Alle inzendingen over optie

het is het enig constante waar je bij kunt schuilen tot er een nieuwe optie zich aandient. geluk…

De volgende bladzijden van het boek zijn aaneen geplakt het is bijkans onmogelijk het komend hoofdstuk te beginnen Maar gedwongen blijven hangen in dit huidige gebeuren is ook geen optie Dus waag je de sprong in de onbekende schemer vanuit de schrale hoop dat de juiste draad weer op te pakken is.…

Zelden waren er meer stille tochten zelden lieten geliefden het leven, bij rampen ontelbaar, ze terughalen is geen optie, ze herdenken in onze harten altijd, met stilte, witte ballonnen oplaten, gebeden opzeggen, waarna een ieder zijn deur dicht trekt. Stilte is voel en tastbaar!…

niets gooit zich weg en bewaren is geen optie plastic en blik op maandag verzameld werk in een spoor van achterlaten; lege dozen een notitieblok zonder aantekeningen een gedicht aan de rand van taal twee helften van hetzelfde potlood bossen zonder uitgang een huis dat zich ruimt voor een dood die wacht…

uitgestorven pleinen en straten huizen in de schaduw hun reikwijdte van glazen muren verschuilen geen optie zelfs niet onder de houten trap in het voorportaal het is stikken of leven het glas is immers geen pantser ergens dwaalt het door de kamers likkebaardend ladderzat als een valse profeet spijkert eenzaamheid haar vast…

eigen toekomst willen ontdekken zou misschien een optie kunnen zijn.…

"Voor jezelf beginnen" is geen optie; handelsregistermedewerkers, startersvoorlichters, bedrijfsadviseurs, accountmanagers facilitair, administratief en zelfs de directies kennen de gevaren als geen ander!…

Overdoen nee, geen optie, maar denken aan wat je ooit niet had en nú in overvloed, moet je toch aan 't denken zetten. Alles moet maar gróter, móóier, méér... wanneer stópt dat nou een keer.....…

tot stof zullen wij weder keren elke keer weer schiet dat door mijn hoofd achter mijn computer vanuit een ooghoek zie ik rag rechts in de hoek, een stofnest zelfs, hangend aan de stekker die mij verbindt met u schoonmaken is een optie en vervolgens hang ik daar als stof, ter overdenking…

Maar de dood is nog geen optie, Zoeken naar, maar wat is er nog, De wens om te genieten is weg. Ik weet het even niet meer, Dromen van verleden zijn nog mooi, De wens om te genieten is weg. Het leven moet weer terug komen, Er is misschien toch meer, De wens om te genieten?…

ik ken de pennen die vals schrijven in gif gedrenkt zie je hoe letters en krullen hun kwade genius onthullen zij schaduwen schoonheid breken met lompheid het speelse in zinnen die in hun optie nooit als kunst kunnen beginnen toch zijn zij welkom met hun pennenvruchten die nu nog zuchten onder de winterse kou acceptatie is lente kom…

toen de dag ontwaakte, in wat kleine mussenkelen luid en duidelijk verkondigde, dat opstaan ook een optie was vergat ik, dat mijn benen zelf niet gingen als mijn stuur zo anders dacht na de sluiers van de nacht was ochtend slechts één stapje verder maar ik bleef en luisterde hoe bulderend geluid beschreef dat wind ook zwaar de bas…

Er wordt geklopt laat me toch met rust in mijn zelf verkozen isolement ze blijven kloppen graag respect voor het individu mijn god, het is mijn hart ik hoor mijn eigen hart ´t is fascinerend en ook beangstigend de ultieme zelfconfrontatie hoe lang houden we het vol elkaar te moeten aanhoren hoewel zomaar stoppen ook geen optie lijkt…

ik heb de ramen stevig gesloten wil alleen nog het geluid van boven in mijn ontvankelijke geest alle scepsis over religieuze zaken heb ik overboord gezet het negatief stramien was al vroeg aangelegd hebben is voor mij geen optie meer wij komen zonder iets het levenslange vergaren eindigt zonder het gespaarde besef eindelijk…

Soms ben ik breder dan het probleem 'zijn' mijn naam alleen al is lichtvaardig langer dan enige belichaming waarvan akte 'te zijn of niet te zijn' het futiele buigen het niet zijn is geen optie dan ben ik het werkwoord 'buigende' mijn voorhoofd zwellende en soms eet ik meer op dan het woord lang is maar nog eens kauwen want met…

achter de wolken het paradijs maar ik zoek niet meer traag hap en kauw ik de dagen weg tot avond en drink daarna de nacht met wijdopen ogen het is het moment waarop eenzaamheid een optie lijkt voor dan niet langer dan heel even rol me als een baby op de koelte van het laken achter de wolken de sterren en de zon ik weet ze te…

