Alle inzendingen over pluisjes

Een beetje vreemd was het wel dat ze die dag tegen hem aanstond denkbeeldige pluisjes van zijn jas plukkend terwijl ze hem de dag ervoor niet had aangekeken omdat hij de deur openhield voor haar giechelende vriendin En toen ze die avond in de bios zaten legde zij tussen de bommen van de Hurt Locker door haar hand op zijn knie maar…

Er worden geen vragen gesteld geen suggesties gewekt, er wordt niet geveegd maar gestreeld eerst worden stammen van bomen gescheiden dan bladeren van scherven, pluisjes van stof de eenvoudige gebaren boezemen iets in waar het klaar is, lijkt nog niets begonnen intussen vertrokken de sprokkelaars vanzelf boog het zoekteam…

Winterdromen zingen zwaar vroegrijpheid van een treurende knot wortels steken stakend klaar zacht beminnend een watermot zwem maar pluisjes voor je leven de muskus is op jacht niet door honger wordt zij gedreven maar het jong dat op haar wacht sprietjes groen omhels de kilte het kind zal weer gaan zingen van lammetjes in avondstilte…

Bomen schrijven tekens in de lucht, vogels lezen de wolken die als pluisjes dromen de dag intrekken om telkens ergens anders leven op te wekken.…

ik zou koningen kunnen verrukken temmen tot roerloze pluisjes wol zelf heersen zonder zorg om het rijk.…

Op steigers die uitzicht schoonwassen, ruit spiegelt ruit ruit, daartussen de pluisjes, de mussen, een lijstje te licht om te landen, waarop wat onthouden moest ooit.…

ik weef met zonnestralen lente in patroon niets is nog gewoon kleuren zijn als nieuw en voegen zich al beeldend naar mijn droom hoogpolig wordt het grastapijt waarin de madelief en paardenbloem gedijen de els dropt katjes als haar kleine bruine schatjes met pluisjes wol komt dadelijk de kastanje vol als zij haar kaarsen toont in…

mee en jij somt op wat er gebeurt en weet ook niet waar het eindigt achter de boomgaard zoeken de meerkoeten elkaar weer op twee bij twee, je zag het samen kwamen we het tegen we fietsten naar huis en je had wel twintig gaatjes in je achterband daar waar het ophoudt op die plek de notenboom op de schaduw vastgezet wachten we op de pluisjes…

Wat zich zoal niet kan nestelen in een hoofd vol veertjes en pluisjes met losse draadjes na het verstellen het gruis van vervallen heilige huisjes en het wollige mos op doorleefde verhalen dat doorwoekert over slapende idealen Gestaag vullen zich de geslagen gaten met alles wat fladdert en pikkend zijn weg zoekt onder hoed en pet Te klein…

Een merelstel heeft de lege bloempot gekraakt dit aardewerk pand hangt zo mooi verborgen tussen de klimop aan de bakstenen muur het is voorjaar het nest moet worden gemaakt zij vliegt nijver om het interieur te verzorgen met sprietjes en pluisjes wordt het niet zo duur hij zit op een tak ‘s morgens al vroeg te zingen fluitend naar elke passerende…

Witte pluisjes dwarrelen in de lucht Ze omringen mijn omgeving Als in een trance volg ik hun vlucht En mijn hart vraagt om vergeving Ik eet nog wat fruit Mijn blik dwaalt over het water Dan gaan ineens de lichten uit Vergeef mij mijn wens tot later!…

de stemmen zwijgen waar liefde lichter is als steen, zwaarder dan welke nacht dan ook drink ik mijn bittere uren aan het gelag dat ik vooruit betaal slechts voor jou, voor jou een tafel rijk, elegant in een frivool gebeuren staakt het vileine met kleine hand gebaren terwijl ik me zetel op het fauteuil die haar kussen deelt met de pluisjes…

Da’ s vervelend Heerlijk die warme zon, die schijnt op mijn huid maar die pluisjes in mijn neus tja die moeten eruit, hatsjie. dus ik lijd met niesen een neus die loopt, maar lastig is ’t wel, die wolken en flarden in mijn hoofd.…

vogeltje zijn borstje als een kogeltje staartje rechtop gelijk een speertje gedroeg zich als een vief jong heertje Hij kon niet anders, het was maart had al zijn energie gespaard nu moest het er maar eens van komen gezocht het vrouwtje van zijn dromen Zij was bedeesd en wachtte schuchter bekeek zijn druk gedoe wat nuchter hij sleepte pluisjes…

Naast de volkstuinen gaan de spuitfonteinen aan en een late boer krabt wrevelig aan zijn dikke kont, terwijl er in een aangeharkt perceel een dame topless pluisjes vangt.…

staat klaar in de rij De bloem wekt de zomer uit haar dromen En voorziet daarbij de honingbij Van een middel om rond te komen Neemt daarbij zelf een poosje vrij Maar wees gerust in ’t najaar komt ze nog een keer Nog eenmaal gaat ze haar schoonheid tonen En verschijnen haar kroonjuweeltjes weer Ze gaat ons geduld nogmaals belonen Haar pluisjes…

zo ellendig moe bronchitus roggellend in zijn houten burcht ruimt hij vloekend drie ratten door veren gewurgd zwetend zaagsel in haar en gezicht oneindig planken zagend nesten bouwend doffers en spichtjes haast doodgeknuffeld doch hem rustig toevertrouwend aanvliegend op hoofd schouders armen en rug vol spit staat hij armen gespreid onder pluisjes…

te willen breken en kraken Toch bleven wij ons mannetje staan Al is het niet gemakkelijk geweest Maar nu na al die roerige maanden Vieren wij groot feest De roze wolk in de lucht Heeft de mist weten te verdrijven Jij lieve Romy, ons meisje, ons kind Jij hebt ons doen verblijden Welkom meisje hier op aarde We plukken weg de laatste 'pluisjes…

roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or the USA Bij Juve Internazionale Abu Dabi of Dubai Qatar, de Emiraten Malediven, Corsica En als je Pluisjes…

gezicht Probeer de kriebels in mijn maag En de zwakte in mijn knieën te onderdrukken Mezelf toesprekend van binnen Maar ja het is wel een heel aantrekkelijke man Die tuinman…..ik geloof dat ik verliefd ben “Ik wilde je vragen of je met me uit zou willen” Het bloed gonst me in de oren Verlegen hakkel ik Ja graag…..frunnik wat aan denkbeeldige pluisjes…