Excuus
Hij geeft toe
is zo moe
van het vele strijden
zo’n lange tijd
heeft niets verblijd
er was slechts lijden
geen lieve lach
geen ogen zo zacht
mocht hij aanschouwen
wachtte zo trouw
op die ene vrouw
die van hem zou houden
is nu vol wrok en haat
niets dat nog baat
tegen dit zware leven
dat vol geweld
hem steeds heeft geveld
hem liet schrikken beven
kan zich niet meer beheersen
laat agressie overheersen
uit zijn woede onverhuld
had ze maar moeten komen
die vrouw van zijn dromen
allemaal haar schuld.
Geplaatst in de categorie: humor