Als dichte mist in de ochtend de eerste rijp op de bomen als extra dekens op het bed Het vel wat de warme melk afdekt "Velvolmaking" oftewel troosteloosheid van vele vele levens Toch snakken zovelen naar levensadem happend, zoekend, zich banend naar lucht Verlangend naar een zonnestraaltje wat soms de dichtgehouden overgordijnen kierend…

Roem en Gif: disfunctionele broers ontkenners van een gedeeld DNA voor deze jongens is het samen drinken één pot nat geen fijnproevers van huis uit de bekers onafscheidelijk naast elkaar geheven: proost Gif proost Roem de drinkebroers hebben alle wijsheid in pacht ze drinken de zanderige bitterheid weg tijd gaat verloren…

Ik wil gewoon weer kunnen huilen zoals ik dat eens deed Ik wil alles kunnen voelen zodat ik niks meer vergeet Geef me die optie, geef me het medicijn Geef me alsjeblieft de kracht om weer te kunnen voelen en zijn…

emoties die ze behelzen in het verstaan laat zij zich gaan in volgen of anticiperen op de wegen die wij samen leren iedere herhaling is een vernieuwing van ervaring omdat er onvoldoende echte diepte is in emoties kun je die meteen weer uiten in de reacties van een gevoelige huid activeren raakt in meereageren is een ander optie…

onzekere nummers in een groeiende maatschappij wie is de volgende staat voor in de rij verzekeren is geen optie niemand gaat voor wie wacht er af mag er door garantie voor iedereen arm of rijk wie trekt het langste eind breekt door de dijk de lijst kent geen tijd vraag blijft: hoe en wanneer wie is de sterkste maakt de ommekeer…

wellicht had het anders kunnen zijn zou het zijn geweest of daaromtrent ook was het allerminst ondenkbaar de gedachte alleen al vreemd accent beschaduwd zou het anders lijken overbelicht geen optie druk maar af beeld verschoven mocht je willen moet nog blijken dansend op je graf niets ten nadele van die ander achterom sluipwegt het silhouet…

Maar als hij opgeeft in de vorm van braken, zal er nooit meer iets zo lekker smaken Dus is opgeven zeker en vast een optie, maar echt stoppen is dat vast en zeker niet. Dus wil hij opgeven, waar hij mee begon zodat de vogel van de daken zong, dat de grootste opgave misschien wel was, de beslissing te nemen op te geven.…

ik zocht mijn schatten in het kleine hebbeding dacht de ander te verrassen maar er schortte iets aan mijn verzameling ik bleef maar op ze passen om iets weg te geven was helaas al lang geen optie meer gebleken ik voelde macht met bling en glitter om me heen dacht me minder vaak alleen ben ineens gestopt zag mijn vrienden zo verdwijnen…

heb mijzelf afgelopen dagen gestalkt hoeveel takken ik tel die niet te benoemen zijn de straling is niet altijd verlangen naar fysiek genot dat stapsgewijs stijgt naar hoogtepunten platonische liefde verloren dreigt te gaan kan evenzo slapeloos breken redding is de enige optie laat mij dan als de wind zijn waar mijn naam een deel…

vluchten kan niet meer vluchten was nooit een optie de wereld is te klein voor een veilige haven tegen grijpgrage handen van mannen met macht grab them by the pussy is hun levensmotto want zonder misbruik van hun macht voelen ze zich gecastreerd voelen ze zich geen man ze weten niet dat juist mannen met ballen grenzen…

Spijt moet een optie zijn, onvermijdelijkheid biedt geen hoop. Bezinning is niet altijd een zonde. Smart is de definitie van wegvaren – de dood.…

er viel een stilte we keken elkaar aan lachten flauw maar dachten wie heeft dat gedaan waar stopten harmonieuze gedachten met raakvlakken in een gedeeld interessegebied zonder het bekende vuurwerk was iets kortgesloten waardoor verbinden geen optie liet een nieuwe start volgde de flauwe lach maar sloeg niet aan in overlevingskracht…

De tijd gaat voorbij, blijven hangen in het verleden, geen optie, overgegeven aan weer een gevoel van, liefde, vreugde....maar de angst blijft helaas!…

kijken gaat het lichaam wijken schiet zien tekort als ogen in wolken dwalen bepaalt kleur de horizon de grens waar lucht en aarde elkaar raken is een blokkade soepel zweeft geest over de belemmering vindt ruimte in buiten het universum trekt maar is varen op een door aarde gegist bestek met voeten in de klei is loslaten geen optie…