Alle inzendingen over overheersen

jij was excellent in het spel van overheersen jij had niet alleen het talent van de geraffineerde keuze maar kende als geen ander het uiterst subtiele mengmoment in jouw domein stonden verstilde geuren naast elkaar te kleuren vaak bekroond met talloze sterren uit aromatische dromen hier kwam crème de la crème uit het hedendaagse…

grillige rotsen overheersen een stukje puur natuur, waar ook duistere spelonken zorgen voor angst en vuur in het donker gedoken, hangend, onderste boven met zijn kop in een zwarte mantel verscholen. rustig slapend, misschien wel dromend van de jacht, wat hij allemaal vangen kan in deze sterrenloze nacht.…

Ik zie een ster in peilingen steeds dalen Er is rond haar van alles aan de gang Je denkt: "Zeg meisje, duurt het nou nog lang?" Het is een wonder als ze het gaat halen U denkt van wel? Geef mij één goede reden Nee, dan destijds. Wat is 't lang geleden…

De kleur van m'n leven vergrijsd tot zwart en wit, grijstinten overheersen, het rood verloor zijn pit. Droeve dagen volgen op veel te lange nachten, mijn ogen verlangen terug, naar hoe ze vroeger lachten. Mijn arm heeft zich erbij neergelegd - hij zal nooit meer heel zijn - van binnen heerst het zwart, en overheerst de pijn.…

afgewend spelen in de wereld van blauw licht zelden zien zij een gezicht als zij kijken dan ontwijken ze de blik een reflex die rust moet geven na een jeugdig leven van alert moeten zijn in totale uitdaging zijn zij ten onder gegaan alles was gericht op status en een goede baan zelf zijn zij kind gebleven vol onzekerheden in overheersend…

van de oude dame is slechts een wond die sluit haar gezicht lijkt vertrapt maar is slechts een bladzijde uit een oud geschrift, geen doctorale betekenissen of een afdruk van de grijns die haar heeft verstikt de dood maakt hindernissen en spreekt van binnen uit bemoeienissen die streelden gaven haar angst die zelfs het vuur konden overheersen…

streel het vlees jaag de geest uit krochten en spelonken zij is te lang alleen geweest in zalen waar de ratio zonder warmte feest bindt geen emoties meer maar separeert in de ivoren torens van weleer streel het vlees voel passie komen overheersend uit de onderdrukte dromen speel het beest geniet maar instinctief van wat de schepping…

ook weer niet mijn stem is in de tijd het kind in mij zingt nog immer zijn lied wat ik zie ben jij maar ook weer niet ja, voor een moment mooi, elegant en speels dan weer de ouder op je schouder; aan de schuivende panelen raakt een buitenstaander niet gewend wat ik voel, ben ik ook voor jou kan dat zijn als rook wanneer gedachten overheersen…

Een ongekend en diep verlangen klopt aan de deur van mijn hart ze wil het met liefde gaan behangen het ruilen met de overheersende smart Maar de deur gaat nu niet open omdat mijn hart toe is aan rust het open staan is nu even afgelopen totdat de hete tranen zijn geblust Vraag me niets en kom niet te dichtbij want dit terrein blijft voorlopig…

Ik wil een wereld aan de kinderen geven waar geen oorlogen zouden bestaan waar vrede zou overheersen, en blank en bruin hand in hand zouden gaan. Een wereld zonder gebrek aan liefde geen incest, zinloos of huiselijk geweld waar je nooit iets hoeft te kopen, want deze wereld beheerst geen geld.…

Je bent gedoemd te zweven door mijn gedachten, Mij te weerhouden van al wat ik zou kunnen doen, Mij te overheersen zonder tegenspraak of klachten En mij te laten dromen van die ongezoende zoen En dit allemaal zonder het zelf te weten, Zonder kennis van je eigen macht, Die mij zo tergend langzaam is bekropen, Maar zo vurig opspeelt als je lacht…

Onze ogen kijken over zee waar de golven overheersen. De witte wolken jagen voorbij water stroomt op het strand. Waar ik loop samen met jou in een stil en tijdloos vertrouwen. Geen geheimen voor elkaar na zoveel seizoenen bij elkaar. Het is bij ons net als bij de zee soms is er eb of vloed.…

Felle kleuren zijn het Die ons leven overheersen In een tomeloos bombardement Van prikkels dat ons de mond wil snoeren; Vooral dit giftig roze etiket Dat jou ongevraagd wordt opgeplakt, Een jongensachtig meisje ben je hooguit, Of een jongen met een zachte, vrouwelijke kant, Maar gay, of lesbo, absoluut niet, Volmondig is je antwoord…

de wortels van wie ik ben; In dit troosteloos decor, Zelfs onder de laagste turflaag Liggen de rudimenten van De mens die ooit ik zou heten, Gedoold, gezworven heb ik hier Mijn leven lang, ook toen ik er Allang niet meer verbleef, De brandende zon die salamanders Het leven benam heeft inmiddels Plaats gemaakt voor een alles Overheersende…

het was onaards de plaats waar ik jouw voeten waste er was alleen een lichte plek de wereld heel ver weg er golfde zee in een mildheid zonder overheersend kuiven zij bloeide blauw op het witte strand van schelpend zand een zilte zon scheen magisch licht mystiek weerkaatste in je blik wij voelden de nabijheid van het paradijs…

