Alle inzendingen over plastic voedsel

De kerstboom biedt nu extra veel plezier, we vullen hem dit jaar met ornamenten, met namaakijsjes, muffins vol met krenten, gevulde koeken, frikandellen, bier. De boodschap van het kerstfeest deze dagen: niet één, maar een complete winkelwagen.…

Als ik dan alle uithoeken van de kosmos heb ervaren en tot het uiteinde ben gegaan vind ik slechts flarden van mezelf terug in de dwangbuis van het alledaags bestaan en voedsel en voedsel.…

Laat de materialisten toch sjouwen met de plastic tassen van hun vrouwen. Verlichte geest met weinig geld op zak zit op een terras, ook onder de plak.…

Vandaag heb ik voortreffelijk gegeten: Naast met saffraan gekruide kaviaar Stond er een bord met truffels voor mij klaar, We moeten -godzijdank- veel duurder eten. De krab en kreeft zijn hier niet aan te slepen, Of heb ik het misschien niet goed begrepen?…

ben in vrachtwagens ver staande, moet reizen, om kogel door de kop, in plastic bakjes waar kogelbiefstuk op verlicht, gekoeld moet liggen daar gekocht door veel te dikke mensen met dichtgeslibde aderen en ongeneeslijk soms is dat mijn lot en leven?…

Bij waterplanten voedsel zoeken die zwevend, wenkten hier te zijn. Op weg naar zee, zo veel gezien een fiets, met kinderstoeltje nog voorop. Een boot verzonken met de mast langszij de nutteloze banden, van een auto op zijn kop. Een ton met lekkend iets en vies het plastic wijd verspreid, als 't ongehoorde.…

Zou er een God bestaan, ik zou het willen hopen wij zouden dan voor arme mensen heel geen voedsel hoeven kopen.…

Voedsel weggooien schande, roept de mestkever tegen de strontvlieg huichelaar, gilt Bacil liefhebber van keverkak en verse vliegenpoep…

ik wil niet meer ik wil niet meer van halloween en jingle bells van plastic en karton ik wil niet meer van winst en groei van splijtstof en carbon ik wil niet meer de rups is volgevreten het nest is volgescheten ik wil niet meer ik kruip in mijn cocon…

vliegen over de gracht zijn er echt niet zo veel maar straks als het kouder wordt zullen er veel meer zijn en ze krijsen lelijk op zoek naar voedsel in de storm van morgen vergeet je hun vleugels…

zij zijn eindelijk geplukt mijn plastic bloemen na koesteren en sproeien begonnen zij in namaak echt te bloeien heb met ze gepraat mijn dialoog was schijn toch vonden zij het fijn lieten hun kleuren gaan weg uit het stofferende bestaan zag hoe zij verwelkten het uiteenvallen van kelken in uitbloei bij elkaar geraapt als plastic afval…

Er is geen enkele braam – of andere struik waar geen plastic in is blijven hangen. Een onwerkelijk en onthutsend beeld.…

Toen Grietje stiekem hulp was wezen halen Verklaarde oom agent: "Ik vind het best Dat Hans hier door de heks wordt vetgemest Als zij daarvoor maar vettax wil betalen. En als ze hem zelf opeet zo meteen Komt er nog weer een aanslag overheen."…

'Van voedsel ben 'k stapelbezeten,' verklaarde een topkok uit Heeten. 'Ik droom er zelfs van!' Enthousiast riep de man: 'Nee, iets anders wens ik niet te eten!'…

Live is a cabaret zelfs buiten jouw theater show en glitter plastic en glamour een ware maskerade tot slot de finale een salto mortale…

en als ik haar vraag naar het begrip van eeuwigheid zegt ze de hei is mooi dit jaar door een vroege zomer en de wereld paars en zingt ze -met de radio- dat ze is geboren met een plastic lepel in haar mond…

eierdoppen in het gele gras veranda's met de maandagwas keukens met de geur van gas kaakjes in de plastic tas glanzende spoorrails waar ik op plas Remco Campert…

