Vergeef mij mijn wens
Witte pluisjes dwarrelen in de lucht
Ze omringen mijn omgeving
Als in een trance volg ik hun vlucht
En mijn hart vraagt om vergeving
Ik eet nog wat fruit
Mijn blik dwaalt over het water
Dan gaan ineens de lichten uit
Vergeef mij mijn wens tot later!
Als gevangen in het heden
Voelt mijn hart haar smart
Huilend terug in het verleden
Waar ik het noodlot heb getart
De toekomst is wellicht onzeker
Maar mooi van vorm te voorzien
Ik hoef er niet te drinken, de gifbeker
En hoef er niet het leven te doorzien
Laat me in het heden sterven
Het verleden te vergeten
Laat me wakker worden in de toekomst
Uitgerust met een splinternieuw geweten
Geplaatst in de categorie: emoties