Alle inzendingen over pendelen

op het lege veld spitst de grijze honkvaste haas zijn oren nu de sneeuw smelt worden de doden zichtbaar we pendelen tussen ontwapenende lenteanemonen en ondergronds verzet…

Mannen met maskers Pendelen door de straten Naar hun geliefdes…

Zoals de stilte en de leegte naar mij verlangen, niets overhoop, geen verwarrende gedachten, geen vragen, alleen een trein tussen weilanden die als je wilt ook opstijgt. De reis is een niet eindigende, het perron de dag waar men aan de overzijde overstapt.…

Ik pendel van C1000 naar de Plus En hamster maar vóórdat hun actieweken - Of hoe ze het ook noemen - zijn verstreken ’t Is logistiek nog best ’n hele klus Ik blijf mij – door iets onbestemds bekropen - Aan overbodig voordeel armer kopen…

mijn ogen richten zich op jou als felle lichtflitsen in de lucht schrik ik op uit mijn gemijmer probeer je zoete geur op te snuiven waar ik mij relaxt in laat vertoeven het maakt mij één zonder een richting op te gaan van sluipweggetjes pendel ik voort in de fluisterboot van jouw geheimenissen...…

Geschenk van een 6-jarig jongetje dat pendelend tussen ontredderde ouders zijn lot onbegrijpelijk blijmoedig draagt. ------------------------------------ uit: ' Verzamelde gedichten', 1996.…

Geschenk van een 6-jarig jongetje dat pendelend tussen ontredderde ouders zijn lot onbegrijpelijk blijmoedig draagt. ------------------------------------------------------------ Gemis, ontgoocheling, afscheid en dood zijn de centrale thema's in het werk van Hanny Michaelis.…

Zachtjes zwaaide in de gang de hoorn een pendel heen en weer. Zijn roepen luidde zich dit keer een weg naar mij. Het duurde lang wij spraken beiden achter glas voordat ik meer dan klanken hoorde maar niet meer dan losse woorden: kou en stil en stof en as. Hij riep mij uit het diepste diep. Nog eenmaal riep hij en ik sliep.…

De gondel golft over de golven; kent het Venetiaanse plezier van een romantiek, dat wordt gedragen door de pendels van een door de maan beschenen gondelier. Een mandoline speelt liefdesklanken, terwijl de gondel door het water glijdt voorbij een monumentaal verleden, dat met liefde tegen de weemoed strijdt.…

Pendelend tussen de kruisjes van de kuurkalender rijgen de dagen zich in cijferkralen totdat de ketting met een clowntjesslot je halsje siert en hoofddoekvlaggen tonen dat het leven wordt gevierd.…

De ontkieming in het levenslicht kleurt een schilderachtig tijdsgewricht, pendelend van kleur naar penseel, streellichtende schildering: zacht warm en emotioneel.…

De ontkieming in het levenslicht kleurt een schilderachtig tijdsgewricht, pendelend van kleur naar penseel, streellichtende schildering: zacht warm en emotioneel.…

Het kroost naar school brengen Is een martelgang geworden Als je niet steeds eerder van huis gaat Komen ze chronisch te laat Door de pendelende matatu's De wegpiratende rücksichtslose boda's De snoeverige bazen uit de buitensteden Met hun geblindeerde ruiten Die je de loef afsteken En situatief denkend Moet je ook altijd attent zijn…

de treinen van ukrzalinytsia in tijden van vrede en oorlog zijn de oekraïense ruggengraat ze brengen van hier naar daar vluchtelingen en de soldaten pendelen de regeringsleiders van polen tsjechië en slovenië waar het front zich verschuift langs tot de bodem platgeslagen dorpen en steden verpulverend blijft ukrzalinytsia onaantastbaar…

Ik Droom Zit hoog in een boom Die tot aan de hemel reikt Ik zie een ladder als ik naar beneden kijk Een lied laat mij iets beseffen Ik hoor de titel ‘stairway to heaven’ Het is de 222e droom welke ik noteer en gaat over die hemelse trapleer Dan een dag daarna Wordt mij een wonder gewaar Ik pendel Amethist, Lapis Lazuli en Sodaliet…

De huid van de woorden is anders dan hun kern, de tijd tikt niet meer met een koperen pendel en bloedarmoede is allang niet meer romantisch; wij zijn voorbij 1830, Heine, en alle Wilhelms geland op grond waar het gras niet meer zo groen is als goed is wij zijn neergekomen bij het hese metaal waar de kleine aëroplanen uit Olieslagers' tijd…

Pendelend tussen fantasie en realiteit dwalen mijn gedachten steeds verder af naar die zalige en onvoorspelbare avond in het duister, met de schemering van straatverlichting op je gezicht Al kan ik me het leven zonder jou niet meer voorstellen ben je er nu niet om me wakker te kussen en om mijn verdriet te sussen Jij bent iets onverklaarbaars…

Swipe jezelf maar terug in de tijd, de geschiedenis wordt vanzelf met je meegedragen… Het leven, als een pendel opgehangen aan herinneringen, met een vleugje onbestemdheid dat lekker voelt, maar ook wel een beetje ongemakkelijk is.…

tegen de heuvel, dor en droog van maquis, grindzand en rotskeien, vecht zich een ezel traag omhoog langsheen de lege boerderijen de pendel uit een verre bron houdt zich soms koppig stil en star het water, klotsend uit de ton, smeert het geratel van de kar eens boven bij de laatste bocht hoort men de bultenaar ‘hòò ! halt !’…