Alle inzendingen over overmacht

Lichamelijke of geestelijke pijn kiest nu vrij en zonder beven voor een eeuwig inslapen zonder overmacht.…

Met mijn lied, dat niets meer deed, dan herzingen Wat ons Volk leed, sinds het door overmacht Zijn macht gebroken vond, zijn Stad verbrand?’ Mijn Lied: overdroef van herinneringen Vinde uw stem eens blijder volte in de kracht, Die ons hart drijft naar eigen Stad en Land.…

Jouw mysterieuze blik magnetiseert mij bij overmacht. Lippen vormen bij herhaling het betoverende woord; dat over de hele wereld als een mantra vele harten verstoort. Ze drinken de drank die slechts liefde geeft. Dat engelachtig inziet zolang je leeft. Minnelijke glimlach slaap zacht.…

Ach deze tijd, onze tijd van neergang en overgang, scheidt de vroege dauw van de schaduw die we nu vertrappen, morgens opgestart in de late middag al verdampt, zich vast klampt in het tempo van elke hartenklop waarin we mochten hopen, en iedere seconde tart en eindigt ligt de nacht van overmacht een nieuw stelsel als vulsel in…

gespeend van sterren die er zijn als het avondrood zijn luiken openslaat, zichtbare heerlijkheid van het groenste gras, bloot te staan aan ondeelbare gedachten, toen het leven groen en nog volmaakt was, van elk moment daarin te genieten uit gezicht van bespiedende goden om ons over te geven aan een gevoel van onmacht, als daad van overmacht…

Een angst om een gunstige overmacht, waarin die andere kwam zo onverwacht.…

De moordenaar rijdt wel twee kilometer door mensen heen, verpletterend; hun tijd staat stil, vervliegt, de massa krijt en schreit om de meedogenloze mensenvreter: de witte wagen op de dodenboulevard Tom Dumoulin gaf prachtig commentaar…

De zee schuimt en stapelt zich als een muur van water, rolt met verpletterende kracht als tsunami aan land, overspoelt met overmacht steden en dorpen nog in hetzelfde uur. Tussen modder en puin zoekt men naar hen die, levend of dood, soms diep zijn begraven. Centrales ontploffen, worden plots radioactief.…

Uit het gezicht van uitdrukkingloze goden die stilletjes verdwijnen in een overdaad van overmacht en overgaat in verholen vragen, wanneer zullen zon en maan in een andere kleur of stand verschijnen, ben ik daar dan bij gebaat?…

De overmacht was te groot en Jan zag wel dat hij hoe dan ook het leven zou laten, door die woedende onverlaten. Dus nam hij een kloek besluit en ging hij met de handen in zijn zij, stoer en moedig als altijd, de dodelijke duikvlucht aan, vliegensvlug.…

Hier huist een uniek ontwerp, te lijden door te lange zinnen, verkoos het gezegde, geen deelwoord bleef onvoltooid nog voor haar stem zich verder kon verheffen ,werd zij door overmacht gekooid, verving haar kracht in een nieuwe wind die zijzelf had gesticht als welving van een aards gazon, die ik in elk voorjaar opnieuw beween,…

Sinds dit jaar word je wakker door één enkel keelgeluid, de nog woordeloze stem van de absolute overmacht. Jouw roer is de onschuld.…

gerouwd het ging al fout bij het hanteren van lego ik bouwde kastelen en droomde van een prinses onbewust wilde ik de wereld vormgeven dat is int geheel niet mis, maar het leven leert een les het zijn er meer die daaraan vreugd willen beleven soms schuurt iets aan mijn ego als mijn tevredenheid na jaren soms slaapt en oud zeer of macht of overmacht…

regen stort kletterend neer druppels als kogels in mijn kop mijn lemen huis staat langs een meer de omgekeerde kegel nadert een luw oog dat zuigt het is zinloos dat de stad vergadert ik verwacht niets minder dan de grootste ramp het afgerukte dak een krakend gebinte het nagelaten wrak in een werveling van splinters waarna ik van overmacht…

