37463 resultaten.
Het beeld in de wolken
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 112 Die is gekrompen, spuugt nu geen vuur
ik lach om het kind, kijk verder naar
het spel van wind en wolken.
Dan ineens zegt het kind:
Oma....hoe moet dat
als je een engeltje bent?
Stel dat dan die wolken
er zijn, dan zie je ons nooit meer,
da's niet fijn!…
Herkenning
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 119 Het is met niets te vergelijken,
het blije lachje van een kind.
Zo rein met klare ogen,
dat jouw oog zoekt en vindt.
Het valt je onverdiend ten deel.
Diep in je hart daar daalt het neer.
Niets kan het evenaren,
ontroert je meer en meer.…
Voorgeslacht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 120 [Haiku]
een mespunt zonlicht
valt op dit oude portret –
de blik blijft donker…
Portret
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 596 Wat schetst mijn herinnering
telkens weer: Jouw schoonheid
levensecht in mijn atelier.
Ontelbare kleuren die mijn ogen
blijven bewerken, haast uit
lijken te breken door lagen verf;
het zichtbare ontward.
Er is geen begrensde ruimte meer
alleen licht
dat graag door vensters gluurt.…
portret
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.014 Glimlachend kijk jij me aan,
wat ik je ook zeg,
glimlachend kijk jij me aan,
al is het goed of slecht...
Je zegt geen enkel woord,
niet eens een klein gebaar,
Je kijkt me enkel aan,
en glimlacht alleen maar...…
Portret
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 970 Dit is een nogal hulpeloos portret,
dat wat bedoeld is als gezicht
is niet echt ontregeld of verminkt.
Maar ik, die ernaar kijk, vindt het een dwergengelaat,
weliswaar niet qua formaat,
maar met de trekken van boosaardigheid en grotbewonerij.
Waarom is die streep diagonaal?…
het portret
poëzie
4.0 met 28 stemmen 14.303 Wanneer ik dood ben en de donkren komen,
Geef me 't portret niet mee, dat altijd mij
Ten hoofdeneinde stond en in mijn dromen.
Ik merk er toch niets van. Het is voorbij.
Neen, ik wil niet, dat na de laatste morgen
De beeltenis van dit bemind gelaat,
In een tot molm geworden kist geborgen,
Diep in de muffe grond met mij vergaat.…
portret
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 903 zichtbaar ongelukkig
begraaft hij zijn gezicht
in bleekgekleurde handen
in fel wit neonlicht
zichtbaar aangeschoten
verwoordt hij zijn verdriet
in onbegrepen zinnen
als onverstaanbaar lied
zichtbaar aangeslagen
verwenst hij zijn bestaan
om alles wat hij lief had
maar toch heeft laten gaan . . .…
Portret
gedicht
4.0 met 9 stemmen 4.135 Voor Chris van Geel jr.
Ik ben een ziener als een witte olifant,
ik zie het vasteland al uitgestorven
en zit aan zee met slechts de laatst verworven
stenen en schelpen glijdend door mijn hand
Ik voel met mens noch ding een enkle band,
omdat 'k geen hartstocht ooit ben nagezworven.
Een ieder heeft het snel bij mij verkorven,…
Portret
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 240 Ze laat zich niet gaan
daarvoor werd ze ook te oud
hij loopt achter haar aan
haar stok gaat voor…
Zelf portret
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 123 Sluit de deur
vegetarisch gemurmel
met spekdikke ruggen
sluit de deur
ozonvretende vuilspuiters
sluit de deur
cultuur barbaren
sla een geraamte
op de muur
en hang het te drogen
je zelfportret…
portret
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 397 Een strohoed jawel
een beetje schuin op het hoofd
het sigaartje nog
en oogjes die twinkelen
als waren het kogeltjes…
Portret
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 115 Een mooie belijning, sierlijk
Een ritme op een doek
Je ogen meegaand in elke beweging
Beweging van passie
Je helemaal geven
Bijna oogverblindend als een schittering zo mooi
Vermengde kleuren samengesmolten
Voor altijd vereeuwigd
Portret van de Liefde…
Portret
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 141 een mooie belijning
een ritme op een doek
je ogen meegaand
in elke beweging
je helemaal geven
bijna oogverblindend
een schittering zo mooi
vermengde kleuren samengesmolten
voor altijd vereeuwigd
portret van de liefde…
Portret
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 220 Mijn lens nodigt haar portret uit in één beeld
zo gaan haar contouren voor mij nooit verloren.
Haar kanten beeld wat haar zijde accentueert
deze sluier gaat als een droom door mijn nacht
Haar enige portret zal de nacht gaan absorberen
maar als ik mijn ogen sluit ben ik degene die lacht.…
Portret
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 143 Zij lijkt
uit haar lijst
te gaan stappen...
