Alle inzendingen over persoonlijke beleven

Het leven is je gegeven waarin veel is te beleven waarin je alles kunt geven waarin je kunt streven. Maar, soms wordt het je gegeven zonder er naar te streven waardoor je het leven anders gaat beleven.…

Op zoek naar de stilte Kan ook in de drukte zijn Een moment dat je ervaart als rust Een moment om daar te zijn en te beleven Het nemen van wat je toekomt Op je pad komt En vast houden Ook al is de rust verstoord Een uitweg vinden Het mooie vast houden Onrust laten gaan de stilte in een mens Kan zoveel zijn Veel woorden…

Heel ras in sneltreinvaart gaan beelden Die mijn netvlies bereiken voorbij. Een stille kracht ketent hen aaneen. Eerst als korte fragmenten verschillend Van aard, dan later vormen zij toch een Samenhangend geheel. Uniek zoals ervaringen worden gecreëerd En door het denken worden geselecteerd.…

Want wat valt er nog meer te beleven?…

Vanaf het wandelpad tussen de twee rijen bremstruiken zie ik rechts van me een vrouw met een hondje aan de lijn mooi afgetekend tussen de blauwe winterlucht en het blinkende wateroppervlak langs de waterplas in de wei wandelen. Dan steek ik het smalle, groene bruggetje over. Een luie rivier? Een waterreservoir? Een oer-Hollands landschap…

echt om iets geven maak iets moois van het leven doen is… beleven…

Maar anders is mijn beleving, meer als een absolute grens.…

Liefde kan het mooiste zijn wat er is De zonneschijn uit het leven Die het ijs smeltend doet breken Door liefde te beleven Maar we weten het wel beter Liefde kan ook het pijnlijkste zijn wat er is Een duistere kant uit het leven Ook door liefde te beleven De zonneschijn door duistere wolken verdwenen Je kunt je hart aan iemand geven…

, tot stil verdriet Dat wat je meemaakt zorgt ook voor remming 't zijn jouw fragmenten, zo persoonlijk Zoals het is en meer ook niet…

om niets waait hier de wind in alle uithoeken geen torenhoge schulden lasten van restanten in spiegelglas gevatte landschapsparken noch wolkenvelden die heinden in verten oplossen met overdrijven hier in die zilte leegte bedacht als adempauze voor het doodtij van een zee van ruimte…

Voel bij het ochtendgloren de gloed van het ontwaken. Als de jongste dag is geboren, ga dan geen moment verzaken en je door blindheid verstoren. Luister met de ogen dicht hoe de stilte fluistert. Bevrijd het gevangen licht, met het raam verduisterd daagt geen enkel zicht.…

aangekomen als novice vertrokken rond middernacht als tramp met meegekregen advies Wordt geen caricatuur een baken zonder doel een grap met als duur een uur kermisattractie met droevige smoel Maar waar begrijpelijkerwijs gerust een waterplant omhoog groeit explosief richting de omgeving Van alles en iedereen creëert de hand waarachtig een beleving…

Leven Betekent beleven Persoonsgericht. Daarom vraag ik het even Valt er nog iets te beleven?…

we lezen Remco’s Lamento hier nu langs het lange diepe water zien wolken die niet meer komen in Vestdijks Litanie huilen om Martinus’ verre wolken waarom moeder schreide het zijn oude verlangens we volgen valk en vlinder we horen ver verdriet herschrijven een bezonken Testament van Boudewijn en Bob alleen over de dingen die we…

ik zag hoe zij in passeren de kleine auragolven van ieder activeerde kleuren lichtten op werden warmer en feller in het uitkristalliseren van de persoonlijkheid haar bel van energie raakte niet leeg pulseerde steeds heftiger in samen beleven vitaliteit vonkte ruiste en bruiste geestdriftig werd nieuw elan geboren stralende ogen…

Beleven en ervaren, groeien in waarheid: de grootste cirkel is ook rond. Leven. Cirkels cirkelen rond in cirkels die cirkelen. Begrensdheid accepteren. Persoonlijk.…

zien wat er allemaal scheelt toch heeft onweer een te kleine eigen taal geschreven waarbij beleven nog te weinig stijl en woorden hebben geleverd…

