Alle inzendingen over openbaar vervoer

roze- rode knoppen springen barstend open het bloesemen van roze…

sluisdeuren drinken dorstig allerlei boten met wijd open keel…

Open steeds verder het wordt lichter de schaduw gaat verdwijnen vrij.…

je valt je bent bijna niets maar alle auto's zijn opeens kruiperig door jou…

Ik open de deur de straat is akelig leeg één auto bibbert…

Het kastdeurtje zwaait heel vroeg open: morgenrood glanst in wijnglazen.…

Woorden leiden af, sluit je mond en open je – ogen en handen.…

het vermoeide hart zet haar vensters ver open het regent bloesem…

De reiger staat stijf; opeens dwingen kraaien hem tot sierlijk dansen.…

zon komt op licht valt op je neer de rozen gaan open.…

Ze keurt de mannen, knoopt de knoopjes van haar jurk – open en weer dicht.…

als ik door de hemel Zeus dan wijken de sterren en openen de sperren en voel ik me thuis…

Alleen oog voor elkaar bij elk schitterend samenkomen, En onbegrensde vervoering in een oneindige lus. In mijn geheugen gebeurtenissen in een klas, Vergulde herinneringen aan hoe het allemaal begon ja. De eerste verbazingwekkende indruk van hoe je eigenlijk was, Zo leuk, zo intrigerend, zo Sonja.…

Ademloze vervoering rond het ontwaken van de dag, kloppend vochtig het navelstrenglichaam, liefdevol, fluweelzacht, vingertoppen rakend, dichterbij, verlangend, nakend. Laat mij dragen, veder-licht, door de vleugels van het leven het geboorterecht dat ieder werd gegeven.…

Schouten, de moeder en de zoon Zou ze gaan praten over haar jeugdige geslachtsgemeenschap voor het kerkelijk huwelijk in Israël wat beloond werd met haar zoon zou ze gaan praten over haar onvoorwaardelijke overgave voor God, Kerk en ChristenUnie wat beloont werd met haar ministerschap zou ze gaan praten over stikstof, Pfas, voer en vervoering…

Het is een of ander mijmering die mijn breekbare-en-kwetsbare in beroering en vervoering brengt tezelfdertijd leest ze de rillingen van een hemels verlangen met her en der wat losse draden van oneindige emoties, gedachten en gevoelens.…

We versieren onze kamers etalages en een boom zingen liedjes, geven pakjes en zijn opeens erg vroom! Draaien opeens kerstmuziek, van Elvis tot veel koren, maar..wie van allen wil die dagen de echte boodschap horen?…

virtuoos overdansen lenigjonge vingers de vierweg op een elegantslanke hals harenstokberoeren doet borst- en taillesnaren sidderend ontwaken trekt registers open melodie breekt pareljuichend uit de open flanken de heupen kingeklemd bij haar boventoon in orkestrale luwte tuimelt mijn ziel een kortstondig arcadia binnen…

Wie open is en blijven wil, laat zich in de ogen kijken. Wie angstig woedend wordt, wil moedig in het leven staan. Kijk! Hoe alles weer nieuw wordt. Zie! Hoe totaal gesloten deuren, liefdevol weer open gaan.…

dwalend door het bos van mijn gedachten zie ik ogen open door de bomen licht hoor ik oren open in een luisterend wachten woorden komen fluisterend op zicht voel ik aan een tak vol bladeren van ontluikend groen zinnen groeien tot een nieuw gedicht zwijgen is zilver schrijven is goud…

Geest zoekt enig troost klaar voor nieuwe levensreis wending komt eraan Winterdageraad vlinder ontwaakt in mijn droom klaar om te reizen Dromende vlinder komt opeens uit de cocon een hart staat open Een zacht gefluister vleugels zweven in de lucht wonder van natuur…

Zo’n twintig jaar voor zeventig keer steken, da’s twintig, en dat tweeënvijftig keer gedeeld door zeventig, dus ongeveer, wanneer ik het tenminste goed bereken, is dat maar vijftien weken voor één prik, dus als ik nou gewoon eens heel goed mik ….…

Je eet iets met pompoen en ananassen En gaat eens naar de eetcafé-wc Dan sta je daar naast Volkert van der G. Die net als jij z’n handen staat te wassen Da’s alles wat je die dag binnenkreeg Je had je bord pas voor twee derde leeg…

Als ik mijn ogen sluit, kijk ik de toekomst in Kinderen die opgroeien, mensen die ouder worden Als ik mijn ogen open, stromen mijn emoties Vreugde, pijn, geluk maar ook verdriet Als ik mijn armen open, sluit ik ze Om geliefden vast te nemen, een knuffel te delen Als ik mijn handen uitsteek, draai ik me Om dierbaren een hand te schudden…

Het is niet zo erg zolang ik jou zoek, open eind, open boek.…

Sommige doen niet open zijn "niet thuis" maar het komt door de kieren van de ramen en voor je het weet zit het bij je op schoot of, erger nog, staat achter je stoel en blaast je door je haren. Zij die niet open willen doen wennen er nooit aan...…

mijn moeders huis niet openen…

Ik kniel voor je schoonheid voor het licht van je ogen voor de scherpte van je intellect voor de kracht van je woorden voor de warmte van je vlees voor het vloeien van je liefde voor het openen van je benen voor de tranen van je verlies voor het schokken van je lichaam voor de openheid van je geslacht voor de eigenzinnigheid van je geest…

Als alleen jouw hart zich zal openen zoals een roos op een zonnige dag haar blaadjes opent zal mijn hart zich openen als ik deze roos zie in jouw blauwe ogen al de rozenblaadjes dwarrelen op de wind dus laat ze nooit verdwijnen op deze vleugels en laat ze voor eeuwig blijven zingend hun fluistering over de liefde tussen jou en mij…

ze zetten het leven dik in de verf kleuren zwarte woorden en vangen echo's ze bevriezen vuur laten geesten los en maken wolken ze dompelen donkere dagen in glinsterend licht openen onwillige deuren en zetten dichte denkramen open ze zijn hoeders hoeders van onze verbeelding…