223 resultaten.
Landschap der liefde
hartenkreet
1.0 met 9 stemmen 1.115 liefde vormt zich langzaam tot een open riool
waarbij de ergernissen en eigenaardigheden
vrij spel hebben
en over het opgebloeide landschap stromen
het landschap dient zich aan te passen,
te beschermen en te begrijpen
anders sterft
al het levende in de liefde en rest
een leeg oppervlak:
donker, winters, een ervaring rijker…
Delphine
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 980 Met jou naar de zee gekeken
hoe de zon het late licht
liet spelen op het oppervlak
zag je tersluiks naar me kijken
deed alsof ik het niet zag
Luisterden naar het gezang
van een nachtzwaluw op zoek naar warmte
De nacht zou helder zijn en koud
de slaap trok ons van het balkon
naar binnen en het bed nodigde ons uit…
Een stralend verschijnen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 148 ik zag je glad
maar voelde
hoe het leven zijn
lijnen geëtst had
in jouw oppervlak
geen levensloop
in krullenletters
gegraveerd
maar dieper en
door pijn bezeerd
transparantie
miste daar het
fonkelend licht
door tijd en zorgen
voor altijd gewist
toch glans jij
weer in een
stralend verschijnen
niets heeft jouw
optimisme doen…
Mensch durf te lijden!
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 109 Egaal oppervlak
Zonder butsen en
Deuken, glad
Zo op het oog,
Als dit nu het
Laken is dat
Jouw leven toedekt
Dan lijkt er zo op
Het oog niet veel
Aan de hand - anders
Wordt het wanneer
Je de diepte durft
In te gaan, het lijden
Doorgrondend van de
Diepste afgronden
Tot en met de
Allermooiste orchidee -
Die de moeite dubbel…
Spiegeling
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 121 Ik keek neer op het donkere water,
op het immer rusteloze oppervlak
waar vanuit de diepte
mijn spiegelbeeld naar mij keek
en toen in honderden stukken brak.
Een spiegeling onherkenbaar
tot eigen mozaïek gecomponeerd
wegreizend op wijder wordende rimpelingen
aan de oever werd uitgedoofd
en tot weer spiegelen werd gekeerd.…
Licht gespikkelde mist
netgedicht
4.0 met 47 stemmen 58 we zagen
de wereld
dompelen in
het vage van wit
licht gespikkelde mist
vleugen zon
kwamen steeds
weerom zonder
opklarend
door te breken
om ons de
somberte te
laten vergeten
alleen het vorst-
gerijpte oppervlak
gaf ons de
illusie dat het
winterse ons heeft
platgelegd omdat
rijden te gevaarlijk was…
Beroering
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 278 Onberoerd als het oppervlak
van een meer bij de avondstilte,
zo proberen we ons gemoed in
alle omstandigheden te onthouden.
Lentepassie laat een bries ontsteken,
rimpels stuwen water voort tot
voedingbrengende beken, waarvan
de roerselen ontbreken, blijven we
in een verloren kilte steken, en
gruwen we de februariwind.…
Ven bij maanlicht
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.033 (in memoriam Bergman, 1921-2009)
Boven het oppervlak
hangt de maan. Niets of
niemand laat zich zien;
geen rimpeling in het water,
geen ree die zich komt wassen,
geen zwijn dat drinkt.
De vissen zijn moe
of verschuilen zich.
Ook zij weten niet dat hun wereld
een dode lampion weerspiegelt.
Alleen mijn kijken hier
verandert de natuur.…
Het Gezicht
hartenkreet
4.0 met 15 stemmen 438 Zoveel mensen als er zijn
met allen andere gezichten
en dat alles,
op zo'n klein oppervlak,
maant mij om te dichten...
Miljarden gezichten
en niet een is er gelijk
hoe wonderlijk kan dat wezen
als ik naar
al die gezichten kijk...…
Averechts
gedicht
2.0 met 171 stemmen 42.319 Een ander heeft het woord genomen
schrijft tegen de letters in, een averechts
gedicht stijgt naar het oppervlak.
