Alle inzendingen over openbaar vervoer

beklim ook de berg richt je gezicht naar de hemel wie weet breekt hij ook voor jou open en gunt je het inzicht waar we op mogen hopen ga niet uitputtend zoeken stel je open en het zal spontaan bij je naar binnen lopen het ware licht * *n.a.v het interview met Hinne Wagenaar in het TV- programma ‘De Verwondering’.…

Open me, lijkt ze nu te fluisteren en ik neem aan dat het een lied is ze drinkt champagne en lacht breed over de canapé waarop ze naakt ligt mijn waarneming faalt niet het is mij bijgebracht zorgvuldig te handelen bij het openen van een vrouw de januariavond kleurt van grauw naar donkerblauw een tweede fles ligt in mijn handen Sylvie…

Dromend over later Besef ik opeens Dat later al gekomen is en ik nog steeds die dromen mis…

cactus stekelige plant met rozewitte bloem opeens een zachte schoonheid verrassend…

openend mijn ziel branden jouw ogen gaten door mijn dikke schild senryu…

ik denk wat en dat schrijf ik dan maar meestal is het dat je wat schrijft en dan opeens merkt dat je iets denkt maar wat ? want ik had het nog niet gedacht nu wel…

De kast gaat open: rijen wijnglazen glanzen vol zacht morgenrood.…

tweeduizendveertien afgesloten openen tweeduizendvijftien de vader van gedachtes wenst een Gelukkig Nieuwjaar…

Het licht strijkt soms zo zachtjes over bekend tafereel dat het opeens als nieuw geworden is.…

de overwegwachter haalde de bomen neer en vroeg terloops of ik een open haard had…

de overwegwachter haalde de bomen neer en vroeg terloops of ik een open haard had…

De wind kan niet lezen maar als hij een open boek ziet kan hij het niet laten en blaast de bladzijden om als een waaier.…

Daarna weer open en blij. Men voelt zich weer vrij.…

Elektrisch licht glanst in de dichte, open haard, beeldt en schept warmte.…

de dag zwelt open in licht de oerbron van het leven hier en daarginds naar de verlaten rivieren…

de lucht breekt open haar gezicht klaart langzaam op morgen schijnt de zon…

Al de bladers zijn verdronken In het water, in de regen, En het donker bos staat open En de droppelende stronken Staan verlaten aan de wegen, - Kille winter laat één sprokkel Aan een hart, dat niet mag hopen!…

droog je tranen veeg het haar uit je gezicht en open weer je blik je kunt de buitenkant niet binnen krijgen in een hoofd dat vol met watten is gepropt waarin je zoekt naar de gewone dingen die door totale chaos blijven weggestopt droog je tranen veeg het haar uit je gezicht en open weer je blik je zwabbert door de dagen…

de schrijver schrijft een gedicht vindt hij prachtig dus hij geeft zichzelf hier een tien of een negen zoals een verkiezingsuitslag in sommige landen is hij dus een schrijverdictator omgekeerd wilde ik dat juist niet dus gaf mezelf geen waardering en bleven er de nodige gedichten zonder tot opeens dit weekend al die open gedichten…

En opeens voel ik wie ik was Van voordat ik jou kende Ik herken de echte Car weer terug Degene die ik langzaam ontwende Ik was mezelf echt kwijtgeraakt Verloor alles wat ik ooit was geweest Alleen door mijn gevoelens voor jou En dat verontrust me het meest Maar nu is er weer de herkenning En ga ik verder met een open vizier Ik laat me…

Naakt open bloot gedachten gevoelens in jouw schoot voor jou buig ik nachten raap sterren in verboden land dwaal ik tussen dromen niet wetend wat gaat komen geef mij jouw hand mijn zielsverwant ik toon mij naakt open en bloot leg mijn ziel en zaligheid in jouw schoot…

Jezus kijkt er dwars doorheen gunt ze de openheid van een kind. Maar eerst moeten ze de armen los gooien de handen open doen. Zich vooral kleinmaken bukken en dan misschien! Kunnen ze dat kind bij Jezus zien.…

Zomaar een dag schrijven wij luchtkastelen in het zand gewoon omdat het mag deze nieuwe geboren dag schrijven wij kastelen in de lucht zolang wij maar blijven dromen bliven wij geloven alles gaat uiteindelijk open zolang dromers en klaprozen zingen luchtkasteel met zijn gote vlindertuin zijn open Nu…

ik heb de gordijnen open gedaan het raam haalt de wereld naar binnen caleidoscopisch ontrollen zich flitsen van het panoramisch gebeuren nog kan ik ze sluiten maar buiten barst van emoties en kleuren kleine details weven samenhang tussen de beelden van het leven vandaag ik open het raam verlang naar delen van lach en een traan…

m'n woonkamerdeur stond open en ik keek zag een muis door de gang lopen keek niet eens m'n ogen reageerden op beweging een wat gehaaste muis niet echt op het gemak doe maar rustig dacht ik en ook of het en mannetje of een vrouwtje zou zijn terwijl opeens de regen tegen het raam kletterde schuilde een muis in mijn huis…

Dit hemels handwerk leek niet echt geschikt om zomaar voor een elk te publiceren. Maar, toch zo gek niet om zo’n werk te weren? Dat zoiets door de paus niet werd gepikt? Die rechterhand… en dan dat celibaat….. Ik denk dat ieder het probleem wel raadt!…

kan je zomaar overkomen smoor als ik haar zie hart licht op verlegen blij dartel spelend danst zij jong druk verdiept in haar spel vertederd versieren overstroming lief in mijn lijf Mozart helder transparant blikken naar binnen hou me vast vraag om aandacht warmte overspoelt de siddering van huid zo fris vervoering in verfijnde klanken compositie…

beteugeld, Grenzeloze moeite verdrinkt onder de geile golven van ongebreidelde drang In het eeuwige zilte nat van de menselijke aard Kinderlijke onwetendheid bedwelmt richtsnoeren Met een branding van maatschappelijke ondeugd drijft de mannelijke massa voort In een latente baai, tersluiks gezwicht voor ’t intuïtieve overwicht Stiekeme dorst naar vervoering…

geen vriend verscheen in het voorbijgaan blinkende uit de traliën hij zong in parken en woestijnen luidkeels het hooglied van verlangen: de winter is voorbij de zangtijd genaakt sta op mijn duive en kom een roerdomp riep een onverstaanbaar antwoord en reigers snauwden hem af tot een merel bij het eerste licht amos in vervoering…

Ontboezeming van mijn twijfels als stoffelijk wezen leg ons in een glazen kist, waarin we samen waker worden om ook weer te worden herbegraven aanschouw de transparantie om ons heen waarin de natuur zijn gang gaat en niets aan het toeval overlaat, geaardheid getoetst aan de grootste gemene deler die in vervoering de grens moet bewaken…