Onbaatzuchtige Vriendschap, grenzeloos, haast eindeloos ondanks vaak hopeloos Meest kleurrijke sterretjes voor me van gigantisch hobbelige en torenhoge hemelen plukken, magisch grandioos. Spirituele moedgevende dialogen over bloemenpracht, welgemutste vogeltjes en smakelijk bereide kippenbouten, het mag Steeds weer strak in het pak als hoogstandje…

Lieve Maan daar hoog in de lucht Jij brengt bij mij soms een zucht Jij brengt mij licht in de duisternis Samen met de sterren in die grote nis Dan denk ik aan al die lieve mensen Die ik moest laten gaan en te wensen Nog een keer naast ze te staan Maar in de stilte van mijn hart hebben zij hun bestaan. In de stilte van de nacht lieve maan…

Op een feest altijd even de nacht in lopen -- en de vreugde zien.…

Natuurlijk ga ik op naar Gods Altaren en ik mag zelf de Kandelaar-Kaarsen aansteken Jezus heft de loftrompet en God, de Vader die zingt 'n diepe Bach bas-aria Ik mag op een kussen voor Hem zitten Hij legt z'n hand op m'n hoofd zeggende: "Goed gedaan Jochie!…

Waar haal ik mijn kracht sinds chemie en natuur zijn verdeeld in de praktijk verstoord zijn de afspraken die er inherent aan blijven, O, dwaas en blind mensenkind! kom leven, terug naar dat feest, comfortzone voorbij, dan kan je weer nieuw geloven in het origineel, dat de natuurwet nooit liegt alles samenbrengt en terug heelt. maar…

je is domweg vanzelfsprekend een groeitocht over gebaande paden langs valkuilen ook de wonderen beleven leven leer je is genieten van verandering in en om jou heen leven leer je is bewust zijn van het mirakel van vermenigvuldiging waarmee jij voorbij de horizon toekomst rijpt van harte…

Het kan een last zijn Jezelf zo te moeten "dragen" Het is de schrik van ieder mens Maar achter elk persoon en zijn onzekerheid Zit iets moois, waar je niet om hoeft te vragen Verander niet voor die ander Ook die draagt wat met zich mee Probeer gewoon wat van jezelf te zijn Want dat kun jij alleen!…

Het is van mijn leven nog niet geschreven, nog nooit van m'n leven. Het staat om de dood nog niet te boek, om de dooie dood niet. Het voelt nog zo iel aan, of het mijn tong nog niet kan roeren; ik voel me beroerd. Hoor hoe het zou willen schreien. Ik wil het ooit nog eens op kunnen schrijven, al is het te weinig om van te leven, het is…

Achter pijn, zuid west en droom gebogen is er een eenling in een boom gekropen hij knijpt de wind zijn ogen open met droeve pijlen in de ziel geschoten.…

Ik strijk mijn streken met een droge kwast, lees de verlichte tred in de ravenzwarte ogen en word onder een steelse blik van meewarigheid begraven, ze steelt papavers uit de sterren van haar figuur, tomeloze last van weelde in een aansprekelijke natuur, die ze eerst met me deelde en ik vrijliet door haar persoonlijkheid .…

Je voelt je als een jong meisje dat in haar eerste gedicht tot de ontdekking komt dat de wereld veel fraaier is dan zij in werkelijkheid heeft bedacht terwijl jij jouw zinnen probeert te verleggen ademt de zomer een wildlied voor de horizon alle dwergen zijn dappere tuinmannen die nippen aan een lauwe advocaat de stad is een oneerlijke…

Zwart! De boventoon van het duister. Grijs! Manifesteert ruis door gefluister. Gesloten! Vangen mijn ogen verlichting. Het licht! De boventoon van verrijking. Ik kende jou als een eiland in open zee. Als een zacht, fris maar krachtige rosé Maar na een vloed over het fijne zand. Plotseling als schipbreukeling gestrand.…

Ik mis mijn ik nu jij er niet meer bent ik zuig mijn longen vol maar stik immers een ander in mij heeft mijn persoon verstoord Ik mis mijn ik omdat jij mij en die ander zo goed kent snap ik best dat jij mijn ware ik ook mist zoals het was in het begin ik mis mijn ik kom bij mij terug en blaas me adem in ik wacht niemand anders…