Netgedichten

netgedicht (nr. 27.808):

Omwegen

Het pad in de tuin liep dood
zelf zou ik het zo willen kiezen,
om uit alle omwegen niets te
verliezen, ik denk, we komen
elkaar toch wel ergens tegen, een
willekeurige kringloop niet van
gevaar ontbloot, ik tors het kruid
van blanco zerken, deemoedig
in het mos waar de bewijzering
staat, in het voorspelde rood der rozen,
wat knelde in het plichtmatig minnekozen,
vervloek de dreiging van de overdaad
waarvoor we ons lieten bloeden, om
naar eigen schat te graven, vanuit een
rusteloze ziel, wat daaruit nog te genieten
viel, wil ik in aller ruste zwijgen, ontdek
hoe het groene gras zich aan nieuwe
dromen zullen rijgen, daarna werd ik stil .