Zoals jaarringen zwijgen in een boom
totdat zij, door de bijl bevrijd, rond
gaan zingen in ontwortelde tijd.
-------------------------------
uit: 'Vreemde wil', 1994.…
Je knopte veelbelovend
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 126 je knopte veelbelovend
bloeide tot een
vuurrood blad dat
een lange zomer had
nog kleurt je levenskracht
waarvan de nerven
diepte kerven in het oppervlak
en kijk je om naar wie je was
in je hart
gevuld met ochtenddauw
rijpen de vruchten van
een leven vol ervaring
de wijsheid
in je zon doorregen ogen
het warmrode van je lach
zijn…
Asscheid
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 1.171 As verzandt langzaam tot sediment
Als hij wegzakt in het sentiment
Van een golvende herinnering
Onderweg naar de Noordpierbranding
In het deinen op duinen van woelig water
Valt het nu samen met later
En spiegelt de zon zich als zilver aan de oppervlak
Waaronder een zee van stilte zich stelt op zijn gemak.…
Angst de Onberekenbare
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 447 Doorgaans pal
Onder het oppervlak
Daarnaast
De vulkanische eruptie
Zo maar spattend
De ruimte in -
Schaamte neemt in
De plaats van gelatenheid -
't Is weer gebeurd
't Was weer zover
Liever de bierkaai
Dan maar
Dan vechten
Tegen de onneembare
Onberekenbare
Noot: titel is deels ontleend aan M.…
Kroos
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 32 iedere nieuwe eenling
bobbelt een druppel
oppervlak groen
kroos dat langzaam uitdijt
het water toedekt
met een dun lakentje plant
alsof het zegt, doe maar
even niet zo vloeibaar
ik verstop je
zet je kabbels stil
probeer wat te slapen
dan houd ik de wacht
als een verlaten stukje land…
Geen einde, geen begin
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 78 Onder het oppervlak,
van onze dagelijkse sleur,
sluimert toch ons vuur.
Onder de donkere wolken,
van onze teleurstellingen,
wachten ons troost en hoop.
Onder de golven,
van ons alledaagse leven,
stroomt onze liefde.
Onder de spiegelingen,
van onze illusies,
wacht ons het wonder,
van de werkelijkheid.…
met open ogen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 169 de woede
raast door
jouw lijf
ik ben nog
niet aan het
oppervlak
weet amper
wat er diep in
je leeft
jij praat liefdevol
met de doden
ik hoor het niet
jij toont jouw
pijn zodat ik die
in mij kan vinden
beweeg me
blaas leven onder
mijn reprielenhuid
schud me wakker
open mijn ogen
de ware liefde is
onderweg…
Gezel
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 540 Mijn schrale pen bleef woordenloos
Bij het horen van jouw stem
Die dieper doordrong in mijn ziel
Dan zijn inkt in het papier
En al krast hij enkel oppervlak
Toch is hij mijn gezel
De enige die jou verstaat
Een ander houd ik niet
Een ziel kan enkel zwijgen
Van wat haar heeft beroerd
Jouw stem trekt dieper voren
Dan mijn pen in het papier…
veel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 319 stadsgezicht uit de
tijd van de redeloze dieren,
spottend nagebootst door de wind
die langs het oppervlak der aarde waait,
ligt op een schaaltje onder glas.…
Darfur
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 331 Onder het oppervlak van het nog net bestaan
Geïndoctrineerd van alle normen waarden ontdaan
Liggen nieuwe kindsoldaten waakzaam te wachten
Hongerig ziek denkend aan eten moord en verkrachten
Waakzaam voldaan volgen wij de verenigde naties
Roerloos onderkennend wachten wij af, en af, en af…
Op verdorde aarde
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 67 Leven niet meer zichtbaar,
Verzonken in verdorde aarde,
Oppervlak alleen nog dor en doods -
Slaapt ongezien nog in de diepte,
Waakzaam tot het uit de dood
Weer op zal staan - opstanding
Die immers mogelijk blijkt
Als grote volle druppels
Vallen op het verschroeide land
En het nieuwe leven ontkiemen zal
Vanuit het allerdiepste dal…
Muren
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 635 De muren van het uitgeleefde huis
Verbergen dat wat niet is uitgesproken
Als inhoud van een stenen kluis
Waarin verstikte kreten spoken
Emoties druipen langs de wanden
Een bloeddoorlopen oppervlak
Waar diepe geheimen stranden
Als stilte het gevoel weersprak
De zwijgende muren splijten
Door wat zij hebben opgedaan
Aan pijn en zelfverwijten…
Stil water
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 627 Rimpels trekken over het
gladde oppervlak van mijn gezicht.