De stoel
meer van de schilder
dan van haar
Licht valt
zichtbaar
van 'r schouder
Ze wordt
geen dag, geen jaar
ouder
Zij, model
uit 'n vervlogen tijd
bloem tussen bloemen
Zij, vrouw
tussen....
'n veelheid aan vrouwen
Ik zou
om 'r kunnen
......rouwen
want nam ze
niet -zonder…
Portret
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 106 Mona Elisa
is mooier dan de mooiste
vrouw op schilderdoek.…
Portret
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 141 Voor elke lijst ben jij te bombastisch
jouw uitstraling torpedeert mijn ziel
waar de herinnering zich herleeft.
Je uitgesproken blik etaleert je zucht
die nu echoot door de eeuwigheid
en mij ontspanning in het leven geeft.
Met glinsteringen van spervuur
waar ik verzink tot jouw heelal
ontvang ik als een hereniging.
Dit beschrijft…
Portretten
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 262 PORTRETTEN
ik sla hem weer eens open
mijn familiefotoboek
ik bekijk de gezichten
en herinner me verhalen
die eenvoudige foto’s
tot echte portretten vormen moet
ik kijk nu naar een boek
met foto’s die gaan leven
en mij niet beletten
even de onvolkomenheden
anders in te kleuren en
hiermee sturing te geven
aan een grijs verleden
overdenk…
portret
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 152 het huis is groter dan mijn
schedeldak
de vloeren piepen en kraken,
alles lijkt aangeraakt
schemer daalt op de tast in
het trappenhuis
stof dempt hier de stemmen,
de tijd lijkt geel en ijlt na in
rammelende,
zware houten spiegelkasten
met geraas dat smoort in
late doofheid
er hangt nog etenslucht
boven de afgeruimde tafel…
Portret
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 124 En ze schilderde hem na
van een foto, die ze mooi vond
hij zit daar op haar bank.
De schildering werd niet slecht
maar neus en mond klopten niet
Het was een andere man, serieuzer, hij had inmiddels ook een andere bril
Diezelfde namiddag wilde ze
hem in haar huis!
Hij mocht de zolder en slaapkamertje
Zij hield haar eigen
en haar schalen…
VOOR DE POORTEN VAN DE HEMEL!
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 72 Was ik een schilderij, een portret?
Een aangenaam of onaangenaam portret?
DOCH, MAAR, ECHTER
Ik ben het portret, hun portret
Zittende voor de schilders (m/v)
Van het Portrettekenen Amsterdam o.l.v. Len Castelein
En omdat ik zo braaf stil bleef zitten
Kom ik door de poorten van hun hemel
En mag ik weer plaatsnemen!!…
Het raam is zwart
gedicht
2.0 met 56 stemmen 20.146 In de kamer hangen portretten
van kinderen
die niet willen zitten in de stoelen
van ouders
die niet willen kijken
naar elkaar.
De kamer is donker.
De nacht is blind.
Hij neemt de trap naar boven.
------------------------
uit: 'Uitweg', 2001.…
Niets meer
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 283 Zoals vergeelde fotos
van langvervlogen mensen
mij niets meer zeggen,
zo zal men
ooit,
ook mijn portret
emotieloos bezien.
Dan is er niets meer van mij over.…
Ongeschonden
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 162 In het grote blauwe woelen
van de wereld schitteren
okergele Zonnebloemen
in een vaas
Hun uitgesproken
zeggingskracht
in drie tinten geel
bijeengehouden
Door moederlijke
troostrijke armen
zachtjes wiegend in
ongeschonden samenzijn…
Lento
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 87 hoe langzaam
de ochtend
zich ontvouwt
zal zij nimmer weten
nog niet eerder
zette zij
met verdwaalde kwasten
een portret van
Aphrodite op…
Deze bloem mocht geen naam
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 425 die met stomheid geslagen woorden
over de geknakte bloesem in het bleke, zieke kind...…
Ik heb met eerbied
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.826 Ik heb met eerbied het portret
van Vader uit de lijst genomen,
waar zoveel stof was ingekomen,
en toen weer in de lijst gezet.…
Over het zelfportret
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 203 Het lastigste portret
Is het zelfportret.
Dan zal moeten blijken
of het op je gaat lijken
of wordt het een smet.
Want portretteren
is toch je binnenste buiten keren.…
kermis in de polder
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 1.350 Zonlicht aan mijn venster in 1973,
Het was nog vroeg in de ochtend, mama was al beneden.
Een hoog geluid van de oude koffiemolen aan de muur
deed mij ontwaken.
Het clowntjesgordijn keek mij aan...
Ik sprong uit mijn laken.
Ja!
Vandaag is het zo ver!
Eindelijk was er dan kermis in de west.....
Gestommel, geratel , zonlicht, koffie, en gedartel…