Alle inzendingen over prullenbak

Op de rug van mijn geest werd met zwarte inkt geschreven als graffiti op een verouderd hart en op ongerept papier, ook wat de prullenbak niet vrat, ontdaan van alle franje en een kortstondig streven had.…

’t algemeen of over iets uniek zoals bij liefde en ’t verdriet in zang en lied in de muziek Meer zeggend met veel minder door volgorde en door b.v. rijm De dichter heeft bewust en intensief gekozen voor een bepaalde lijn En wordt het meer dan wat men noemt de som der delen dan krijgt de schrijver lof zo niet dan gaat het in de prullenbak…

Op de rug van de geest werd met zwarte inkt geschreven als graffiti op een verouderd hart en op ongerept papier, ook wat de prullenbak niet vrat, ontdaan van alle franje een kortstondig streven had.…

Op de rug van mijn hand in blauwe inkt is deze tekst herschreven, de graffiti van het leven op roze gekleurd papier wat ik in teksten beleef, ook wat de prullenbak niet vrat en een kortstondig streven had, bleef nimmer een onbeschreven blad daarmee worden boeken volgeklad, er liggen opdrachten klaar onverschillig voor de dood en voor…

Het meeste weggegooid, Niet waard om te vermelden De prullenbak is groot. Maar nu, heb ik zo'n toetsenbord. Die dingen zijn te koop. Daar kan ik nu mee husselen, En leuke woordjes puzzelen, Met alle letters op een hoop.…

Op de rug van mijn geest werd met zwarte inkt geschreven als graffiti op een verouderd hart en op ongerept papier, maar ook wat de prullenbak niet vrat, ontdaan van alle franje en een kortstondig leven had nimmer bleef een onbeschreven blad waarmee de blanco muren van de wereld zijn volgeklad, onverschillig voor de dood…

zonder beklag Herinneringen vervaagden tot grote onzin Leven in de valse schaduw van goed gedrag Moe ben ik om steeds te blijven ontkennen Uit angst voor de waarheid weg te rennen Iedere keer voor de schone schijn overstag Schrille kreten van wanhoop na elke ontrouw Goede voornemens bleven in 't niets verzanden Het gezin zagen we in de prullenbak…

Of wij twee vreemdelingen zijn die prullenbakken zoeken. Zij heeft oogleden als zalmen bepoederd met Rimmel nr. 35 Rich Sugarwhite. Wij zoeken de komkommer, snijden een stuk voor Sheila af. Zij neemt en eet, de ogen geloken. Minder hadden wij niet kunnen doen. Sheila weet genoeglijk te kijken.…

Bewoon het klimaat waar ik in schrijf, in de kleuren waaraan ik ben gehecht, geloof in feiten en non-fictie, met een eigen dictie van de realiteit betaald maar evenzo onecht, perforatie van papier met de pen en gevonnist tot de prullenbak, een schrijvers loep stelt het detail in een scherper diafragma vast, dingt naar de gunsten…

Na zijn demonstratie zei mijn moeder: moet je niet eens gaan slapen, het is al zo laat en je mag niet roken op je eigen kamertje van een exemplaar geel verviesde bladen met door de zon verbrandde losgelaten lijmresten van lezen op het strand, waarna elke pagina na voorgelezen achterkant demonstratief afgescheurd belandde in de prullenbak…

Ik bewoon het klimaat waar ik in schrijf, in de kleuren waarin ik ben gehecht, geloof in feiten en non-fictie, in een eigen dictie met fictieve realiteit betaald als dagelijkse waarheid onecht, perforatie van ideeën gevonnist tot een prullenbak, de loep stelt elk detail in een breder prisma vast, versnippert het taalgevoel, dingt…

Op de rug van de geest werd met zwarte inkt geschreven als graffiti op mijn verouderd hart en op ongerept papier, ook wat de prullenbak niet vrat, ontdaan van alle franje en een kortstondig leven had, nimmer bleef het een onbeschreven blad waarmee de wereld wordt volgeklad, onverschillig voor het einde en voor het “zijn”…

Bewoon het klimaat waar ik in schrijf, in de kleuren waaraan ik ben gehecht, geloof in feiten en non-fictie, met een eigen dictie van de realiteit betaald maar evenzo onecht, perforatie van papier met de pen en gevonnist tot de prullenbak, mijn schrijvers loep stelt elk detail in een scherper diafragma vast, versnippert de verheven…