Het vet mixt met de bouillon niet als één bel maar dubbeltjesgewijs. Slurpen is gepast het verlucht hitte verspreidt de smaak in volle mond. Mijn tong tintelt een pittige golf van ijzerionen surft er overheen. De kruiddampen botten het gehemelte en trekken blaasjes van warm genot. De slok die ik slik vindt glad een weg door…

Laat elke letter Een steen zijn Die jij dan kan aanraken Laat elk woord Een kleur zijn Die jij dan kan voelen Laat elke zin voedsel zijn Voor U Mijn lezer…

Dan is het zover de laatste fase balans op nul gesteld handen vullen zich met werkelijkheid met zaden dode takken aaibaar wild de adem zoekt verlenging maar niemand kent de maat ik plant bomen die als ze groot zijn zaden strooien die tot bomen ontkiemen die als ze groot zijn zaden dragen voor de toekomst…

Alle ellende op een stokje als honing uit te strijken op een volkoren beschuitje met roomboter gesmeerd. Zo druip ik dan lekker af want ik ben er klaar mee hebben en houden te beleggen met rookvlees of oude kaas. Ik heb zin in zalige zoetheid vol zindering en zonde. Mijn lippen te openen voor zoemende bijenzang. Ik zal mijn tong laten…

aardappelkuilen als voedselvoorraadheuvels voor eigenheimers…

De toxic- resistente mens ligt al in de wieg zorgvuldig werd dat uitgetest elk gifrantsoen naar wens. Een beetje water bij de melk Sulfiet in vlees en wijn Een snufje E, precies op maat vergif is goed voor elk. Hoezo bedrog? dit kan geen kwaad het kan er nog mee door er is geen mens aan doodgegaan en veel goedkoper hoor Misschien…

Zonder grenzen is de stad waar ik vertoeven wil Het zicht is dun en ijl Mijn ogen staren stil Klanken strelen zacht mijn oor Storm ontaard in frisse bries Geen oorlog geen geweld Dit is de stad die ik verkies Ziltig smaakt de waterbron Rivier door dam, gespleten Vruchtbaar, oevers overspoeld O, Stad hoe zult gij heten! Onschuld,vrede…

kikkerbilletjes bibberen in de blubber grauwe reiger spiedt…

eerst strip ik zijn vel als een slinger wind ik hem rond mijn vinger gelijk het scherpe mes ligt zijn lot in mijn handen een oog valt op de grond dan ga ik hem vierendelen en te water laten de wonden bestrooid met zout opgevoerd tot het kookpunt zal ik hem smoren leren in eigen sop als een kannibaal moet ik ‘m prikken en prakken…

Ik boog voor ze en geef ze te eten er wandelt hoop door hun ogen hopeloos door anderen aangeklaagd wat is onzorgvuldigheid ik vertrek van uit onze ervaring leven heeft me al vaker verbijsterd ik ga er niet in mee vertrek uit ervaring hoeveel wereldstelsels kunnen er zijn wat is het belang van vermoeden ik vertrek van uit onze ervaring…

Tijd verschuift het zachte dons, bepaalt het gewicht uit de ruïnes van het verleden en steelt voedsel uit de harten van de hemelkar, waar starre blikken worden versluiert, breken vonken door, geheeld door bloesemgolven uit een veilige kudde lammeren, die het land en zee bezetten, een witte meeuw vangt de zilte boodschappen als broedsel…

spruitjes glimmend van een vleugje olijfolie witlof heeft een zekere trots als je er gedachtenloos naar kijkt ergens zwom een vis tegen de stroom en die ligt nu op je bord met kappertjes de regens slaan het aardappelland beetje schillen of niet,met wat jus de asperges zwemmen in boter en niet te vergeten veel peper en zout 'mon…

jullie liggen op mijn keukentafel naast een paar citroenen in het schaarse zonlicht herinner me jullie geur in het aardappelhok en niet te vergeten de aardappelboer die net weg of er was de kolenboer oh ja, aardappels ook de schillenboer en de melkboer en de groenteboer die allemaal langs kwamen,gek genoeg herinner ik me niet meer…