte golvenrand waar gedachten dwarrelen uit haar losse hand ook zij deelt de database die schepping heet kent de momenten van loaden tussen cloud en heet zand…

Nochtans ben ik reeds Aan gene zijde op zoek geweest Wakend voor het Beest Nimmer de Geest te moede Mocht Het Zwaard die drift verhoeden! Geen razernij weerhoudt ‘t Goede Maar jij en ik en ik en jij - de liefde hunkerend voorbij - Leggen bezwangerd af: De Monnikspij En luide weerklinkt: En gij dan… en gij?…

Wederzijds verlangen Kom en deel met mij het wederzijds verlangen jouw zachte rondingen mijn harde drift warme huid gestreeld door gladde vingers jouw zoekende lippen mijn soepele tong kom mijn lief waar wachten we nog op het leven is kort de nacht nog lang…

ik ben op drift los geslagen van de ankers in vrijheid maar ontwricht heb de schepen achter mij zien branden tot verleden en de dood voel me speelbal van de golven verdwaasd en uit het lood zoek naar bakens die mij gidsen vaar op lichten met een strakke koers naar havens waar ik aan zal meren een nieuwe ligplaats uitproberen…

Elk woord een zweepslag Geseling met taal Kolkend bloed, drift die Een wig drijft Grens zonder overgang, Noodweer Tussen gedachtestreepjes -Jouw naam- Traanfilm op hoornvlies Oogleden die niet wissen Kunnen Dan - stilte na de storm In donkere lucht vegen Hemelsblauw alweer Niets nieuws onder de zon…

Zwart van drift Gebrand op het mijne Rondom helder wit Voor altijd het zijne Op hem gevallen In vorm van het kleine Stille wateren diep Met zichzelf in het reine Open vol licht Heldere zichtbare lijnen Eerlijk en recht Het sporadisch vileine De toekomst gezien Overwegend het fijne…

De zwoele bries verwaait de verloste letters; sommige op drift geslagen, het stuifmeel achterna; andere voorgoed verzonken. Het boek waait de zomer lof toe Het baadt in een gloed, een zomerend boek.…

Een stier in het Spaanse Navarra verliet dol van drift de arena. Woedend stormde hij de tribunes op en beukte zijn spotters met zijn kop. Uiteindelijk werd hij door de Guardia geveld. Toch is deze stier voor mij een held. Wie dieren tergt voor zijn lage zinnen ziet nog eens het hospitaal van binnen. zie http://www.youtube.com/watch?…

Het schip ligt hoog en droog op het zand ik voel Zijn hand je gaat van loef dat is je troef de plaat is zijn plaats van Griendvisser naar Engelsmanschipper de zee op drift immer van keer naar keer als ik kijk twee kilometer ver dan keer jij weer het schip in het vizier daar ga jij als een strandplevier…

Maar zo een pad wil ook eens wat en heeft ook zo haar driften dus ging zij driest en onverwijld op 't paddenpad staan liften. Zij stak haar paddenteen omhoog ondanks haar pijnlijk eksteroog en op haar pad ging zij op pad. Nooit heeft ze 'n leukere lift gehad.…

De zee kan het niet helpen, in weeën komt haar drift; voor haar opwelling wijkt hij, haar bedenking beent hij na. Van zijn bestaan verschijnt het vluchtig spijkerschrift, in scheve aanloopregels, bijna kwatrijnen. En door haar plompverloren dweilen worden zij weggewist.…

raakte ooit midden je bloei verslingerd driftte mee deelde verhalen geheimen tijden van liefde verlies en verandering tot ik verweerd maar nog steeds een glimlach rimpelend in de holte van je stam stil slapend ging bedenken dat als dit het einde was ik er ons heel graag in verdroom met evenwel een nieuw begin…

Na Roodkapjes bezoek ging d'r broertje naar oma; het werd geen retourtje, want grootmoeder was achterdochtig en gooide de jongen hardvochtig na 'n mep, die ze gaf in d'r drift, in een slootje, dat vol zat met gift. 'Wie naar oma gaat, gaat naar z'n grootje,' beweerde de wolf bij het het slootje.…

het moest er van komen, richting winkelcentrum, sokken en theedoeken, afdruiprek wit gemoffeld draadstaal, meer is het niet, slechts drie euro vijfennegentig het regent, ik zoek de luifel op en draai een sigaretje, haal diep adem en inhaleer de rook geslachtsdelend schuift het publiek voorbij, ik moet ze niet, die drift is niet voor…

muisstil komen stemmen de cirkel binnen geslopen van de man en de vrouw die chillen in zomerloomte geen bod op hun bloed niet op hun blauwe kont signorita van de nacht, seigneur van de morgenstond timbre parlevinkt langs drift en hart, het is als vier mei acht uur in de avond, alleen een merel zingt zacht…