Maar ook wij verloren van de overmacht weg moesten wij, weg, voorgoed verloren. Vaak kijken we vol heimwee naar elkaar als we ´s avonds zitten met glazen drank denkend aan andere tijden en aan de tuinen waarin wij toen leefden.…

een strompelende sukkelaar, bevangen door de overmacht. Ik smacht, net als jij, naar warmte, naar luchtigheid, een zonnestraal. Een onderbreking van het grauwe een flinke dosis zelfvertrouwen ik maak soms tevergeefs kabaal zo strompelen we allemaal.…

als gevoel mijn levenslust naar binnen trekt en ondraaglijk lijkt roept de aarde terwijl zwaarte mij toedekt ik val dan neer, haast stotend, ten gronde splijt uiteen in stervende delen van koude rillend aan overmacht gebonden kijk stuurs nabije verte in gedragen door lijfelijke steunen, verscheurende schreeuwen doen mijn hart kreunen…

dandy doodsengel door de arena lucht bezwangerd van bloeddorstigheid de torro verwond bloedend razend verward paniek angst schreeuwt uit zijn ogen ik zwaai de oranje doek o toreador je kromzwaard verborgen nog tot net voor de “genadestoot” ik zwaai de oranje doek angst bloed verwarring paniek razernij overmacht…

Toch schept mijn Nachtelijke angst met hen een Saamhorigheid uit overmacht, dat Verhult wat zich niet laat temmen En veilig is als een deken in de nacht.…

Giftig speeksel spat van hun lippen Gehakketak mondt uit in een bloedbad Ze storten zich als gemzen op de klippen De nar spuit nog wat bittere grappen Het lot stuurt nog wat bij Een geval van overmacht? Kunnen we de ontknoping nog schrappen Met terugwerkende kracht?…

denken aan mijn kracht soms met een krachtterm, maar altijd fier Inmiddels ruim een leven verder pluk ik de dagen en doe mijn ding ook in dit derde, 'k weet, zij lacht leef ik mijn leven al op naar vier De waaromvraag speelt echt bij velen ook lang bij mij, maar 't heeft echt geen zin onheil en onrecht, zo abrupt zo plotseling, puur door overmacht…

willen Ik denk dat die smeerlappen alleen maar door hen gestopt kunnen worden gekielhaald worden genekt worden gevierendeeld worden uitgeschakeld worden Ik denk niet dat dat prettig zal zijn maar wat die waanzinnige egoïsten talloze onschuldigen aandoen kan niet vrij gelaten worden en daardoor aangewakkerd Ik denk dat we met een overmacht…

De vijand is alom, het tij is niet te keren, ik kan mij nauwelijks verweren, verlichte geesten raken in het nauw, de gestolde waanzin is overmachtig ik ben de afgesleten voetzool van een wrede god geworden of genaak ik juist hier zijn immense mildheid? Is de aanblik van mijn trotse lier in de treurwilg te dragen?…

De Moed grijpt hart, en ziel, en boezem aan, en zinnen, En doet op de overmacht de palm der zege winnen. Verheven drift van ’t hart dat voor de grootheid slaat, Aan tederheid verwant, der zwakken toeverlaat, Geblaakt door zuivre vlam aan Liefdes toorts ontsteken, Is de eer van ’t schoon geslacht zijn dierbaarst glorieteken.…

Doller dan ooit is 't losgebroken En mensen worden wilde beesten; Hels viert het kwaad zijn gloriefeesten – Tot de overmacht heeft rechtgesproken, Of nieuwe vecht-stof uitgezaaid: Vergif in de' oogst dien 't erfkroost maait.…

Fictieve beelden in allerlei vormen, Bepalen je levensvisie met overmacht. Gestaag vervagen de intermenselijke banden, De verwarrende mist van twijfel wordt groot. Met ogenschijnlijk een complot onderhanden, Wacht geheel je vertrouwen een zekere dood. Hectische tijden breken aan, Dag en nacht mijlen ver van elk soort rust.…

Bang en verdrietig als het jongetje van Sinaspril, die verslagen is door een agressieve overmacht, een kakofonie van zielloze geluiden. Ik werd al eerder verdreven, tot nul gedegradeerd, maar voor eens en altijd ga ik dwars tegen het christelijk gebod in, wat mijn vader er iedere zondag indramde.…

Velen hebben je muziek omarmd als waren ze geraakt door Cupido, muziek waar de soul vanaf spat, duidelijk met geniaal stemgeluid, in alle klanken zie je beelden van hoe het werkelijk is geweest, hoe de outlaws hun kostje steelden, rangers reageerden als een roofbeest, hoe de vogelvrijen botsten op onkruid, laffe vallen en oergemene overmacht…

Een overvloed na de overmacht, die de mens zich zelf geschapen had. De mens die in zijn hebzucht verdronken was, ontevreden met het leven dat die had.…

hard het dier in haar ook probeert Deze wonden kan ze niet meer weglikken Als een geknakte bloem in een zware storm Weerstaat ze de slagen van de wind Toch duurt het niet lang meer Voordat ze zich midden in de storm bevindt Meegevoerd in de waanzin Waarin zij zichzelf dreigt te verliezen Hoe machteloos kan iemand zich voelen Als je door overmacht…