Alle inzendingen over overvloed OR overdaad

Overvloed Het is niet goed Was er maar niks Alleen de rivier om naar de turen Denkend aan hoe lang je leven nog zal duren Iedere kleur die verdwijnt Luchtig Levenszuchtig Het kind dat liefde vind het leven wonderlijk ondoorgrondelijk we graven diep zien goed en kwaad dromen over een goed leven het is niet ieder gegeven…

bijna alles kun je in woorden vangen de een kan dat beter dan de ander toch blijken er gevoelens te teer en fijn wat ook ik niet verander maar als men nou de koppen eens bij elkander ging steken en elkaar in denken helpen dan zouden ze in enkele woorden te omschrijven zijn dan zou ze snel zijn geweken die overvloed aan gedichten over…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

dit is nog maar het begin 'n kerststol, een duivekater sterke drank, wat flessen rode wijn een kerstboom met 100 lichtjes dit zal het mooiste kerstfeest zijn we hebben nog maar enkele dagen alles moet rap, rap, rap, rap sommigen hoor je overvloedig klagen zo is tegenwoordig onze 'kerstboodschap'…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

nooit geen wandeling meer voor mij. aan een ketting... in een kooi. wat heb ik nu verkeerd gedaan. ik krijg veel schoppen en veel slaag. help... mijn baasje houdt niet meer van mij!…

Hier gonst de ochtend het licht dat ogen vult waarin de slaap nog sluimert Overrijp ligt het fruit in de koperen schalen van de tijd De dag glanst nog onwennig op beslagen ruiten en in een oogwenk bonst het hart de nacht vaarwel Voorbij zijn ook de late uurtjes de ontkurkte flessen het eindige naspel De dagen raken versleten…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

De permanente stortvloed van met name Het wervings- en beïnvloedingsgeschrijf Is overal een bron van irritatie Van groenteboer tot postorderbedrijf Wordt strikt vertrouwelijke informatie Bij kilo's door de brievenbus gegooid Gelukkig zijn er stickers in roulatie Met teksten als 'Papierverspilling? Nooit!' 'Wij hebben alles al' en '…

, om uit alle omwegen niets te verliezen, ik denk, we komen elkaar toch wel ergens tegen, een willekeurige kringloop niet van gevaar ontbloot, ik tors het kruid van blanco zerken, deemoedig in het mos waar de bewijzering staat, in het voorspelde rood der rozen, wat knelde in het plichtmatig minnekozen, vervloek de dreiging van de overdaad…

blijvends niet te verliezen, om jeugd en tijd terug te winnen en me uit de eindigheid te tillen, menig energie gemorst, wat de natuur geen moeite kost, opnieuw te kiezen, de enige maat te bepalen, niet verder af te dwalen tot de fictieve grens van wat ik achterlaat, een weg gekroond met onderscheid, blijft ik een dief van overtollige overdaad…

O kerstdag, schoner dan de vele dagen dat we gourmetten en ons continu vol vreten bij buffet en barbecue en onze magen mateloos belagen… O kerst, ik kniel tjokvol eerbiedig neer, want u brengt ons nóg méér, nóg meer, nóg meer……

Als straks de wereld dichtgeschreven is, de plooien gladgestreken, al de monden volgestort met zand, waar zal hij schreeuwen? Waar scheurt de naad en ettert de wonde? Mens, vleesgeworden ladder in gods panty, vergeet de lange nacht niet die wij zijn. ----------------------------------------- Uit: 'Voor de stad en de wereld', 2006.…

Verhaalt tot op het heden braaf vanuit het gekuiste dicht, blijft ik slaaf van literaire daad, wars van moraal en plagiaat, zich op het hele scala van de negen muzen verlaat, de mythe van de eenvoud in de overdaad, waarin ik hopeloos verdwaal, meer was niet te geven, ik vond het gewoon op straat maar daar is mee te leven.…

Hoe waarachtig is mijn verlangen Naar eenvoud - simpel verlangen Dat mijn leven overeind houdt, Te midden van de mateloosheid Die modern leven wordt genoemd, En ik het mensenkind ben dat huilt, En daaglijks ten prooi valt aan De overdaad die mijn wereld vervuilt…

Zelden zag ik zoveel klazen, zelden zoveel pieterbazen, vanaf mijn galerij bezien, goed, dat de koters ze niet zien, want zoveel overdaad van sinterklazen, moet toch ieder kind wel erg verbazen. Een duplicaat van een verklede man, geen kind, die er dan nog in geloven kan!…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

De bomen zwaaien de winter uit, buigzaam zwiepen de bevrijde takken op een victorie zaaiende zeewind. Pulkend is het plezier van bottende twijgen die zweren en puisten van het groene pus, uitgeknepen door een kloppend kussen van gonzende stromen lentewarmte. De blauwe baarmoeder van spruitend leven ontvangt in volle zin de spuitende zon…

geen materiaal is ons ontzegd zij geven slechts vertrouwen wij willen groot en transparant maar ruimte botst snel met traditie krijgt van eenvoud nooit de vrije hand toen zijn wij overstag gegaan in bijgebouw en serres het kleine huis is blijven staan zij is het zaad waarvan de schillen groot en sappig zijn geworden in decadente overdaad…

Zomaar een opmerking puur vanuit het niets zomaar een gegeven over een simpel iets. Het leegmaken van een laatje brengt sleutels met zich mee niet eentje aan een draadje zelfs meer dan twee. Dan komen de vragen waar zijn die dingen van zonder elkaar op te jagen weet jij waar ze van zijn, dan? Geen idee waar ze van waren maar toch…

ik heb nooit kunnen wennen aan dat ik niet met bier mee kan vloeien niet met gas uit een vulkaan kan stijgen niet hiroshima naar de maan kan stralen ik zit met een maag die borrelt met beteerde longen die nahijgen een hoofd dat alle kanten uit holt met een penis die niets wil dan stijgen ik zit met een lichaam als doorkijkraam waar de schoonste…

worden wie we zijn klinkt wijs ik raak er niet uit of in want vandaag is lentesneeuw in mijn ziel veranderd in ijs oude versleten gedragspatronen duizendmaal dolgedraaide CD wekt me tot nieuw in de wereld van springlevend kom kleine paasgele pracht bloemboeketjes, aardekracht maak alles zacht en wacht dan word ik weer wie ik ben…

Medeplichtig aan het spel Schuldig Tot in de botten Onschuld Is van de zotten Medeplichtig Schuldig Aan verlies Vernietiging Van een stuk aarde Een ton lucht Ik ben berucht Want ik ben Medeplichtig Aan de problemen die verijzen Ik voldoe Niet aan alle eisen In het spel van het zijn In de overvloed Ik ben schuldig Aan de disharmonie…

Zo’n overvloed maakt ieder hoorndol. Er valt gewoon niet tegenop te lezen. Die schrijfdrang, moeten we gaan vrezen, Wijkt niet voor drank noch seks of rock-‘n-roll. Er moeten domweg minder schrijvers wezen. De trouwe lezers worden zenuwpezen Want overdaad eist absoluut zijn tol Er valt gewoon niet tegenop te lezen.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…