Alle inzendingen over poetische poezie

De nestor van de speedsonnettenhorde, die ruimschoots al zijn sporen heeft verdiend, heeft zijn kandidatuur nu ingediend om Dichter van het Vaderland te worden Dus geeft uw stem aan deze grote dichter, dan wordt het nieuwe jaar poëtisch lichter.…

Een poëtische inktvis met veelpotig schrijftalent Schreef eens: een hele belevenis die zijn weerga niet kent Als ik met je vrij is het heel knus Alleen mijn armen ontwarren is altijd zo’n klus…

een dichter dichtbij de ziel bemiddelde met vragende poëtische woorden ook al had hij weet van het wiel 't leven vertelde hem dat een zuiver antwoord nooit beviel in de werkelijkheid die niet aan ons behoord'…

Als ik nu eens een loungeroom zou beginnen Waar ik op housebeats verzen declameerde Terwijl ik thee schonk en een klant coiffeerde Kon ik wellicht de crisis overwinnen Of, hoe dan ook, eens iets verdienen aan Het povere poëtische bestaan…

ik probeer uitsluitend poëtische prentjes te schieten waarbij woorden overbodig zijn prentjes van een plek op aarde waar alleen het geluk mag wonen dat soort prentjes dus...…

Dat de zee je poëtische lichaam heeft ingepikt, vergeef ik de zee nooit. Je poëzie, okay, maar je lichaam, nee!…

poëzie' 'of een gedicht'?…

.- In 't lentelicht bezien klonk het heel poëtisch.…

haar woorden gaan op en neer in een vrijage van poëtische gedachten vlijend aan lippen van stemgeluid in een serenade van schoonheid ze prikkelt mijn verlangen zichtbaar voorgeschoteld jouw tekens verschijnen in een ware verademing…

het is weer januari maar zoveel minder poëtisch dan december ijziger vooral en zó bitter koud dat ik mezelf betrap op een hang naar het warme open haard gevoel van december j.l.…

daad te heiligen die langer leeft dan de dichter zelf Bij deze wens ik eenieder een mooi en poëtisch 2013!…

zo poëtisch en toch fijn gruwelijker dan dit kan het niet zijn! Gebruik ze maar, eufemismen genoeg durf je er nog aan te beginnen? afgestraft voor obscene taal weeral voor de zoveelste maal!!…

De donkere nacht Samenspeling van duister en kou Het jaargetijde doet Anders verwachten Een ijskoude windvlaag Gevolgd door Een rilling over mijn gelaat Doortastend Verhelderend Een poetische zinspeling van de nacht In het hart van de zomer…

Kreeg Dylan dit jaar de Nobelprijs voor de lit'ratuur vanwege zijn opmerkelijk poëtisch schrijfvermogen? Dan had de kiesclub zeker last van strontjes in de ogen, want -volgens velen- speelde Bob maar wat graag leentjebuur.…

Niemand heeft ooit poëzie gehoord. Poëzie bestaat niet. Als iemand sterft is hij dood. Er rest alleen honger.…

Ik leid een morsend leven met als hoogtepunten mijn levensvocht ter aarde vallend tot niets of iemand ontkiemend Maar ook bij het eten veel te veel pratend te weinig kauwend soms proestend van de lach het eten natte vleugels gevend Maar mijn levenspartner onderkennend en invoelend geeft mij het grootste servet een theedoek uit de…

Ik hou van poezie maar begreep op school nooit iets van metrum en van ritme van jambes en hexameters maar terwijl ik het niet snapte hield ik van poezie voor altijd…

in slapeloosheid van lange nachten kom ik dikwijls op poëtische gedachten bedenk ik zinnen van statuur want in de nacht zijn die niet duur een soort nachtstroom maar dan anders en soms krijg ik dan een schok van de goedbedoelde woorden of de cijfers van de klok…

in een idylle de eerste vlinder in de prille zon een serene vluchtige rust op de grijze steen ik denk aan hun soms zo poëtische namen parelmoervlinder zilveren maan porseleinvlinder koesterend stil aangenaam langzaam…

Nou ís er vrouwenvoetbal op tv, Moet Inge weer poëtisch protesteren. Sportiever is het er dan bij de heren, Gelukkig doen de speelsters aan fair play. Soldaten van Oranje, ware krijgers, Leeuwinnen die de strijd aangaan als tijgers.…

Hoera, we zijn terug van weggeweest, De site was dagenlang niet te bereiken, Waardoor er dagen zonder rijm verstrijken, Maar nu is het weer een poëtisch feest. Bij alle vreugde past ook een terzij: Met Kerstmis ben ik wéér geen dagje vrij.…

het stille strand de lommerrijke lanen voor de rijken de krijtstreep van een dienaar van het land het meisje met een ijsje in haar hand dat in Madurodam loopt rond te kijken Couperus die in brons te wachten staat en glimlacht om het alledaagse leven de jonge resident, zo hoog verheven een zwarte maagd die leegte achterlaat de mooiste poëzie…

Zie hoe fel de boterbloemen kleuren in het zonnelicht dat ze wakker kust zo zacht, dat het goudgeel stralend rust op de blad’ren die van knop nu scheuren aan de waterkant, in dromen gesust terwijl ze stil het spiegelzicht keuren hangen de wilgen twijgend te treuren zich van hun eigen schoonheid onbewust in ‘t groene boord van het weidemeer…

door de straten, dansend bedwelmt ze de stad met woorden met een glimlach van deur tot deur een pirouette van geurige boterbloemen het lied van de zon voert over de meidoornhaag de appelbloesems blauw glanst de lucht en over de leeuweriken die zich uitbundig laten meevoeren door de straten, dansend bedwelmt ze de stad met woorden…

Je kunt blozende rozen plukken op de maan wollen wolken weven in golvende zee zonnegoud naar aarde dragen of de wind om adem vragen wanneer je dichter bent maar geen enkel woord beschrijft de diepte van 't gevoel…

by Auke Rauwerda yn it leech fan de Aldehou treppen útfretten troch tûzenen fuotstappen swaaiend en kearend nei toaniel fan âldheid omtoarkjend yn tinzen fan treifearns ieu der`twûnderheden har spegelje yn ferline de tiid hat hjir dúdelik stil stien mar om neat te missen wie der ek ferheftigens yn de feart fan it folk it âlde en neie…

ik heb de bron gevonden ben ineens verlicht ken alle inns en outs van morgenstonden in poëtisch schrift dans op wolken speel met zon en maan schemer zacht met kleuren als mensen slapen gaan eindelijk zie ik als ik naar iets kijk voel een warme bezieling in dagelijkse werkelijkheid los zand is nu gebonden door water uit de bron aarde…

'Geen eind lijkt', zei 'n dichter uit Rome, 'aan mijn inspiratie te komen: het schrijven gaat goed, daar er altijd vers bloed door m'n dichtader zal blijven stromen.'…

Levende poezie zuurwrang vruchtloos ontoegankelijk hoog glanzende culturele poepdoos beschamend lijkenwaad rechtstreeks uit diepe zielencultuur vingerrijk verleden verzuchtend het nodeloos weten hoogmoedig steekspel der gedrochten de gouden spoelbak verblind oogwaarschijnlijk op dwarshout gericht stinkend het riool indrijft wetenschappelijk…

In spinrag schittert zomer na flarden mist kondigen herfsttij aan aarzelend want de zon herovert het land en de mensen late geraniums koesteren zich in haar licht en de kat knijpt genietend de ogen dicht een laatste glas op een terras stemmen vallen stil terwijl dorre bladeren een bed bereiden voor wat komt heimwee…