Alle inzendingen over opzettelijk

De zwerversromantiek is voorbij en er zijn zelfs boeren, die mij willen opzetten om als vogelverschrikker te kunnen dienen.…

Het leven moe, getroffen door een schaduw Wat zet mij hiertoe Mijn gedachten van angst, pijn, verdriet Achter een masker die ik, steeds weer opzet Op het masker staat een lach, een lach die niet aansluit bij wat ik voel Het verbergt mijn ware ik, dat is dan ook mijn missie, mijn enige doel Van binnen is het koud, ijs en ijs koud Perspectief…

uitdaging is geboren en spring luid op het ronde hout de armen houd ik uitgestrekt om te balanceren als een jonge vogel mijn glimlach is breed en de ogen glinsteren aldoor in veelvoud snelle pasjes dragen mij als het ware speels vooruit en raak steeds meer in vervoering door deze plotse wens met weliswaar een enkel misstapje dat ik met opzet…

niet alles wat jij raakt deelt zegeningen uit opent vaak heel ongemerkt je ontvankelijke huid terug in herinnering ontmoette je het voorval dat voorafging aan de geregistreerde beschadiging van opzet wordt niet uitgegaan kwade lijnen hebben in principe geen bestaan in jouw contacten het is uiterst zeldzaam een tegenpool…

Zwijgt de viskwekerij hier dood dat het de helft scheelt in verjagen van ijsvogels die vijvers belagen Dan maken ze slim poep van brood Ooit drong op congres te Parijs één aan op uitroeiing van de soort die had er al achthonderd vermoord Of betalen we nu de prijs oude bekenden van tien gulden biljetten onbemind buiten beeld te laten opzetten…

doe mij een lol en lees dit niet aan flarden ga het vooral niet analyseren probeer je even te amuseren het is geen mooi verhaal slechts een vrolijk spel met taal misschien is het niet leuk in jouw geoefende ogen voel jij je knap bedrogen omdat ik in mijn opzet faal dan heb je pech gehad helaas maar er zijn gelukkig netgedichten…

Maar naar een tuin die aan de jouwe grenst, zo tergend dicht dat jij nooit zeker weten kan of ik mij van adres vergiste of met opzet fout geleverd heb uit kleine, zachte wraak.…

O winden vier, o vruchtbaar wicht Mijn lijst van liefdes is zo lang Ik bleef te vaak als enigst kind In dromen achter het behang Doch sinds een jaar of zes Heb ik een appel, pret Als zij uit liefde zegt Gij vleit der minne slecht Ik ren dan snel naar een sonnet De geest der schoonheid is mijn vreugd Een schoot die rood mijn hoofd opzet…

een, twee hupsakee, wie doet er mee met het maken van een rijm nodig is: wat lijm aardig wat woorden een pet die je dan opzet en je voelt of je een blij of droef vers bedoelt een pen, potlood of p.c.…

Groen dat niet afwacht niet schuchter,eerder brutaal Dat de molen het schuilen niet met opzet doet is buiten kijf ze moet immers juist wind vangen in haar bruine of witte zeilen op de wieken gespannen Je ziet al van verre minstens twee sterke mannen die de molen naar de wind zetten Tanig hun huid door zon met wind…

Misschien de vrouwen nog meer nachtcrème in hun vouwen en de stiltes tussen hen al te danig draaglijk Men tost of men de cd van de specht of die van een kwakend beest opzet als men geniepig gaat vossen in de plastic bossen van Barvaux of daaromtrent.…

vaag komen beelden langs ja uit la douce france met mijn modische baret of was het weer de eeuwenoude alpinopet in de schemerige sfeer van middagzon en te veel wijn gaat het schilderen mij zwierig en wat gladjes af het ochtendlicht verraadt in een gedegen overpeinzing dat vorm kleur en opzet hebben gefaald de toets der kritiek niet…

De laatste pil lag op haar hand de pil die haar moest verlossen Dacht ik doe ik wel goed, want kan deze pil alles wel oplossen Ze aarzelde een klein ogenblik want die stap beangstigde haar Eerst maar een streepje lipstick en ja daarna moest ‘t dan maar Ze staarde nog even in ‘t glas of dat haar opzet wijzigen kon Ze zonk terug op haar…

Amsterdam, vrijdag 20 december 2019 persoonlijk in de foyer voorgelezen aan Jeroen Pauw, ik wil je (be)danken voor de prachtige veren welke je steeds (ver)toonde je liet ze goed zien en als ze, ze niet zagen gaf jij ze een bril niet dat ze die altijd opzette blind op eigen vertrouwen 'doorwouen' maar de mooiste veren die je toonde…

Aan het einde van het spoor zag ik de laatste treinen gaan ik stond alleen op het vijfde perron keek naar de klok die stil was blijven staan Zou dat het laatste zijn vroeg ik me af een stipje dat in de verte verdween langzaam kwam de mist opzetten waar eerder nog de maan zo helder scheen Was met die trein ook mijn liefde verdwenen had het…

