Alle inzendingen over oud goud

door de opalen avond de droeve klank van een bevlogen klarinetsolo een avond in oud goud een avond zelve op fluwelen pootjes talmend de aftocht blazend…

je lach koestert nog het oude goud dat van diamanten en briljanten in een klassieke setting houdt je nipt de rode port zoals in vroeger tijden koket en welbespraakt kon jij iedereen verleiden ogen twinkelen als voorheen toen jij het stralend middelpunt van de society was in een aangeboren gastvrouw schap jij bent niet op retour het…

Het oude gouden kalf gaan ze nu doden Zoals in vroeger tijden Mozes deed - toen broertjelief een afgod had gesmeed - En hij de berg afkwam met 10 geboden Genderneutraal: man… wat een nobel streven Maar gaan ze straks een vaars- of stierkalf geven!…

de zonnebloemen zijn gestorven hun oude goud verkleurt naar grauw en bruin verwerkt mijn wintertuin het huilen van de regen een kleine engel slaapt verkleumd zijn hoofdje leunt tegen zijn arm en warm verlangt zijn hart een moeder in haar laatste uur verschuift haar liefde voor de duur van eeuwig in verbinding nu waait de wind hun stille…

Het eens tot glans gepoetste hout tot liefdeslicht bestreken verstofte tot wat dof oud goud met het wijken van de weken. Haar perzikroze bloemenhuid verdroogd met diep gerimpel van taaiig blauw 't geaderd vel verschraald dit eens zo geurig fruit.…

Liever dan boom te zijn, werd ik een zee, De zee wordt door oud gouden licht begoten, Duizende gestalten neemt zij aan. Liever dan zee te zijn, werd ik een God, God maakt zonnen, manen en de sterren, Met zijn hand raakt hij de einder aan.…

Liever dan boom te zijn, werd ik een zee, De zee wordt door oud gouden licht begoten, Duizenden gestalten neemt zij aan. Liever dan zee te zijn, werd ik een God, God maakt zonnen, manen en de sterren, Met zijn hand raakt hij den einder aan.…

je levensverhaal is opgetekend in scherpe en in zachte lijnen over de strakke droge vormen van jouw zongetaande verschijning mijn ogen lezen leed en liefde zien je broze handen die ooit krachtig maar ook teder werktuig waren rusten in je moede schoot recht nog de rug op verzwakt gebeente kaatsen je ogen het leven al terug slechts nog in…

`k Ben helemaal niet goed in sport, want kom aan adem steeds te kort, was er maar sport in heel hard boeren of over `t weer te ouwehoeren en over politiek te lullen met and`re aardse onbenullen, dan had ik prijs, al ben ik oud en kreeg beslist olympisch goud.…

Jan droomde van een kist vol goud. Hij werkte zich krom en werd veel te snel oud. Het goud heeft hij op een haar na gemist. Maar iedereen vond het een heel mooie kist.…

Niet alles is meer goud wat er blinkt zoals uit schaatsermonden ijzig klinkt Op het scherpst van onmogelijkheid Een pijnlijke correctie in de eindtijd Drieduizendste van een seconde maakt van zilver toch geen zonde ? De schaatser was zeer ontevreden hij had niet hard genoeg gereden…

gouden klanken zoemen spetteren en raken mijn oude hart vol tranen zilveren druppels vallen op gouden spinrag trillend en wenend stemmen bronzen door blauwe nachten…

goud een avond zelve op fluwelen pootjes talmend de aftocht blazend dan legt de nacht zijn kalme handen als ijle bruidssluiers rond mijn verhit gezicht en getroost dichten zich mijn ogen…

Grijs en gebogen, Gerimpeld en oud. Zie laat haar praten, Een schatkamer vól goud!…

Vanuit het venster niets dan Gouden Regen Dertig jaar oud en daardoor wijdvertakt Een gulden hemeldak vol trossen elfentranen dat in speelse bries en zonlicht zijn naam in gouden letters spelt…

de mooiste plekjes die liggen in het donker liegen in het licht!…

Wij worden zachtkens, zachtkens oud: Bewaar die glimlach van 't gemoed, Die stil-gedegen schat van goud - 't Is goud!…

een vissersboot in zonbeschenen golven zijn netten uitgeslagen in gouden schittering ontvouwt de oude boot zijn jeugdig hart…

De oude wijze ziel in haar geeft raad maar ZELF neemt ze het besluit De poort van goud gaat ze niet door een ziel gaat haar lichaam uit... Veel later sterft een oude vrouw geboren wordt een kind... Ooit vraagt hij raad om WAT te doen? als hij zich voor een poort van goud bevindt Een wijze ziel geeft raad...…

Uit Sidney daalt een gouden regen neer Nu daar een paar gespierde landgenoten Het aanzien van ons kikkerland vergroten Door mee te strijden om de hoogste eer. “Wij zijn sportief!” zo juicht de natie luid En zakt weer voor de beeldbuis onderuit.…

Al heel jong, ingegeven tijdens spel win je niet, dan verlies je wel bittere pillen die wonderwel: Nog niet bij iedereen geslikt zijn want: het moet alleen goud zijn wat blinkt! Had vroeger maar bij ons aan tafel gezeten dan had je meer van " tegen je verlies" geweten!…

Het oude kerkje staat zo stil, zo stil in 't gouden zonnelicht, een man met wee-doorkerfd gezicht die ach zo gaarne, sterven wil.…

de oude rietpluimen onthalen de prille voorjaarszonnestralen hun kopjes zijn dan wel heel oud maar ga ze maar eens vanuit een bepaalde hoek bekijken dan tonen ze hun waarde soms heel even heel even lijken ze dan van goud…

'Morgen' wordt veel te gauw 'gisteren' 'jong' verandert zo vlug in 'oud' 'toekomst' glijdt razendsnel naar 'verleden', daarom wil ik 'nu' niet missen..., voor geen goud!…

Het oude kaartspel is wel aardig, maar Bevestigt veel te veel de oude orde, De heer moet goud, de dame zilver worden, Maar daarmee is het werk nog lang niet klaar: Pas dán naakt het neutrale paradijs, Met tweeënvijftig kaarten blanco grijs.…

toen de wereld jong was was hij heel oud toen vond je goud op de aarde mensen zochten een weg uit de hel van het niets maar in de hel zat een wonder en daar had je het gedonder…

De echo van je stem de blikken van je schaduw in tijd verwijderd er was niets anders dan vervagende luchten waar je in kon zijn als oude vogels die in pijnbomen zochten naar een medicijn maar water van goud zou best wel kunnen vloeien langs regenbogen niets komt weer terug behalve de seizoenen en een boog van goud.…

Ik ben geweest zonder de pot met goud te zien slechts een regenboog verwijderd van mijn oude botten huil ik geen vocht meer het is de herfst van mijn leven De traan die ik zal laten daar de goudpot er niet meer is zal moeten vallen in mijn half gevulde whiskyglas van herfst wil ik niet weten geboren word ik een avond oud Hark mijn lompen…

Goud op de kapersvloot van het zinkende rijk Goud in de paleiszalen voor het elitaire slijk Goud in de kathedralen voor het levende lijk Goud op het tabernakel van het eeuwige gelijk Maar bronzen gebeier na het breken der dijk…

toen de oude man opstond gaf hij een kind zijn hand deze gaf hem niet meer terug door het gebruik glansde de hand als goud en zelfs een kind weet daar de waarde van…