16470 resultaten.
Invocatio amoris
poëzie
4.0 met 10 stemmen 1.915 Die de blinden blinde smaden,
Daar uw glans hun schemer dooft
Waar de kroon van uw genaden
Weerlicht om één sterflijk hoofd:
Door de duizenden verloornen
Aangebeden noch vermoed:
God die enkel uw verkoornen
Loven voor het hoogste goed...
Door de kleurgebroken bogen
Van de tranen die gij zond,
Worden ziende weer mijn ogen
Als in nieuwe…
Rijk gemis
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.800 Als onwisselbare schat
Draagt de ziel heur rijk gemis
Door de bonte wildernis
Van de grote mensenstad:
Heel de volheid van haar hart,
Nardus in zijn broos albast -
O te liefelijke last
Voor dees markt van vreugd en smart!
Stil, want hier of nergens woont
't Jong en uitverkoren hoofd
Wie uw balsem is beloofd,…
In de mist
poëzie
1.0 met 3 stemmen 2.312 De zon wordt onverbeeldbaar schoon
Boven de mist die houdt omhangen
Der wereld windestille woon
In dit vertederd dagenlang verlangen.
Weer blankt de boskamp, een besloten zaal,
Een witte kamer die de bruid verwacht,
In smetteloze glanzeloze praal
Op uit de zwarte nacht.
't Berijpte hout van alle kanten
In gaasgeplooiden…
Nacht
poëzie
4.0 met 6 stemmen 2.256 Vind ik u eindlijk, broeder Nacht?
Hoe heb ik dag en nacht gesmacht
Naar 't water uwer ogen.
Wel viel de dauw der donkerheid,
Maar neevlen dicht en kimmewijd
Hielden uw blik betogen.
Nu aan de open hemel staat
De vaste rust van uw gelaat
Zo sterrestil gerezen -
Tot grauwe dag de vooglen wekt
En met zijn floers uw glans betrekt…
Bij de lamp
poëzie
2.0 met 14 stemmen 2.525 Bij de lamp blijf ik alleen.
Waar uw kus en lach verdween,
Sluit de stilte rond mij heen
Tot de effen glans waarin,
Liefelijkste droombegin,
Ik mij klaarst op u bezin.
En mijn ogen lezen niet
't Oud verhaal van vreemd verdriet,
Waar ik straks de wijzer liet ...:
Door bezonken wolkepracht,
Heel de dag om…
Sterrenhemel
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.802 Nu kunt gij veilig slapen gaan,
Nu al de heemlen openstaan:
Ziel, wier verlangen elke donkre wand
In ster aan ster doorzichtig brandt,
En in de schoonheid van dit tijdlijk land
Al minnen moet uw eeuwig lot,
Daar uw verrukking uitziet tot
De troon van God.…
Eervolle zachte
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 322 Een kopje schuin en wijs,
haar feestzaal, de straat
Steeds dansend op reis,
in veel vergeten ornaat
Ze spreekt om te vragen,
haren krijgen de wind
Straal je weer met vlagen,
de gedachte blijft bemind
Je kon je leven niet kleuren,
dus dans je telkens onrijp
En de reis zal blijven zeuren,
tot ik oud en wijs begrijp
Een traan hoopt op…
Ziin Shirt
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 357 Een oud verwassen shirt maar heel dierbaar
ik trek het aan om in de tuin te werken
In mijn herinnering ruik ik zijn geur
en alles krijgt weer kleur
Vijf maten te groot maar dat maakt niet uit
even dat gevoel van zijn
Dan gaat hij in de was en belandt in de kast
tot hij totaal is versleten
En dan wordt ook deze herinnering vergeten…
Fataal verdriet
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 850 Tot aan de rand van vandaag
werd je verdriet zo lang verzwegen.…
Ik ben vannacht jouw toevluchtsoord
netgedicht
4.0 met 42 stemmen 693 het leven, dat eventjes vertraagt
maar daarna koud weer verdergaat
want straks zijn wij elkaar vergeten,
ik heb niet eens jouw naam gevraagd.…
