Alle inzendingen over pastorie in Oranjewo

daar rust zij, de eeuwenoude pastorie omsloten door het groene water beschermd door te hoge drempels. waar witte zwanen dwalen langs blinde paden tussen groen een heer in zwarte soutane breviert zal hij ons weer groeten?…

Om de vier jaar verhuisde je naar een andere studeerkamer in een andere pastorie en altijd zag ik je vulpen weer rustig uitrusten op je statige bureau, maar ik wist hoe gedreven je ermee had geschreven.…

Het oude van dit land Oma met de breistokken Opa aan het werk De pastorie Het café na de mis Katholiek zijn Of anders Het gekissebis Het dorp De boerderij Verfijnde mensen De elite De stad Nu is iedereen vrij Vrij om te denken en te geloven Er is een kaars die zal doven…

Veilig binnen de vest, waarop reeds eeuwen eenden glijden, staat statig midden in de tuin, de oude pastorie.…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Loopt doelloos Door de straten Van de stad Op weg naar Nergens met Onderweg een Kop koffie in De pastorie Waar hij zijn Vrienden van de Straat twee maal Daags ontmoet Om daarna verder Te gaan naar Nergens, verder Op zoek naar Zichzelf die hij Onderweg is kwijtgeraakt Hij weet immers zelf Niet meer wie hij is…

ik heb beelden gezien uit lang vergeten kerken hun sferen geproefd in gebeden die de religieuze uitstraling versterken nog kleurt autoritaire hiërarchie zijn fraai gebrandschilderde ramen maar ook het sociale is al doorgedrongen tot de pastorie verwonderlijk hoe kunst en macht de krachtlijnen weten te vinden in het aardse spanningsveld…

Instagram, whatsapp En andere digitale Flauwekul - want Je mocht eens missen Dat de virtuele kat Van je achterbuurman Gejongd heeft - Bekommert hij zich Om de naaste die Hij bij de brug over De diepenring tegenkomt, Een half gebit, maar Niets om op te kauwen - En voedt hij hem met Een boterham met pindakaas In de pastorie…

Vanaf nu hield zij de pastorie kuis, en voelde zich betrekkelijk snel thuis, bij deze langgerokte kapelaan. Hij moest haar een beetje begeleiden, deze enerverende eerste week. Maar zij behoefde geen enkele preek. Het was zelfs fijn om haar in te wijden. Ze zaten behoorlijk snel op één lijn.…

Hij, van de bezie en de zoete zonde Hij, goed bekend met psalm, kansel en preek Hij, lang en blond en wild, ziekelijk bleek Ging al na tweeëntwintig jaar ten gronde Zij, met hem spelend rond de pastorie Niet wetend van de dichters in hun wezen Werd veel te weinig om haar werk geprezen In haar van vaders kant melancholie Augusta, domineeskind…

Nooit gesproken woorden op het puntje van mijn tong, die aan jou toebehoren maar die ik steeds verdrong. Woorden zo breekbaar als glas gebroken in mijn mond, die ik je graag nog had willen vertellen, maar waarvoor ik de moed niet vond...…

De pastorie. De oude en de nieuwe school. En daar: geboortehuis. Zo levensecht. Zo helemaal gebouwd voor een geborene. Er hangt geen bord. Er staat geen borstbeeld voor. Toch: er werd met ongekende kracht geworpen. Bovendien werd er ook achttien jaar geleefd. Getogen, heet dat dan. Eerder flink verbogen, maar dat is nu van geen belang.…

Nog maar kort Geleden is het Dat ik een vers Voor jullie schreef De pijn daalt neer Was opgedragen aan Jullie, vrienden van Mij in de Open Hof Een luttel aantal Dagen later nog maar Hangt de foto van jullie In Memoriam boven de schouw In de woonkamer van de pastorie - Herkenbaar jullie uitdrukking Nog maar zo kort geleê…

Daas van de reuring in de negorij Waar salarissen de dienst uitmaakten en tijdschemas En ook Jo in haar pastorie droeg er toe bij "Is er dan geen risico aan verbonden?" vroeg ze "Je verwedt je leven!" Of verraden voor het eskader Ontpopte de genese zich in de bossen om een moord?…

De dichter Jan-Jacob fietste vaak van Leeuwarden naar de Hervormde pastorie in Jorwerd, waar hij net als de middeleeuwse barden op de dochters van dominee Hille Ris Lambers verliefd werd.…

spijbelen op lagere school ongekend de aardappelrooivakantie historisch fenomeen vergeten de MULO geeft een kentering wachten bij de brug rechtsomkeert fietsen langs pastorie en houtloodsen liften vanaf snelweg tot directiebrief definitief bij ouders belandt: keuze voor het rechte pad papieren schoolgang kenmerkt ups en downs in onderwijzersopleiding…

