Alle inzendingen over planeet red

Een dikke reden om te leven.…

De klok in de toren mocht niet slaan op Prinsjesdag anders was de Koning niet te verstaan gedurende het lange verslag: dus de klepels werden ingepakt zodat de “ rede “ niet verstoord werd…, Want tja, de Troonrede moet je horen geluid van de klok mag niks verstoren……

De Wallen, geen decor meer voor gepees. Je treft er nog maar moeizaam meer een meid naakt voor ‘t zuurverdiende geld, dat je nu kwijtraakt aan duur design in mode-ateliers. Men naait daar dus nog altijd bij de vleet en als vanouds word je er uitgekleed.…

O JPA, Jean-Pierre Ami, Waar waart gij met uw geestesoog Rustte iets in 't boze oog Van 't peilloos diep van uw gemoed? O JPA, mon chèr ami, Welke kleuren, welke menie Mengde u met euvelmoed In 't labyrint der Alchemie? Een artiest vraagt om klaar water In de mangel van de kwestie Ach, verwijlt gij dan altoos Nog met uw verfblik…

de teerling is geworpen onze kansen zijn voorbij gaya zal nog als planeet kunnen blijven maar wij zijn daar niet meer bij ooit hebben wij de keuze kunnen maken in het evolutionaire spel met als spil de overlever zijn aanpassing redt het wel macht en overheersing vergaarde nutteloos bezit techniek en wetenschap maakten ons tot slaven…

door Eenieder volgevreten gaat ervoor En och wij zijn zo volgzaam en begaan Eisen het recht een boom te laten staan Intussen treden rivieren buiten de oevers Sleurt het wassende water onschuld mee Actie en gedwee gaat de knip weer open En wij sussen gelouterd het geweten er mee En zo bestrijden wij het vervuilende onrecht Op deze mooie planeet…

Zij kent ons beter dan wij ons zelf kennen heeft ons lief meer dan wij lief kunnen hebben zij heeft het karakter van een luie beer en denkt soms dat zij een poes is het is niet haar lelijkheid maar de eigen overtuiging van haar schoonheid die haar zo mooi maakt zij is én gedicht én majesteit op haar honden planeet wij zijn…

De onmetelijkheid van het heelal is te verdragen op een mooie lentedag in de Beemster, thuis op deze eenzame planeet vol tulpen en stolpen 'Gladde akker', 'Hoop en Vlijt'. Geen zwarte ruimte maar stralende zon langs de vaart een grutto zonder weet van leegte tussen manen, sterren, stelsels.…

hij was er zij was er ze waren er samen onwetend van elkaar zij zocht hij zocht ze vonden niet wat ze zochten onbewust van elkaars aanwezig zijn hij thuis zij thuis elk een straat verder voor de computer zich inschrijvend op relatie planet zijn oog valt op haar haar glimlach zoekt zijn foto gevonden fluistert de wind wat…

Of moet na laagste maanstand de zonnewijzer worden geijkt en luidt de bel voor nieuwe ronden, waarin het eindpunt wordt verlegd, we zijn te veel aan elkaar - en aan de planet gehecht - ,intussen is de wereld niet vergaan, leg mijn hoofd op het kussen, daaronder luidt de wekker voor het opstaan.…

kort met de bedoeling die eens te sturen te laten merken dat ook aan mij de tijd niet ongemerkt voorbijging maar voor de zekerheid leg ik hem op de stapel van één, twee, zeven Gelukkig bestaan er van ons twee geen foto's, voorzover ik weet wel de beelden in mijn hoofd de koude die we deelden hartstocht en opnieuw de kou van sterren en planeten…

Het gaat niet goed met onze planeet, zo hier en daar wordt het wat heet, in Afrika is ‘t wat verdroogd, dus wordt er weer vergaderd en betoogd. Maar waarom zouden we zeuren, we hebben een auto en televisie in kleuren, en na een paar maanden hard werken, vliegen we naar de zon om aan te sterken.…

Het gezicht, het wezen is niet veranderd, maar toch in stramme lijnen weer anders dan voorheen, bloed als rivieren meandert tussen de planeten, langs de hoogste toppen en het diepste falen, weerspiegelt zich het averechts in dubbelzinnige verhalen, waarin ik mezelf blijf foppen.…