In memoriam (2)
poëzie
3.0 met 24 stemmen 4.369 Ik ween om woorden die onuitgesproken bleven
Om al, wat ik verzweeg - en gij niet weet.…
Verzwegen woord
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 478 schemering van kaarslicht
nam jij mijn bange hart op sleeptouw
Als een exotische oase kwam jij
mijn woestijnachtige hart binnen
je raakte het aan van heel dichtbij
en wist het door alles te beminnen
Mijn oase bleek een fantasiebeeld
mijn gevoel is nu onbemind en leeg
tekort hebben wij ons leven gedeeld
omdat mijn hart het woord "liefde" verzweeg…
Stiltes
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 123 De stoere stilte van verzwegen zaken
Is telkens terug hard lawaai
De slappe stilte van niet vernoemde zaken
Is een oorverdovend in slaap wiegend kabaal
Rust in vrede is er niet bij, al is de oorlog gedaan
De dodendans ontsprongen
Herkerende herinneringen wegen
Stiltes vallen ... uit balans…
verzwegen collocatie
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 183 steeds verder voert hem de irritatie
zinloze zoektocht naar zijn ware
ziet hij zich een slaaf als de hare
zijn wezen veroordeeld tot collocatie
verbijt hij machteloos verkrampte agitatie
doof voor de rondgang van een groeiende mare
zoekt hij niet het lichte maar liever nog het zware
en vindt slechts in zichzelf de ultieme confrontatie
wanneer…
verzwegen maaltijd
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 124 dit grenst aan afwezigheid
het domein is een aanrecht dat het bord onttroont
gebakken aardappelschijfjes, nog warm van geboorte
achtergelaten bij gebrek aan eeuwigheid
mijn oom weet niets van sterrenkunde
maar wist mij wel te vertellen dat er zelfs nog een gat zit
in de meest onpeilbare diepte
je zou er honger van krijgen…
Halve kracht
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 1.036 Achter zijn gedroomde heg,
zag hij een rozentuin
netjes gesnoeid, ingeperkt
en verzwegen zoals in die jaren.…
Wachtende pijn
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 860 Verlaten op het zwijgende bed
deelt ze haar lichaam met een gulle pijn.
Bewegen is verliezen wat ze wil aanraken
en bewaren met haar vingers die haar nog niet verlaten hebben.
Haar ogen tellen de ogenblikken waarin ze haar leven ziet en de pijn
vergeten mag.…
over hoekige verzen
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 205 in verzwegen sonnetten
van 14 zinnen leemte
schrijven dichters
zonder woorden
over het chagrijn
en het gebrek aan
mooi lopende woorden…
Zingen
poëzie
4.0 met 23 stemmen 2.407 Zingen, lief, zich belijden
In de naakte heimlijkheid
Waar de goden zelf in schrijden
Door de godenloze tijden
Enkel kenbaar de gewijden
Als hun hand de zegen breidt,-
Zingen, lief, is zich belijden
In zo naakte heimlijkheid!
Zingen, lief, is zich versteken
In een vindbaarheid zo schoon,
Dat naar echo-lichte woon
Onder jeugd-en-liefdes…
MAANLICHT
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.382 Het maanlicht vult de zuivre heemlen
Met glanzende geheimenis,
De luisterblauwe verten weemlen
Van Die alom en nergens is.
Alleen de grote zonnen hangen
Als feller kaarsen in die schijn:
De ziel herdenkt haar lang verlangen
In niets-verlangend zalig zijn:
Alsof van achter diepe slippen
Haar dolend tasten eindlijk vond
Met hare…
Daar ruimt de wind...
poëzie
3.0 met 14 stemmen 3.330 Daar ruimt de wind en vaagt de heemlen schoon.
