223 resultaten.
levende aarde
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 269 Leven ontstaat omdat eigen-
schappen van het atoom het
technisch mogelijk maken,de
aardkorst zit vol leven; het
kruipt over het oppervlak tot
diep in de aardkorst, stroomt
met rivieren mee, zwemt in
zee, zweeft op de wind hoog
in de lucht; 't aardoppervlak
is 'n gelei van leven, mantel
van Gaya, godin der aarde.…
De kunst van het keilen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 82 Zodat zij 5 keer stuitert
over rimpelloos oppervlak,
slechts doorbroken door kringels
waar kiezel water kust.
En met het wegebben van golven,
plonst zij traag naar de bodem,
waar, in een vloeibaar graf,
zij in haar lot berust.…
Dronken
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 796 Een draaikolk
Trekt me onverbiddelijk omlaag
Draaiend en draaiend
Rond en rond
Weerstand bieden is zinloos
Zoet water in m’n mond
Sneller en sneller
Omlaag en omlaag
‘k Zie ’t oppervlak verdwijnen
En alles wordt snel vaag
Totdat ik, dronken en hulpeloos,
Maar eindeloos gelukkig verdrink
In de prachtige poelen van haar ogen…
jasmijn
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 286 toen haar witte dood verstierf
tot schitteringen binnen zomer
zong de merel regen tot een diepe spiegelplas
windstil getrokken
glad gemaakt als glas, eindeloos zwart
de bodem
daar blonken bloemen aan mijn oppervlak
hun tere hoofdjes bogen laag, tot aan
de verteblik van kijkers
er woonde niets dan liefde, niets
vertrok het beeld…
Toba
gedicht
2.0 met 27 stemmen 4.793 Ik zal vinden wat ik wil, het meer en
meer, lichaam uitspanselwijd
over het volle oppervlak gespreid,
opstaan in drie tijden tegelijk,
het meteen vergeten, om halfzeven
door de nevel en de spinnenwebben
waden, blinden losdoen, hemel
lezen als verwoesting als altijd
----------------------------
uit: Kluwen (2011)…
In lucht terug te gaan
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 516 druppels
slaan weer stuk
gedragen door de wind
tegen mijn raam
ik zie ze gaan
in weer verbinden
licht meevoerend in hun baan
het eindeloze stromen
tot de tragiek
van grote plassen
waar alle uitgelopen druppels
moeiteloos in water passen
om aan het oppervlak
te misten of verdampen
hun weg in lucht terug te gaan
tezamen met mijn…
reflectie
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 64 niet om mij
te zien niet
om wie ik
ben ik weet
het ik ben
alleen een
spiegelend
oppervlak
voor jou
dat slechts
voldoening
schenkt in de
liefdevolle
terugkaatsing
van jezelf
steeds weer als
je me in de
ogen kijkt
zoek en vind
je een
bewonderend
beeld van
jezelf de
echo van de
weerkaatsing
van een diep
verlangen
op…
Zee
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 248 Golven vormen
het oppervlak
van klotsen en geschitter.
Onderdak voor het paradijs,
zachtgroen en diep,
zout-bitter.
Hier breng ik graag
momenten door,
slechts door mijzelf begrepen,
terwijl ver boven ik het klotsen hoor
van de passerende schepen.…
Koektrommel
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 712 Nog altijd
Weerspiegelt jouw gezicht
In het glanzende bruin
Van mijn blikken koektrommel
Je reflectie
Reizend vanuit een ver verleden
Om mij jou niet te doen vergeten
Met een quasidroeve blik
Eenzame traan
Valt traag op het harde oppervlak
Die jouw blik doet verzachten
En mij stilletjes vergeeft
Starend naar
Een blikken koektrommel…
Het doldriest onbesuisde
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 97 het water strakte
onder striemende woorden
bevroor tot ijs
voor hen die ze hoorden
scherp spiegelden
sterren de waarheid
in het zwart oppervlak dat
feilloos gerechtigheid zag
waar vergeving
al in rietkragen ruiste
verwarmde zon
het doldriest onbesuisde
brak langzaam het ijs
smolt wrevel en ergernis
in rimpelloos verdwijnen zo
dat…
Schijn bedriegt
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 471 Elke ochtend
hetzelfde ritueel:
mijn ogen glijden met
narcistisch welbehagen
over het oppervlak
van mijn gelaat.