Zie je reflectie,
zie je reflectie in mijn ogen.
Zie hoe elke steen ook
jouw gelaat veranderd.
Laten we zwijgen,
laten we zwijgen liefste
en het stille water van dit leven
met zachte vingers strelen.…
Een ronde dood
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 71 ik heb de cirkel
duizend maal gerond
nooit vond ik begin en eind
speelde strelend
met het oppervlak
op zoek naar de hoek
keek er langs
maar begreep niet
dat rond eindeloos was
tot ik de lijnen van
de weidse polder zag
rechte sloten en het gras
maar aan de horizon
die nauw de aard omsloot
kromde recht een ronde dood…
Leeggeplukt
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 86 Waar mensenhand zich gewetensvol
Strekt naar het oppervlak,
Graankorrels groeien
Gesteund door milde regen
En ochtenddauw,
Vogels hun portie nemen
Zonder de mens te kort te doen -
Is het land nu rijkelijk leeggeplukt,
Oogst voorspoedig binnengehaald
Drie weken eerder dan ooit
Werd waargenomen, en zendt de zon
Een goudgele glans…
wensput
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 102 mocht je hem vinden
en munten dragen in een oude buil
werp ze, gooi ze kringen makend
in een roerloos oppervlak
en sta er stil voordat
het dak zijn spanten kraakt
de voordeur sluit
de mat zich naar een voetveeg buigt
met open handen
gericht naar de zon ontvangen
wat de waarheid weet
mijn zonnehoed draagt gaten…
een deining van plezier
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 391 je lacht en
het oppervlak
golft mee in een
deining van plezier
in het groenblauw
van je ogen
weerspiegelt zicht
een zee van mededogen
maar je woorden
zijn een koude mist
we gaan van strand en
niemand neemt je bij de hand
je klaarde op in verder lopen
ik weet niet wat je heeft bewogen
de zon was terug je sprong
weer op…
Wilde tuin
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 777 haar spiegelbeeld gaat scheep
ten onder aan verborgen ijs
en mystiek gehavend oppervlak
geeft enkel vragen prijs
beweging voert haar dronken
wat haar binnenste ontluikt
en met hypnotiserende verhalen
je wereld binnenduikt
ze is als snijdend sap
dat met stalen glimlach wraakt
rots van leven, beschreven skelet
wat nooit versleten raakt…
De wolken van vandaag
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 395 Regen vult de boezem van de straat
Ik loop lichtelijk tevreden
Over een nat tapijt van stenen
Ik hoor waar water zich stromen laat
Bloed voelt de kou in mijn tenen
Zegen voor de wolken van vandaag
Een last lazert de diepte in
Verdwijnt in de kieren van morgen
Onder het oppervlak zit een laag
Ieder heeft een laag met zorgen…
de Grote liefde (1)
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 272 verraderlijk
dat is het veen
je kunt je makkelijk verstappen
want onder zacht en verend oppervlak
ligt 't zwarte water op de loer
zij lopen naast elkaar
een wereld ligt daartussen
pakt zij voor steun zijn hand?…
Vergezicht
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 100 Ranke zwanen
hals aan hals wadend
in wolken luchtende
uiterwaarden
welt het water wijd
de zwanenzang
in stille huid het water
de halzen onder
het spiegelende oppervlak
avondlicht op witte huid
wind waait weg in een
vederlicht vergezicht
de dag is gaan liggen
in het laatste avondlicht
verstild in magisch geluid.…