Alle inzendingen over opgedragen aan soldaat César Vincent

ieder jaar opnieuw komt vincent van gogh nabij in appelbloesem…

in wit gesponnen ochtendlicht zweefden twee vrienden voorbij zomerlicht speelde door hun wilde haren er was het onhoorbare droeve koeren van duiven droomde je toen een vogel zijn vleugels spreidde? jou meenam in zijn vogelvlucht toen je ogen naar binnen keerden en braken alsof je droomde? een schreeuw uit duizend kelen in…

en levenservaringen als een gerijpte, oude man met visie en elan neemt hij ons mee in het oude huis waar eens de broers Theo en Vincent waren van de zenuwen laat hij van alles vallen en hij gloeit bij de stadsaanblik die ooit door Vincent is vastgelegd terwijl hij de gastvrije vrouw des huizes dierbaar kust in datzelfde Parijs zocht ik…

Vincent van Gogh vergrootte haar roem, de koningin der planten: de schone zonnebloem.…

Als het om verantwoordelijkheid gaat is Nederland een heel groot kerkhof waarop uiteindelijk, natuurlijk helemaal niet meer gereageerd kan worden. Zowel de slachtoffers als de daders liggend dood en zwijgend zij aan zij diep onder de polderse grond, de klei. Dat is de definitieve afsluitende fase van het 'polderen' welke elke gat dicht…

Jij en ik zijn elkaars woorden Jij de inkt,... ik de pen Jij de inspiratie,... ik de zinnen Jij de kaft,... ik van binnen Samen gebundeld en gekleurd door gevoel gekruid met verlangen gesierd met hoop. Samen beademen we het verlangen in onze vriendschap Wij willen elkaars woorden niet kwijt.…

Betonnen longen Granieten hoofd Gevoel dat voor Altijd lijkt verdrongen Vuur voorgoed gedoofd En dan toch zo maar Hier het licht dat ons in De diepste vezels raakt, Ons de ogen opent Voor leven om ons heen - Dansende lammetjes, Een gewillig schaap Dat zich moeiteloos Melken laat, zilveren Meeuwen die koninklijk Zwevend…

Je ogen hoeven niet zo Hard te staan, ontspan Die harde lijnen om Je kaken - een knikje Is genoeg, een hand is Snel gegeven - meer hoeft niet; 't Is goed zo als je 't doet, zo, Neem de ruimte voor jezelf Die je nodig hebt, en laat hen De ruimte om in te leven, Tot dat het leven je kust - Laat je meevoeren door de Ragfijne pianomuziek…

zo nu en dan is er even die glans van een vervaagde herinnering, het venster ruw van oudheid met wat glas waar het licht van schuwt mijn zomer is de grijns van de verniste wolken voorbij en duidt mijn bestaan op de aflossing van karma, niets tegenstrijdigs verhaalt het verleden in het lijden van telkens het ontwijken ervan nochtans laaf…

op de tribunes in de Arena van de poëzie bekijk je alles anders zelden thuis nu present de Avonturier luisterend naar twee ras Betweters die snelsonnetten vinken een Criticaster mierenneuker van geest zift muggen met lijf en leden koning op zijn eigen vitters-boeken-fuif ach zie daar de droeve Denker zitten naast de denkende Dichter…

Hoi, ik ben het braafst van heel de klas! En als ik naar school ga heb ik op mijn rug een tas! Ik ga telkens op tijd naar school! Ondanks dat ik zo braaf ben heb ik ook veel lol! Ik haal allemaal tienen voor elk vak, dat is natuurlijk helemaal niet zwak. Mijn rapport staat vol met tienen, en die heb ik eerlijk weten te verdienen. Ik luister…

Met hoeveel gemak je keer op keer vastberaden op de verkeerde plek staat te wachten aangeslagen de weg niet meer weet te laat op komt dagen alweer je sleutels vergeet hoe door de was op 60 graden oen ik te strak ondergoed moet dragen hoe je op je allerbest de helft vergeet bij boodschappen doen verzonken in gedachten het eten verpest…

Een zeilschip zonder wind is een zee zonder boot. Een zon zonder zonnestralen, is een universum zonder sterren. Een rivier zonder wateren is het land zonder aarde. Een boom zonder blad is een dag zonder dat ik jou heb gehad. Zonder jou ben ik vrij, maar ik voel me meer een lege batterij.…

De drie scheidt zich van de rest Wel kent hij veertien vrienden Vijftien zou te veel zijn Negen is familie De hoogstaande twee zorgt voor het verschil Zes hoort ook in dit gezin De vijf zorgt enkel voor ellende Uiteindelijk komen we weer bij drie Het blijkt echter niet compleet Er zal telkens gezinsuitbreiding komen…

Naast me lig je hier Met je kleine dikke beentjes in de lucht en je lieve kinderlach te kirren van plezier in je wereld alles mag je oogjes wrijft en tevreden zucht je blik zonder zorgen Vol verwachting in de dag van morgen…

Dwalend in mijn gedachten zoek ik naar een antwoord. Een antwoord dat zo simpel is dat het makkelijk te vinden is. Maar een geest zonder kracht is een dwalende geest. Een niemand, een mislukkeling! Je bent op zoek naar de kracht, om een richting op te gaan. Om niet meer te dwalen in het luchtledige. Om te gaan voor successen, om te gaan voor winst…