Al bijna tachtig
en na het scheren
als een babyhuid zo glad.
Diffuse illusie; daarna,
mét bril op, toont de spiegel
een geplooide oude man.…
gouden ogenblik
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 96 onder het glinsterend oppervlak
schuilen de verhalen van verlies
we dalen niet af
we houden ons op de vlakte
temmen het weggewerkte verleden
dempen het droeve denken
we weren de gelaagdheid
van ongekende diepten
de oerangsten stoppen we ondergronds
en dan, het gouden ogenblik
waarin we de taal leren verstaan
een onbegrijpelijke troost…
De fobische wind
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 100 in het verlopen
van golfjes herkenden
gevoelens het spreiden
van strak geleide emoties
naar een glad
oppervlak dat rust in zijn
spiegeling had waar niets
zomaar buiten zijn oevers trad
een diepe zucht
gaf eindelijk lucht
aan al tijdenlang steeds
weer oplopende spanningen
even vrij zijn zonder belaagd
te worden door de fobische…
Asfaltdepressie
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 143 hebben
De persoon te sturen
Waartoe zij behoren
Het wegdek waarlangs
Ik mijn weg wil gaan
Dat opensplijt en
Mijn hele lichaam
En alles wat daar
Bij hoort in blinde woede
Omvat - alleen het
Stollende asfalt is er nog,
Dat zich hermetisch
Om mij heen sluit,
En, luister, van mij
Rest niets meer dan
Een luchtbel aan
Het oppervlak…
Wijnbad
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 696 Boven geurige nevel
van schuimbellen en bad-olie
spiegelt witte wijn
een eigen klein oppervlak
Je hand liefkoost
de voet van het glas
je ogen staan zacht
je mond is vochtig, wat open
Onder de belletjes
maakt je huid
je rondingen heimelijk zichtbaar
en tastbaar dichtbij
Een kus en nog een;
mijn lippen verdrijven water
en proeven…
Berusting
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 454 Het gevoel verschuilt zich
achter de rietzoom
van een oeverloze vijver
waarvan het oppervlak
even accentloos is
als de weerspiegelde lucht.
Niets verraadt enige emotie
anders dan de kilheid
van een ingetreden winter.…
psoriasis (6)
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 991 mijn rechterhand gaat onbewust
doelbewust naar de linkerelleboog
tast het ruwe oppervlak af
voelt of er een velletje los zit
even gaat het mis de huid is dun
mijn zakdoek stelpt het bloed
de rest van de plekken is rood
kaal afgezocht cellen delen snel
mijn linkerhand gaat onbewust
doelbewust naar de rechterelleboog
herhaling van het voorafgaande…
Vliegensvlugge informatie
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 78 een bootje en de zee
zacht kabbelende golven
voel me net als hemingway
praat tegen wolken
die met hun schaduwen
de waterspiegel bevolken
zij antwoorden met licht
dat mimisch murmelt
in veegjes aan het oppervlak
een meeuw en de kajuit
de schavuit landt
kent zijn plaats om te eten
wij wisselen
vliegensvlugge informatie
zonder woorden…
Elementen haiku
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 200 Vuur
Vlammende golven
Oranje, geel en vuurrood
Verbinding met Al
Lucht
Adem na adem
Leven we bijna vanzelf
Totdat het op is
Water
Soms hartstochtelijk
Soms een sereen oppervlak
Niets is wat het lijkt
Aarde
Voeten op de grond
Hoofd in de koele regen
Een idee ontkiemt
Geestkracht
In de stille nacht…
Zonnestraal
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 377 Het meer is koel
En bijna dichtgevroren
Een krakend oppervlak
Rijp op een tak
Een veer verloren
Het bos is stil
De hemel kil
Een ree kijkt schuchter om
Een kraai krast opgetogen
Vanuit een boom die krom gebogen
In de verte tuurt
Vanuit de hemel stuur
Ik zonnestralen
Die koude op de aarde
Doet vertalen
In knoppen aan de bomen…
Zonnestraal
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 408 Het meer is koel