Diep gevallen, hoe kon het eigelijk ook anders Het was min of meer al gezegd Door een zwerver met een lange baard Gestrand in de prullenbak Ja, in de steeg ernaast Lege flesjes bier op de grond, Tranen eindeloos gevloeid Nu zijn ze droog, hoe kon het eigenlijk ook anders Opgedroogd in mijn ogen, mijn hand vermoeid van het vegen Het wegvegen…

Ik bewoon het klimaat waar ik in schrijf, in de kleuren waarin ik ben gehecht, geloof in feiten en non-fictie,in een eigen dictie met fictieve realiteit betaald als dagelijkse waarheid onecht, perforatie van ideeën gevonnist tot de prullenbak, de loep stelt elk detail in een breder prisma vast, versnippert het taalgevoel…

zoals hij daar lag zo’n overbodige verfrommelde dag al vroeg in de avond in de prullenbak geworpen geheel in zichzelf gekeerd zoals ik hem vol deernis weer tevoorschijn haalde zorgvuldig wat gladder streek om de tijd die hij nog te gaan had wat op te vrolijken zoals we samen een koude overgebleven gehaktbal aten nog een wijntje dronken…

Perfectie van papier gevonnist tot de prullenbak, mijn schrijvers loep stelt het detail in een scherper diafragma vast, versnippert de verheven kunsten, dingt naar de gunsten van de muze, geperforeerd uit de klauwen van de moraal, verknipt tot strofen en gestrooid als kanttekening bij een beeldverhaal.…

Ringo Starr wil ons zijn mores leren Wil jij een krabbel op je kunstgebit Omdat het dan gewoonweg beter zit Je kunt het nu nog nét laten signeren Want dan denkt Ringo terug aan hoe 't begon Toen-ie tekende met Paul en George en John…

verlangen in zoet duister tastend zijn plicht niet verzakend als een eenvoudige heer met verstand van zaken eigenlijk kan hij geen vlinder meer zien alle vleugels leeg gelezen in het oog van de nacht verwijdert uit de horizon door oppermachtig heersende anarchisten lispelende vrouwen in doorzichtige jurken die hem net zo goed in de prullenbak…

goed, wat uit de mond en ogen bloedt, de zinnen te wegen in de zonvloed van het levensbloed, zwijgen als we dat verstonden, binnen marges en de krijtlijn van talent, wordt gejaagd op blanke bladen koele vellen, blauwdruk van een literair verlangen wordt de scheidslijn weer vervangen, weggepoetst wat is neergeschreven ook wat de prullenbak…

Verken mijn literair klimaat waar ik alle energie in stak, beschrijf de tijd van morgen in de kleuren waaraan ik mijn geloof aan hecht, geloof in feiten en non-fictie en met een eigen dictie van de realiteit beschrijf,door de ervaring evenzo onecht, perforatie van papier door het geweten gevonnist tot de gulzige prullenbak, De levensloep…

jarenlang geploegd Vergeeft u nou mijn fouten voor al het goeds ik deed Laat mij toch welkom wezen bij de familie die ik meed Al wat er gebeurde, uw familie was u zat Niet in slechte, dan ook niet in goede tijden, was wat men maar niet vergat Ik ben te lang weggebleven Mijn rivier is beschimmeld Mijn bedstee verbrand Mijn geloof in god in de prullenbak…

Je haalt iets uit de prullenbak blij dat je eten hebt. Je móet hiervoor zorgen, zodat er morgen weer een dag is. Maar wat als je ziek bent? Komt er iemand bij je zitten? Daar lig je met je hoofdje op de grond. Zonder een welterusten val je in slaap zoals elke avond. Mensen lopen je voorbij zonder je te zien.…

Beslist, u krijgt daarvan geen spijt Sinterklaas, Maak ook over kosten maar geen zorgen: de hele klas levert wel oud brood, dat anders in de prullenbak zou zijn bedorven.…

Huizen met torens van prijzen en schuine balken in de etalage achtertuinen en serres openslaande deuren en een zilveren bus die in de toekomst rijdt; noch de paraplu met het opengeslagen hart in de prullenbak noch de dorre palm op de begane grond kan mij dragen. Laat iemand hem weghalen hij siert niets en niemand zo vaal en geknakt.…

Je ging naar de Amerikaanse koloniestaten. Jouw “Common Sense” was (echt waar!) grondslag voor de Grondwet daar. Dat land gaf jij de naam “Verenigde Staten”. Als Verlichte denker was je in Frankrijk in ‘1789’. Ook zette je (bij)geloof aan de dijk. Je begreep de nieuwe tijd: prachtig! Je droom: iedereen van onderdrukking vrij; een open en…