Alle inzendingen over prooi

Zonder prooi sta je diep je in je hemd. Hoe aandoenlijk je bent zonder trofee onder je magere hals. ----------------------------------- ‘En nooit weer terug’ (2020)…

Over lage velden rolt dreigend de nacht uit een zee van duisternis spoelt als een onstuitbare vloed over het weerloze woud het daggeluid sterft in de stilte achter het masker van het inslapende licht fluisteren geesten lange avondgebeden die schijnbaar loos hun weg langs dode takken de vaart van de wolken achterna zweven de verstoten boom…

De spanwijdte van de vleugels is enorm daar drijft hij op in wind en storm duidelijk is, dat hij ervan geniet alles is kracht en energie wat je ziet op dit moment zal een prooi hem niet bekoren je kan nu zelfs zijn krijsen horen het is geweldig hem te observeren en van zijn kunde en stijl te leren zijn felle ogen hebben mij ontdekt zijn…

'et zal nie lang meer duren: Went ook de dood duut gooi op gooi - Bleek vliendertje wordt gauw zien prooi.…

In dit actualiteiten hof als onverstoord gebied jaagt en bespringt de vos; Pieter Jan Hagens, liever zijn prooidier overdag doch Ahmed Aboutaleb is als prooi zelfs sterker dan de spreekvaardige slimme vos.…

ongeplaatste bewegen van eigen pootjes en staart dat dat deed het: emmers zijn wit zij zwijgen en onbewegend zijn alle vullers van de schuur al spoedig kent men zijn moeder en herkent men het bewegen als 't hoofd draait en de ogen verschuiven katten zijn statig en plichtsgetrouw plechtig zij kennen weinig inspanning een enkele keer vangen zij prooi…

In mezelf op zoek naar zin trek ik uit mijn duister traag wiegend tussen hoog en laag mijn verwarring als de spin die verloren in een vraag zonder einde of begin zichzelf voelt gevangen in zijn vergeefse hinderlaag tot de stille vleugelslag van een vlinder binnendringt in het raadsel van het rag en het sidderende dier tussen zijn…

Imposant hoe de zeehond met haar prooi worstelt. De vangst kost wel even tijd, maar dan heeft ze ook wel wat. De natuur, soms wreed maar verbazingwekkend. Foto Hanneke van Hattem van Velsen…

In 't oude bos, als duisternis wint van de zon ontstaat nachtleven Oehoe klinkt troosteloos door gebladerte loert de uil Een veldmuisje wordt prooi!…

Een spin maakt haar net om een prooi te vangen Ik ben de prooi waarop ze jagen. Wat heb ik niet goed gedaan Vergeten door de omgeving Woorden worden weggeveegd Zodat de zinnen niet meer kunnen gezegd worden.…

Maar, na twee weken Uganda, Ging hij terug naar ‘La Hollanda’ Want hij viel aan heimwee ten prooi.…

wanneer wolven zich groeperen als dwazen azen op een prooi om te overleven vertelt ’t geheim binnen ’t geheim mij dat deze wereld veel te onzeker is om me bloot te geven…

ik spin secuur mijn web en kleur het met wat rode zonnestralen maar binnenkort vriest ochtendvorst zijn eerste ijsverhalen dan vonkt en schittert alles kristallijn alleen mijn prooien zullen ook gewaarschuwd zijn…

ik hoor je denken geritsel tussen stilten met zachte hand gezonden ergens om gaten te dichten waar te maken niet ten prooi te vallen of te zijn en lief te hebben Vooral…

fonkelend gezicht, erotisch geschminkt, doelbewust die aantrekkingskracht, zoals sterren schitteren hoog aan de hemel je nodigt uit zonder berouw, weinig prooi kan weerstaan aan die ogen... van jou!…

niet dat zulks schoon bestond Ik kwam je tegen Allebei nog wat verlegen Op hoop van zegen Heb ik zoveel van je gekregen Alles is mooi Maar nu ben jij mijn prooi Ik doe mijn ultieme gooi naar het Eeuwige Gelukzalige Verstrooi…

jouw kilte laat zich soms zo voelen als een bevroren sloot waarin een reiger vastgevroren roerloos wachtend op zijn dood onder het ijs zijn prooi bespiedt maar weet volgende lente ben ik er niet.…

De prooi die het verslindt.…

Zo lief, zo mooi je enkels, je lichaam ik val aan je ten prooi in mijn slaap zeg ik je naam ik kijk uit over de stad maar zie alleen jou weerspiegeld overal jij bent mijn alles…

ik ben geen goede reiger ik sta niet roerloos aan de oever van een plas de vissen mijden mij de kikkers kijken wel uit hoe hard mijn snavel ook is ik kwets het zachte vlees van mijn prooien niet ik ben geen goede reiger…

In leven haar eigen prooi, nietsvermoedend niettemin.…

je passeerde in glijvlucht op donkere orgelmuziek viel met bazuingeschal als een steen uit de lucht dook met klauwen gestrekt op de nek van de prooi nog dwarrelen veren het lied van de dood rond die plek…

in grijs silhouet als schaduwverlangen angstaanjagend op zoek naar prooi waar zij wezenloos door grauwe ogen in breekbaarheid haar doel ontsiert moet hij lijden in het spel der liefde haar kus gegeven verwacht de dood…

de zijde beklijft zacht glanzend in de zon dodelijk ragfijn trilt, ingewikkeld, in geziene facetten het web is haar huis ze zit er midden in en doktert prooien draagt haar kruis als een spin…

Hij valt ten prooi aan sombere gedachten: wat is het leven zonder perspectief? Hij raakt geïrriteerd en depressief en sukkelt met lichamelijke klachten. Zo’n VVD’er is totaal van slag als hij geen 130 rijden mag.…

niet in staat om in de diepte te duiken wordt de prooi van de roofvogel overweldigd zijn blik, met kille ogen liet het leven dat ooit gedanst had in haar ziel in stukken uiteen vallen en het bevroor bij zijn woorden kom vrouw…

Sporen die restten zijn de uitgekotste prooien; al geven ze blijk van een man die de bewoners van deze plaats niet kenden.…

in de kroning van de nacht is eenoog blind daar fatamorgana's angstvallig hun rokken hooghouden behoeft waarheid geen zoete erkenning vallen met zorg gebouwde zandkastelen ten prooi aan opkomend tij,omdat zij niet fonkelen wil…

jij hebt je ankers in mijn lijf maar ongelijnd zwem ik als vis in woelig water paai en prooi niet als onstuimig mannetje verscholen in het riet bewaak ons territorium want weet een ander wijfje komt er niet…

Ondersteboven zit je klaar en wacht op prooi geduldig daar, het kruis je tooi Wie vliegt straks in jouw gespannen draad geen vlieg of wesp die jij versmaadt maar sprinkhaan is de favoriet die heb je ’t liefst spin? Is het niet?…