Vanavond nog zult gij verheerlijkt zijn
Wanneer de winden sluimren aan uw troon,
De sterren vlammen in uw baldakijn:
Als tussen u en uw oneindigheid
De schaduw valt, en in dat klaar gewelf
Uw blank geluk dat god noch mens benijdt,
Niets ziet weerspiegeld dan zijn glimlach zelf:…
De wolken spieglen
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.765 De wolken spieglen in de zee.
Het is geen avond en geen nacht:
Geen schijn van zon of maan of ster
Vloeit door het hoge koele blauw
Achter het windloos vlotte zwerk:
Niets glanst in hemel of op aard
Dan enkel uw verklaard gezicht.
Het is geen avond en geen nacht;
De wolken spieglen in de…
De smalle ring
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.144 De smalle ring, de gouden band
Schendt niet de naaktheid van uw hand,
Gelijk uw stralend lijf niet weet
De schaduw van zijn donkre kleed:
Uw stralend lichaam lijdt noch weet
De schaduw van zijn donker kleed,
Zoals geen lijf of stof bezwaart
De ziel die door uw ogen klaart:
Geen…
Avondwandeling
poëzie
4.0 met 12 stemmen 1.651 Wij hebben ons vandaag verlaat!
Pas bij de laatste brug
Waar 't voetpad tussen 't gras vergaat,
Daar keerden wij terug.
Achter ons dekt de witte damp
De schemerende landen.
Zó zijn wij thuis. Wij zien de lamp
In loveren warande ...
Wat gingen wij vanavond ver,
Het werd alleen tè laat:
Nog verder dan de gouden ster
Aan blauwe hemelstraat…
In de mist
poëzie
4.0 met 1 stemmen 1.558 De zon wordt onverbeeldbaar schoon
Boven de mist die houdt omhangen
Der wereld windestille woon
In dit vertederd dagenlang verlangen.
Weer blankt de boskamp, een besloten zaal,
Een witte kamer die de bruid verwacht,
In smetteloze glanzeloze praal
Op uit de zwarte nacht.
't Berijpte hout van alle kanten
In gaasgeplooide wand verscholen…
oefening in hardhorendheid
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 93 overmoed en passiviteit
kiest voor genotterigheid
wentelend in water
drijvend in nevels
zompend in modder
slaat hij zijn slag
op de grens van gaan en komen
vergrijpt hij zich aan taal
letterledig
spreekt hij van verpozen
en grammatica
beweegt zich als een slang
tussen twee gedachten
spreekt niets nieuws
het heeft geen zin
te vergeten…
Eeuwige winters met gevroren vleugels
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 324 in iedere twijg
Ik vraag je of jij je verzwegen leed
bewaart in geknakte bloemknoppen
Jouw zwijgen onthult
een marmeren antwoord...…
Haar vergeten.
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 178 maar hoe kan ik
haar
vergeten,
als ik bij alles
aan haar denken moet,
dan verbijt ik de pijn
en marcheer ik verder,
zoals een
echte man
dat doet.…
Spiegel Liegt Niet...
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 9.093 Ik zou mezelf,
bijna zijn vergeten.
Maar, iedere morgen groet ik jou
Want, ik vind je toch,
een reuze aardige vrouw.
Een ander zegt
dat niet zo gauw,
Maar jij, jij blijft mij
altijd trouw.
Je hebt er wel een rimpel
bij gekregen.
En, dat heb jij mij
verzwegen.
Ik lieg nooit,
dat weet je toch?…
Stroomafwaarts
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 163 Vergeven
zijn alle gesproken en verzwegen
onvertogen woorden
Vergeten
de momenten
waarop wij elkaar niet hoorden
Onvervulde verlangens
met diep
verstilde wensen
Stromen afwaarts
de rivier
naar nieuwe plaatsen en mensen
De mooie momenten
blijven ons bij,
de geur van een rijpe vrucht
Ze komen en gaan,
als een uur…