Alle inzendingen over ouderen

wij spraken nooit dezelfde taal al peuterde de kleuter die ik was letters uit zijn mond ik kraaide nimmer zijn GEMAK noch zijn ONVERMOGEN wel eigen wisselwoorden die hij niet verstond stappen, fietsen, autorijden vreemde talen die hij sprak of liever: schreeuwde tot het kristallen lexicon van mijn kinderliefde brak deelden wij geen idioom…

je grafsteen oogt nog nieuw al is hij bijna 25 jaar oud de zon glanst in het marmer waar het verleden rouwt dieper en verder, steeds verder ligt de horizon van jouw leven toch is mij die horizon nabij welk schip vaart zonder steven in stilte lees ik je naam het jaar waarin je gestorven bent een vaderdag zonder vader een leegte die nimmer…

rond de tafel van gebreken rollen stoelen af en aan wie lust heeft of wil spreken kan zich hier te buiten gaan aan thee met een biskwietje smachtend naar het blonde bier of cuba libre met een rietje tapt men uit and’re vaatjes hier kom kwezelen en klaverjassen doe handarbeid of gymnastiek op donderdag is ‘t bingo krassen en rond de…

rond de tafel van gebreken rollen stoelen af en aan wie lust heeft of wil spreken kan zich hier te buiten gaan aan thee met een biskwietje smachtend naar het blonde bier of cuba libre met een rietje tapt men uit and’re vaatjes hier kom kwezelen en klaverjassen doe handarbeid of gymnastiek op donderdag is ‘t bingo krassen en rond de…

Deze dichter, volg de wijsvinger onthoudt wat hij geschreven heeft spreekt als de stem van het heelal uit het hoofd rechtstreeks tussen de oren van het bewonderend publiek Deze dichter raakt nooit zoek hij strooit als Klein Duimpje maar dan met woorden en vindt zo altijd de bekende weg naar huis Zijn vrouw en kind wachten op hem ook de…

als we dan een bankje vinden met de zon op onze rug denkend aan de jaren terug wat is geweest maar toch tevreden zoekt jouw oude hand de mijne blijven wij zo uren zitten zonder kijven zonder vitten geheel apart ineen geweven dan zullen er bloemen groeien eentje voor elk grijze haar een voor het verleden jaar en middenin daar bloeien wij…

ik scharrel wat schuifel vooruit mijn huid looit ongeduld van jaren weer heb ik haast om ruimte te vinden voor mijn eigen dingen vol verbazing over de tijd die gestadig langs mijn schrale vingers glijdt zonder dat er iets gedijt waar op ik terug kan kijken stoffig en oneffen zijn de paden die ik ga wat vroeger breed was heeft nu…

Het kind naast jou, de hand aan de rand van jouw canvas rok. Jullie keken hoe de schemering zich het eerst onder de appelboom verzamelde, je hand als vanzelf daalde, komvormig op haar fontanel. Jij een liedje voor haar zong over een meisje, dat moest gaan slapen om vroeg in de morgen samen met jou de zonnegroet te doen of te laten jouw vingers…

die lieve oudjes zijn de schrik van het verleden…

nooit heeft het mij aan tijd ontbroken wat ik vandaag niet uit kon spoken ging naar morgen er was geen race tegen de klok maar wat moest werd ad hoc opgehoest nu korten uren hun minuten met gepeins en overleg de tienden van seconden zijn al verder van mijn bed het razendsnelle kaatsen over een reclamestunt is vervangen door de…

Misschien is het alleen een dooie mus, Maar ik heb alle reden om te hopen Dat ik de varkensgriep straks zal ontlopen, Want ik ben goddank 52-plus. Ik zal het nog beleven dat de aarde Alleen nog maar bevolkt wordt door bejaarden.…

Wie roept daar voor Moe's kamertje: Doe open, doe open? Wie klopt daar met zijn hamertje: Doe open nu de deur? Ik weet het al! ... Wie is het dan? ... Dat's onze kleine Janneman Die niet meer slapen kan, Die met zijn dikke vuistjes tromt En om een morgenzoentje komt. ---------------------------------- Kindergedichten (1914)…

Ja ik weet wel dat het pijn doet nu je kinderen uitvliegen maar GENIET toch van ze laat ze gaan in hun eigen ruimte Ja soms vallen ze neer met een smak op de grond maar je bent zelf ook vaak gevallen het bleek niet eens zo ongezond Ja ik weet wel dat jij ze wilt behoeden voor de fouten die je zelf hebt gemaakt maar leven is geen leven…

Lieve papa, ik mis je elke dag, elke dag heb ik tranen in mijn ogen. De tijd dat je bij me was, dat vond ik zo normaal, terwijl ik niet besefte dat dit kon gebeuren. Papa, mijn hart is gebroken met wat er gebeurd is. Ik probeer mijn leven te herstellen maar het lukt gewoon niet. Een traan loopt over mijn wang. Ik kan er echt niks aan doen…