En bijna dichtgevroren
Een krakend oppervlak
Rijp op een tak
Een veer verloren
Het bos is stil
De hemel kil
Een ree kijkt schuchter om
Een kraai krast opgetogen
Vanuit een boom die krom gebogen
In de verte tuurt
Vanuit de hemel stuur
Ik zonnestralen
Die koude op de aarde doet vertalen
In knoppen aan de bomen
Die…
’t herhalende verdriet
hartenkreet
3.0 met 23 stemmen 1.272 de zachte huid van jeugd
beetje bij beetje afgepeld
en toch weer overwoekerd
gevormd tot een harnas
doorploegd van littekens
toon ik mij jou
trotseer bijtende winden
ruw als beton het oppervlak
enkel nog in ’t verborgene
bloeien wat bloemen
pijn doodt de mooiste vogel
gebarsten door het vuur
de aarde in verdroogde voren
wacht zaad…
Fjord
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 296 Het kruipend ijs sleet het dal uit
alsof een zeeslang in de berg beet
een flank die steil onder de spiegel dook
oplopend naar een drempel van puin
Daarachter ligt een verlaten haven
altijd dieper naar de bron toe
In de zomer rijst het peil
zoete regen aan het oppervlak
zout in de donkere diepte
Een wemeling van plankton en anemonen
Haaien…
fjord
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 318 kruipend ijs sleet het dal uit
alsof een zeeslang in de berg beet
een flank die steil onder de spiegel dook
oplopend naar een drempel van puin
daar ligt de verlaten haven
altijd dieper naar de bron toe
in de zomer rijst het peil
zoete regen aan het oppervlak
zout in de donkere diepte
een wemeling van plankton en anemonen
haaien die…
Park
gedicht
2.0 met 127 stemmen 30.474 verwachten
van een vijver
dacht hij
terwijl hij op een zondagmiddag
op een bankje in de schaduw zat
En bleef de rest van de middag een peinzende
introverte gestalte die niemand groet
hij zag een man passeren
hij zag een man met hond passeren
hij zag een man met vrouw passeren
Toen is hij naar de vijver gelopen
en heeft het glanzende oppervlak…
Halleluja
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 877 Onder het oppervlak van je gelaat
Zwerft het boze het onverlaat
Slapend in bedwang als jij het houdt
Blijf ik waakzaam heb je nooit vertrouwd
Als jij huichelachtig je profileert
Toegewijd liefdevol presteert
Ben ik angstig verward ineen
Weet ik ongemeend en ben alleen
Tot die dag in genade zich meldt
En de arts mij glimlachend vertelt…
pianoconcert nr. 1
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 339 de pianotoetsen wit en zwart
de handen glijden eroverheen
strelen bedenkelijk het oppervlak
of beuken, hameren er geweld uit
we zitten als bevroren in de
grote zaal. Na afloop groot
applaus, de pinguin staat op
en buigt voor het publiek, we
lopen verward het gebouw
uit, ik weet even niet links
of rechts.…
Dansje zo broos
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 129 Ik zie de flonkering in de gracht
een licht dat luistert
als overwinning op het duister
de reling van de brug
buigt licht voorover
onder het gewicht van de nacht
er ligt een glanzende oude stuiver
in het koperen vallende blad
de vis geeuwt
zijn kus aan het oppervlak
plast dan rustig verder in zijn koude vacht
ik geef geen cent voor…
Spring
gedicht
2.0 met 4 stemmen 2.465 Leemans-Kuypers stemmen
dwarrelend op de visgraat van gelijk
vloers zwart/wit/zwart nadert dag
met regelmaat van rood/wit/rood radijzen duizend
in een bad en aan het oppervlak onvindbaar
een vrouwenmond:
was me
------------------------------------------
uit: 21 dichters voor de 21ste eeuw…
Herkomst
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 76 In de verte liggen mijn gedachten
als zachte woorden uitgespreid
parelend over dauwbedekte vlakten
als een glinstering van warmte
in een zee van laaghangend licht
waarin mijn geheimen zijn verborgen
onder golvend oppervlak.…