inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 38.865):

Broze schaal?

De zon bebroedt de klei en aarde,
stileert de broze schaal van eigenwaarde,
op haar wolk speelt een ongedwongen kind,
wordt geraakt door het gevederd licht,
als duizend lampionnen in het duister.

Tijd verschuift het zachte dons, bepaalt het
gewicht uit de ruïnes van het verleden en
steelt voedsel uit de harten van de hemelkar,
waar starre blikken worden versluiert, breken
vonken door, geheeld door bloesemgolven
uit een veilige kudde lammeren, die het land en
zee bezetten, een witte meeuw vangt de zilte
boodschappen als broedsel uit een vorige eeuw.


Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 5 mei 2011


Geplaatst in de categorie: filosofie

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 194

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:
Anna
Datum:
9 mei 2011
Email:
Annansihotmail.com
Heel mooi.
Naam:
Marijn
Datum:
6 mei 2011
Email:
Madeliefhetnet.nl
Mooi om te lezen en te begrijpen...
Naam:
Lea
Datum:
5 mei 2011
Email:
Lvankesselziggo.nl
Niet broos maar heel krachtig en sterk. Mooi!
Naam:
Chantal
Datum:
5 mei 2011
"Schuivende panelen in het zachte dons van de tijd." Heel mooi dichter.
Naam:
Ilse
Datum:
5 mei 2011
Pracht gedicht, past goed in dit moment.
Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
5 mei 2011
Email:
maryama37hotmail.com
o wat prachtig ,zoals je in het zonlicht de ruïnes uit het verleden lichter dicht....

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)