Ik kijk naar mijn leven: het wordt kleiner ik houd mijn ogen er vlakbij: ik kan al niet meer onderscheiden tussen goed en onwaarschijnlijk, tussen zien en ontwijken tussen mij en iedereen... wat zeg ik nu weer... mijn leven groeit, woekert, grijpt om zich heen en ik kan alles onderscheiden: onraad, wansmaak en zelfs de kleinste wangedachten…

het schilderij in mijn hoofd de kwast pakkend papier wit de kleuren mengend het angstig rood ook de geuren de luchten de lege straat het omhoog geschoven asfalt wortels van mijn bestaan de verhalen van mijn vader ver maar dichtbij de lokkende polder op sloten al het onbetrouwbare ijs met daarnaast de oprukkende snelweg foto’s met een…

de dag dat je me verliet papa, ik dacht, dat ik nooit meer blij zou worden. maar dat is juist helemaal niet zo. ik lach vaak, omdat met huilen de pijn ook niet overgaat. ik heb gemerkt, dat je anders kunt leven. gewoon met mama, en met papa apart. ik mis je wel papa, maar het is anders. hoe vaak ik heimwee naar jou heb is niet te omschrijven…

Ik ben en was altijd je dochter, maar soms ben je gewoon even niet mijn vader. Zie je dan niet dat ik het moeilijk heb? Ben ik soms iemand anders geworden? Papa, ik mis de tijden van ons samen. De tijden, dat we samen iets leuks gingen doen. Weet je papa, dat ik je soms niet meer als papa wil? Omdat ik je gewoon niet meer herken. Je bent en…

Ze volgen nu hun eigen dromen, begonnen aan een toekomst onbekend waar alles nieuw is en geen ouders komen: ze zijn nu hogeschoolstudent. Vanavond stapte je hun wereld binnen de wereld van de toekomst van uw kind een toekomst die alleen maar is te winnen en die met leren wat je worden wilt begint.…

ik heb mijn beelden neergezet maatschappelijk en als ouder gehouwd in jaren werk met liefde en restanten kerk zij staan nog als een huis gerestaureerd in goed herinneren maar ik ben niet meer thuis in die sculpturen van de kinderen er is een tweede leven in een snelle tijd die alle vroegere belemmeringen met reële argumenten bestrijdt…

Al heb ik ook geen zinnig onderwerp En weet ik niet wat ik haar moet vertellen, Toch blijf ik ieder uur mijn oma bellen, Want zo houd ik het oude mensje scherp. Maar zelf snapt ze mijn belgedrag niet goed. Ze zegt zelfs dat ik naar de dokter moet.…

zacht waait jouw blad krult liefdevol om ter bescherming van de tot wasdom komende knoppen streelt en koestert ze tegen de koude wind die opgestoken meteen zijn kleine kwetsbare slachtoffers vindt het is geen spel van leven en dood maar gaat om vertrouwen en geborgenheid in het gescheiden nuttigen van dagelijks brood nu openen zich twee…

hier zit ik dan te staren met tegenover mij de tijd die zich, als ware hij één met mij in mijn blikveld vlijt wij roeren in de rooibosthee ons voorgezet om half twee waarna we de gordijnen sluiten om lichtjes aangedaan en tabak hebbend van lijnen in rook op te gaan…

En altijd weer verhuizen met pappa en mamma mee wat moet ik met plavuizen op een onbekende stee mijn vriendjes en vriendinnen denken dat ik hier leuk speel ik lees hun korte zinnen in de chatbox en mijn mail op school ben ik een vreemde voor de hele klas en mij ik voel mij een ontheemde ouders maken mij onvrij.…

gespannen wachtend passeren witte jassen zwijgzaam af en aan…

Daar zit ze dan Links Hobbelt al jaren mee Terwijl ik ga Liefde, Warmte, Geborgenheid Nooit zal ik haar vergeten Daar zit ie dan Rechts Heeft zijn plekje daar Laatst ingenomen Trots, Creativiteit, Ondeugendheid Nooit zal ik hem vergeten Het goud Op mijn schouders Geeft mij de kracht Om door te gaan…

braken toen de vliezen en begonnen de barensweeen je verlangde naar de aarde en naar nieuwe ouders zelf had je je keuze gemaakt op te groeien in hun aanwezigheid deze familie te delen en lief te hebben was ik de eerste, die kennismaakte reeds voor je je als baby toonde neen, wij waren ons van elkaar bewust alle goeds ligt in jou opgesloten…

De buren weg, de kinderen op vakantie en ik zit voor mijn open raam zodat geen boef iets stiekem uit mijn woning jat. U snapt dat ik voor dichten echt geen kans zie. Al mijn normale werk is stopgezet; daarom vandaag helaas geen snelsonnet.…

contact anderen verdiepen zich in mij en reiken mij de hand die ik bijna altijd weiger, want dat wordt te werkelijk alles kwam aan het licht, toen ik volwassen werd ineens kon ik niet meer mee in gesprek ontweek iedere toenadering en ook begrip ik wilde zijn zoals ik me voorstelde wenste me niet aan te passen aan wie dan ook zeker mijn ouders…

Ze hebben Nederland weer opgebouwd Uit oorlogspuin een droomland opgetrokken Door denken, werken, bidden, sparen, knokken En op een mooie oude dag vertrouwd Eerst flink betaald om later leuk te leven En, net als hun pension, nu afgeschreven…