uit beeld verdwenen toekomst dooft stukjes verleden herdenken met oranje tintje heraldiek en romantiek de stoere jongens van het pintje vrijheid is ons hoogste goed gebleken maar de zekerheid is wel gesleten langzaam zijn zij weer tot leven gekomen gezichten uit mijn dromen namen krijgen nu een stem angst licht op in ogen voor overheersing…

aan ik laat me zorgenloos gaan ik laat me omringen met pure liefde van zuivere goddelijke energie al genietend sluit ik mijn ogen opdat ik de wereld niet meer zie is het mijn hart dat jij verloor is het jouw stem die ik steeds hoor zijn het jouw armen,die in de nacht mij met liefde verwarmen als een melodie deinend op de golven mij overheersen…

heeft niets verblijd er was slechts lijden geen lieve lach geen ogen zo zacht mocht hij aanschouwen wachtte zo trouw op die ene vrouw die van hem zou houden is nu vol wrok en haat niets dat nog baat tegen dit zware leven dat vol geweld hem steeds heeft geveld hem liet schrikken beven kan zich niet meer beheersen laat agressie overheersen…

ik zie weer de foto's uit het huis van verleden ze staan er goed op in toenmalig zwartwit pas later konden kleuren dat podium ook weer betreden het waren nuances overheersend in grijs de lach die nooit mocht een jeugd die een snelle volwassenheid zocht en zicht op een plaats met gewicht nu zomert lente het winterse grijs snel voorbij…

Zo overheersend doch zo lief, zo machtig en zo mooi. Laten we een spel spelen, jij als jager, ik als prooi. Weg met de beschaving, weg met het fatsoen. Gehoorzaam en gewillig, zal ik alles voor je doen. Ik wil je laten zweven, op de wolken van geluk, Als ik vol verlangen mijn lichaam tegen het jouwe druk.…

De overheersende negativiteit heeft alles grotendeels vergald, bijna je hele leven verknald Waarom wilde je met je leven stoppen? Wilde je je hart niet meer horen kloppen? Denk toch aan de mensen die je zou achterlaten, je kan niet zomaar het leven verlaten?…

Confrontatie plek een veld zoals zo velen, waar de meters zijn bevochten met een stompe bajonet en leeggeschoten warmgelopen revolver Een vlek op de kaart doordrongen met engelse of duitse kreten smekend om de overheersende angst weg te nemen van het moederziel alleen in zijn doodsstrijd te moeten berusten Zij kijken in hun laatste…

daar hangt hij nu troosteloos aan een haakje kale plekken overheersen reeds zijn aanzicht resultaat van zijn jarenlange trouwe plicht in zijn rug zit al een slijtage gaatje als hij toch eens spreken kon, dat zou wat wezen verhalen die liggen opgeslagen in zijn huid voorgoed niet dat het er nu nog wat toe doet maar toch zouden sommige mensen…

ik heb de jaren voorbij zien gaan in jouw smeltkroes van edele metalen en nog glinstert filigraan haar bijna eeuwige jeugd om te ontsnappen aan de vrijwel alles overheersende zwaartekrachtboog schitterend hebben de diverse smeltpunten de puurheid laten zien op het toppunt van hun verschijnen in eigen kleurlijnen daar waar…

tussen flarden tegenwind nu je me weer verlaat tot het volgend voorjaar verschuil ik me tussen de overgebleven bladeren aan de steeds kaler wordende bomen in de stad Voel me weer de huismus onder de winterkoninkjes kou en regen trotserend tot de zon weer komt Wie is er nog van levend hout in de steeds maar kalere stad waar steen en blik overheersen…

gebeukt Door innerlijke chaos Fluittoon die mijn Bovenkamer regeert En mij tot razernij Brengt - overal Opgesloten, nergens Meer een uitgang te Vinden - en dan wordt De razernij in mij Bedwongen door een Forse cocktail van Uiteenlopende soorten Uit het farmaco-protocol En is het de stilte die Mijn denken overneemt Alles overheersende…

Eens regent het pijpenstelen van tranen en overheersen diepe emoties, omdat medicatie geen soelaas meer bood; met dit gegeven heb ik mij al verzoend. Van allen die nog achterblijven houden velen ook blijvend nog van jou.…

je handen weven een verhaal de vingers zijn emoties aan het vlechten hoofdpersonen vechten maar niemand wint je ogen zijn gekluisterd aan het spel je aandacht is geboeid ziet blikken die snel kunnen doden je hoofd laat schimmen vrij met duistere gedachten ze ondermijnen fantasie betoveren de goede krachten en overheersen met magie…

die in vitaliteit een jeugd uitstraalde vol lijnen met fysieke aantrekkingskracht de vereenzelving overweldigde als een begeerlijk kleinood dat in verfrissing afrekende met kleinburgerlijke maatschappij opvattingen sterk voelbaar was de legitieme cohesie met nieuwe sentimenten die de groep uitdroeg in zijn direct zichtbare overheersende…

Jij vliegt langs de gouden randen van mijn herinneringen en gedachten jij brengt mij op een hoger plan door jou besef ik, wat ik kan jij veegt de mist weg, zodat de zon kan stralen ik moet nu uiteindelijk kunnen weten, wat ik vergat jij laat het goede overheersen door jouw liefde, weet ik, wat ik had jij brengt steeds plannen op mijn weg…