Kan niet meer vechten, Wil niet meer elke dag weer dat masker opzetten. Mijn hart huilt hartverscheurend Mijn lichaam is dood Waarom? Waarom? Ik ben er helemaal klaar mee Zoveel gegeven, maar er niks voor terug gekregen... Waarom werd het “nee” niet gehoord? Het woord “moeten” haat ik, “moeten” is dwang! Ben zo bang, ben het zat.…

-„Moest ik zijn opzet keren?" Zo sprak hij; „'t scheen mij, vrome Heren! Dat hij zo handlen moest na 't lot, dat hij ontging; Hij was zo nat van lijf en kleren 'k Dacht, dat hij zich te drogen hing."…

‘ mag ik even voor mevrouw’ vroeg er eentje beleefd ik keek ‘m aan en zei: als jij een mondkapje opzet, waarop de knul al blozend zei: Sorry, heb ik niet bij me… Ik keek ‘m aan, toen in de rondte en vroeg hem: zie jij iemand hier nu lopen, zonder de bedekte mond en neus waarop ie zei, excuus mevrouw ik zal er voortaan om denken!…

het laatste licht van de kortste dag fonkelde op jouw gezicht je hebt de tranen laten gaan na een jaar moeizaam sparen gelegenheden genoeg maar emoties laten zich nu niet meer bedaren de liefste dingen zijn ons afgenomen door op afstand te coronen alles wat van waarde is wordt nu door het negeren opzettelijk gemist ik heb je…

misschien is voorpret wel het mooiste spel; breekijzertje was niet de opzet elkaar en de regels kennen we dat scheelt wat blauwe plekken bij blindemannetje praten mag niet, voelen wel wat doet een dichter zonder tekst?…

ik heb eindelijk mijn nieuw bereide pigmenten aangebroken waarvoor jij als liefde model hebt gestaan waarbij het zacht verlichtend rode zelfs in het donker niet uit zal gaan net als opwinding en verwarming stimulerend aan zullen blijven toch zal in eerste opzet het geel en groen van hoop en natuur domineren naast het blauw…

denken aanhalingstekens ter stipulatie komma's om er mee verder te gaan plus er komt nog meer soms is een uitroepteken op zijn plaats achter dubbele punt zet ik waarheden puntkomma geeft voldoening < is het of > ongeveer hetzelfde of verband bij slash nadrukkelijk komt het over ter ere van, wie dit begrijpt de min is niet genoemd met opzet…

Ik deed het niet met opzet, maar ik zag zelfs het gezicht van vaag bekenden, wier naam mij bij hun leven reeds ontschoot. Ik zag mijn vader in elk handgebaar. Het regende. Waar ik mij keerde of wendde, aan wie ik ook maar dacht vandaag was dood. ---------------------------------------- Uit: 'Handschrift', 2017.…

De functie van de VAR is varriabel vervarrend ook de rol van buitenspel dat zonder VAR niet wordt gevarrifieerd door wie wordt alles ge-interpreteerd de een, die toont wat reeds geregistreerd is of ziet de ref geen opzet in het spel of toch weer wel, maar wie ziet het verkeerd zijn scheids en VAR tezamen lotverdelers, waaróm blijven…

eenmaal begonnen ontrafelt het verhaal; alle teksten worden opzettelijk verzonnen in een geheime taal elke regel is van even groot belang; iedereen verbeeldt zijn of haar karakter in een traag verhaal, waarin ieder speler met zijn leven speelt, een lange eenakter zonder zin of moraal.…

De eerste klok geurde naar de zilte zee en toonde mij het strand bij eb; ik hoorde het water naderen, de vloed kwam opzetten. Op het natte zand lagen verspreid de vruchten; sterren,krabben en schelpdieren voor het oprapen. Deze getijdenklok, wat wilde het mij zeggen? Schatten zijn er te rapen, nu,....... straks is te laat?…

aan haar keten De schakels van roest Als een hond in zijn hok En sleept de zonde mee Het struikelblok Met geheven kin hurkt ze in slijk Zweren op de dij Een vernestelde lok Ze huilt en huivert blij Zij wil los De huig is een gloeiende klepel De stem een windorgel in het deurgat Pulp en zaagsel kleven aan de tong Zij zingt met opzet…

Voorzichtigheid is overleden voortijdig ten grave gedragen de porseleinkast blijft onverwacht verweesd achter Voorzichtigheid opzettelijk misleid in het holst van de nacht uitgegleden op het flinterdunne ijs van de gracht het hek van de dam de geest uit de fles de kou niet van de lucht aansporend tot risico’s: zelfbeheersing vliegt…

Geen volta die mijn opzet zal verknoeien: oh Daan de Ligt, 'k bezing hier úw grandeur!…

Zo negeren ze (on)opzettelijk de ernst van een hand, die met kennis van zaken jonge oeverplanten plukt. En zo geven ze vrede aan de vissers die door hun hengels gevangen zijn en aan de wandelaars die dwalend in hun eigen geest op zoek zijn naar tenminste één moment van vrijheid in de lente-lucht.…