Kom eens van die wolk Van onwetendheid, dromen en oneindige zonneschijn Tijd heeft hier beneden niet stilgestaan Dromen zijn inmiddels begraven en van de baan Kom eens van die wolk Van negatie, zelfzuchtigheid en vallende sterren Tijden zijn veranderd De wolk kan jou aanwezigheid niet langer verbergen Kom eens van die wolk Verplaats je…

Niemand weet waar ze precies is Ze ligt daar wel en ze is nog bij ons Maar verder is het voor ons een grote gis. De ogen in haar oogkassen gaan heen en weer Haar armen slaan in het rond Vol in actie en in het geweer Met haar benen stampt ze op de grond Tegen obstakels Debacles, op haar weg. En toen ze er weer een verslagen had Deed ze…

De wereld is mooi Als je uit je raam staart En ziet hoe de ochtend zich vanuit de nacht verklaart Hoe de zon opkomt en licht geeft aan de dag Maar het duurt maar even. Met een prachtig schilderij Laat de zon ons achter Ik kan er uren naar kijken Een mengsel van kleur zoals Van Gogh dat kon Maar het duurt maar even. Een prachtig hemelsbrede…

Is het de verlichte filosoof Die door het stellen van kritische vragen De wereld steeds beter kan verdragen? Of is het de verlichte boeddhist Die mediterend zoekt naar de innerlijke ziel Om zo vragen te beantwoorden Die slechts voor de uitverkorene Zijn te begrijpen? Niets is zeker Behalve dan dat zij beiden van een verlichting spreken…

Was ik maar een verdwaalde veer In plaats van een verdwaalde heer Zonder verzonnen naam en bezwarende bezittingen Zonder mislukte loopbaan en die nare verplichtingen Al dartelend zou u mij zien gaan Als een vis in het water Verlost uit die almachtige waan Mee met waar de wind naartoe staat Was ik maar een verdwaalde veer In plaats van een…

Hengel me binnen Want als een gedreven vis Zet ik je op je zinnen Op jou vredige lege stranden van liefde Zonder vooroordelen Zal ik rust vinden Haal me eruit Laat me spartelen op het droge De woeste zee Mag dan wel mijn haven zijn Het is nu tijd Iets in mij verlangt naar iets anders Bevrijd me Al doet het pijn Al betekent het mijn eind Niet langer…

Ogen die niets Meer zeggen Gummi-achtig gezicht Gekomen met de tijd - Groeven van Pijn en verdriet Die zo lang je Aangezicht tekenden Hebben je verlaten Je naakte zelf Dat zich heeft Opgerold het enige Dat overblijft, Vijfentachtig jarige Foetus die ernaar Verlangt te mogen Gaan zoals je Gekomen bent…

Vanaf de heuvel loop ik het pad af naar het dal en hoop dat wat ik zoek daar ook vinden zal. Vanaf de heuvel loop ik het pad af naar benee en neem, terwijl ik afdaal al mijn bagage mee... Mijn weten en mijn denken mijn gevoel en mijn geloven zodat ik strakjes uit dat dal weer klimmen kan naar boven…

Dichten voor de oorlogs-doden voelt zo levendig aan of ze weer bestaan niet dood zijn gegaan Dichten voor de oorlogs-doden voelt zo verdrietig aan dat ze niet meer bestaan noodgedwongen zijn dood gegaan Dichten voor de oorlogs-doden voelt de oorlogen herleven zoveel verschrikkingen begaan waanzinnigheid ontstaan, verslaan Dichten…

Een krater is geslagen In de ziel van dit bestaan, Wie ons ten diepste lief was Is voortijdig bij ons weggegaan Voordat we hem konden leren kennen - Tijd die in één mokerslag verslagen is, We zitten met ons tweeën In de leegte van dit moment De tijd van hiervoor en hierna Zijn voorgoed aan de einder verdwenen Voor ons rest voorlopig…

Een toevallige aanraking resulteerde in vuur en vlammen Bloedheet onder onze voeten, ook elders. Subtiel aanvoelen en aftasten; ergens zo raak Gelijkgestelde zielen wel niet compleet. Grassprietjes, onze volle maan en nog veel meer Jij volgde jouw instincten, bleef achter in koele kilte. Voelsprietjes mijn Engeltje, wat had ik je toch graag…

Het was in ons verledentijd de gewoonte: slechte gewoonte dat vaders hun steun en toeverlaat met breiwerk achter de kachel verwezen de voorgrond het bed en fornuis de kinderen en alles dat er aanhing behoorde bij moeder bijzonder dat werkezels langer leven blijkbaar kunnen mannen die druk niet aan vertrekken eerder naar de eeuwigheid dan…

Ik heb de dood 'n plekje gegeven een plekje aan mijn zij zo volgt die altijd mij en went steeds meer aan 't leven!…

Ik had je graag gekend… Niet alleen je naam gelezen, maar hem genoemd… Dan had ik geweten welke woorden je oversloeg voor je sprakeloos en koud tot beeld verging. Want wie nu vertelt het verhaal van de held…, van zijn angst, zijn afgelegde tederheid, de zere huid van zijn handen, zijn weerloze hart dat barst, en breekt… Wie kijkt in…