De aarde, blauw aangezicht in het kosmisch kille licht, ik wrijf je warm, op de vlucht tussen de planeten, waarvan we de namen kenden en toch weer zijn vergeten, ik dicht een arm om je middel heen. Zijn wij nog dat argeloze kind, dat zich aan haar wil kon overgeven ?…

Ik wilde niet de ruimte voelen waarin ik vrij mag en kan dansen op een planeet waarvan het collectieve bewustzijn doordrongen is van dogma's en concepten, bestuurd door angst. Ik wilde niet incarneren op vruchtbare aarde. Te zijn zonder oorzaak nog belang hebbende bij een gevolg.…

Onze blauwe planeet is gedoemd, aarde wordt ze nu genoemd want zo komt haar kleur als wij blijven doen waar wij mee bezig zijn.…

Om stil te staan om stil te worden bij alle leed wat wij nog steeds veroorzaken Bij alle misbruik van allen en alles om ons heen Bij de vernietiging van Moeder Aarde deze kleine kostbare planeet in het grote heelal?…

De aarde, blauw aangezicht,ik wreef je warm op je vlucht in kosmisch licht tussen de planeten, waarvan we vandaag de namen zijn vergeten.…

Ik moet je wat vertellen van tussen de planeten en de sterren. Ik ben de persoon die de toekomst het meeste mist, die tussen de sterrenbeelden onwetend blijft van hetgeen deze voor hem beslist. Deze toekomst zonder jou doet nog het meeste pijn, omdat het een leven zonder jou moet zijn.…

Hebben ze daar chocoladerepen die naar onze planeet zijn genoemd, en of ze daar ook liedjes hebben met als titel “Life on Earth?”…

geraffineerd gerechtigheid de macht het valse Godsoordeel is snel verschaft onzichtbaar is de dood in stralen geen cel kan meer zichzelf vertalen in wildgroei komt het einde naderbij de wereld brandt nog niet maar smeult en rookt zichzelf uit totdat de laatste vogel fluit het schorre lied van is geweest de mens heeft als een beest geleefd de planeet…

Die 1e Paasdag Jouw favoriete feestdag Werd de dag van je overlijden De dag waarop je over lijden heen mocht zijn Naar die staat van zijn Van niet meer hier zijn Van niet meer lijden Van pure liefde In puur licht Een lichtreis naar de bron In ons universum Daar ben je nu Tussen sterren, zon en maan Waar alle planeten…

Voor heel veel mensen klinkt zo’n rede raar. Maar psychiaters zien daarin niets geks, die spreken van een Oedibush-complex.…

Hij kon mij niet redden.…

Vandaag weer onderzoeken alles, weer opnieuw Een nieuw knobbeltje, ongewenst maar aanwezig Opnieuw de angst en onzekerheid weer die onmetelijk zware strijd Waarom, en hoe nu veder Red ik het weer ? of is deze strijd te zwaar Onbeantwoorde vragen, wist ik de antwoorden maar…

wereld rood zonde angst verdriet zorg dat niemand het ziet zorg dat niemand het weet slapen dromen nachtmerrie vergeten niet weten welke kant je op moet ziel kapot verloren eenzaam alleen niemand zal me ooit nog kunnen redden…

Jouw ogen Lijken licht te stralen Jouw lach Is warmer dan het zonlicht Dat samen Is in elk geval Een goede reden om te leven Dus ook Als het eens tegenzit Hebben licht en warmte waarde En ben ik Aan het eind der rit Blijf 'k toch Het liefst bij jou op aarde…

In een fluister als de wind Laat ik weten wat ik vind Met een reden Ook waarom Te luid Niet goed En meestal dom Mijn mening Niet alleen van mij Maakt mijn geest Van webben vrij Doe ermee Dat wat je vindt Mijn geest is los 'k Ben weer een kind Laat me…

Want wie denkt met reden Aan een pak melk van twintig jaar geleden?…

Het regent in mijn champagne een ongeëvenaarde zanger - zijn haar wit als zomersneeuw - houdt de hand op mijn hart verhaalt mijn leven tragischer dan ooit in één blik is alles dan toch nog verloren er rest mij niets anders dan te wachten op het uur dat wij de rede voorbij zijn en dan nog wankelt het brute bestaan.…