Ik zat vaak bewust achter in de klas met het oog op mooie meisjes, die ik vooral in hun zomerkleren bewonderde, mijn hart en denken waren van glas en in de hete zon hoorde ik wijsjes, die mij lieten dwalen naar de pastorie, waar mijn konijnen mij verblijdden.…

Ze weten wat er in W.O. II aan de hand was Vandaar zeker het idee: aan het gas Jeminee; eerst jaren laten verslonzen En dan dit besluit van die politiekbonzen Of zijn duiven soms geen levende wezens Die door God zijn geschapen Waarom nu willens en wetens Die beesten dood gaan maken En dan dat bloemetje van de stadspartij Ik kan er echt…

Als er een eind is gekomen aan al je dromen dan moet je je ogen openen en kijken wat de mensen de wereld aandoen en dan vraag jij je misschien ook af: "Waar ben ik (in Godsnaam) dat men dat mag?"…

Zie toch onder ogen geef op wat niet kan de droom is vervlogen wist je al zolang Toch de herinnering aan haar lach parfum, kussen, ogen die je hartslag het bloed gaf om te pompen deed je geloven er is er maar een waarin ik kinderen wil en zolang dat onbereikbaar is ga ik van bil tot bil!…

Als de rap  r rapt dat de trap r trapt omdat de fiets r fietst Of als de dicht r dicht dat de rook r rookt omdat de waterkook r kookt Maar ook als de krijg r hijgt Dat de kijk r kijkt Naar wat de hijg r krijgt Vind ik het goed g g rapt Maar al de denk r denkt dat het spook r spookt Is ‘íe  r in g t rapt Omdat alleen de spook…

`k hoor jouw stem in het zoemen van een bij een fluistering roze wolken op de wind waar ik het vlinderlichte zuchten vind en voel haar adem als een zachte dag in mei daar valt de nacht als een satijnen laken en bloeit de liefde als een roos in mij al wat in mijn vezels leeft ben jij iets kleins kan een mens gelukkig maken jouw linkerarm…

aan jou trekt het donker het tekent je gezicht ik wil de nacht verlaten binnentreden in het licht wil je optillen van waar je nu zit de oplossing voor je problemen is wit echter mijn lief je sluit je hart denkt het te vinden in het zwart ik geef je de ruimte, misschien vind je me wel, je heb teveel interesse in zaken uit de hel…

Je lag met mijn jongste broer te badderen op de eerste etage van onze pastorie in Voorthuizen, terwijl je mij in mijn zwartgallige dagen, luisterend naar de sombere klanken van Joy Division, nabij kwam en troostte als een zielsverheffend engelenkoor.…

Dit was een belangrijk voorrecht dat maar zelden werd verleend. ’t Woudt telde in 1561 twee boerderijen, negen kleine huisjes, een herberg, een pastorie en een kosterswoning. Het unieke is dat dit vrijwel onveranderd nu terug te vinden is. 'T Woudt: een onwaarschijnlijk landschappelijk sieraad. www.waterweg-westland.nl/v_applic/cityguide…

en in de pastorie, zelfs in de tuin bleef ik gesprekken met jou voeren, eindeloos. Jij, je gaat nooit weg uit mijn leven; die afspraak hebben wij stilzwijgend, afgesproken. Een band, een gelofte die je niet kunt afkopen!…

De grauwe najaarsdag verging in regen en werd, gedreven naar de avond, mat. In 't struikgewas langs het bespoelde pad vielen de droppen bij het nauw bewegen der lucht met zacht geruis van blad op blad. Dan plotseling breekt uit de wolkenvegen een verre lichtval naar omlaag en tegen een gouden kim staat tintelend de stad. Verbijsterd zie ik…

De wond in mijn hart ook, dat mijn vriendje niet eens binnen mocht komen want alles was zo keurig netjes in de pastorie. Voor de oude kerk staat nog steeds de holle wilg, waar jij 's avonds laat Merlijn bezoekt, wanneer het hele dorp in dromenland vertoeft.…

Wij reisden naar de pastorie van Heemsteê: daarmee uit! Nog nooit zijn wij tezamen eens ver van huis gegaan; Maar als de kindren groot zijn, dan vangt ons reizen aan. ,,Ik kon maar half genieten, als ’k in de vreemde toog; Mijn hart was thuis, het was bij u, en mijn gedachte vloog!…

Hier gonst de ochtend het licht dat ogen vult waarin de slaap nog sluimert Overrijp ligt het fruit in de koperen schalen van de tijd De dag glanst nog onwennig op beslagen ruiten en in een oogwenk bonst het hart de nacht vaarwel Voorbij zijn ook de late uurtjes de ontkurkte flessen het eindige naspel De dagen raken versleten…