Alle inzendingen over raadsel OR achterdocht

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Mistige gedachten wachtend op jou mijn dromen gevuld van verlangen en het antwoord ontkennende Zoek mij niet in de dauw van de morgen mijn hart is zo gesloten hoezeer ik ja zou willen zeggen Jij en ik als zijn wij een raadsel een raadsel dat zelfs door de goden onopgelost zal blijven glimlachen naar het onbekende Liefste, hoe ik van…

Vol achterdocht als alles vreemd blijkt en van een ander jaargetijde De wind maakt storm raakt bladzijden lang in uiterste verwarring…

de raadsels van dit leven…

je er niet meer ik heb de stukjes terug gelegd de tijd heb ik vergeten jouw raadsels zijn me bijgebleven…

Het rimpelen van zinnen geregen door een naald krijgen eindelijk taille de uitvoering wordt bepaald De achterdocht geroken het slinkse iets geproefd in de geest vastgehaakt zodat uitleg niet behoeft Argwaan is geen illusie de afwerking kost tijd het zomen van het leven dat sloopt een mens geheid…

stiller ben ik als voorheen mijn tong is lamgelegd verloren lig ik in de schaduw van jouw lijf verbaas me over gonzen in mijn oren laat jou geloven dat ik dit te boven ben sluit mijn ogen en slaap gaten in geluidloze dagen die ik vul met mijn achterdocht zodat het dragen niet zo zwaar weegt…

Als de volle zinnen ontbloot zijn van geraffineerd aangeklede woorden dan nemen wij je vliegensvlug onder onze matte vleugels…

Op de zielsnede van achterdocht; Manieren waren ver te zoeken Vol lof deed ik ze uit de doeken waar menig man protesten zocht Vertoornd heb ik mij gescheurd, bevangen door de langste dagen Hunkerend naar naakte vragen, werd dwaling terstond aangesleurd Rake woorden achter noch, die ware kwintessens verbeeldden, stuntelden missend…

Een streepjespak, een hand die schrijft, alles maakt me achterdochtig. Ik noteer het kleinste teken van verandering: wat omgewoelde aarde, een gemerkte boom, een breder spoor. Iemand beraamt met zorg de ondergang. ------------------------------------------- uit: 'De wetten van de zwaartekracht', 1992.…

wetenschap we lachen er wel om maar het is natuurlijk om ten hemel te schreien nooit klikte het tussen ons de dichter en jou afgemeten man plus chemische vrouw laboratoire tweeling der vooruitgang samen petrischalen vullen jaja leg het maar uit op witte gangen heb ik anders gehoord wisselen jullie in smetvrije…

Als jij er niet bent, raak ik in de dood verzeild dus voor mij blijft in dit heden weinig over het sarrende repertoire van mijn achterdocht een eenzame kermis, een gekkenhuis op maat.…

Pijn kan een deel van een mens zijn gevoel als een steek in het hart ik kan er niet aan ontwijken toch weet ik zeker hoewel door tranen verward ik over dit leed spreek de schoonheid en kussende tederheid van genezing steeds zal blijken zoals de wind mijn gezicht streelt wanneer ik als een vogel mijn vleugels…

Met mijn luchtig schip van Resten en afval van gisteren Overschrijd ik grenzen Hou gedreven halt bij Gedenkwaardige kastelen Ik neem haar bij de mouw en Wijs haar de kunstige taferelen Maar in mijn nonchalant ongeduld Prikkel ik haar aanstellerige achterdocht ‘Je bent een halve minnaar’, zegt ze Terwijl ze mij in de haren strijkt.…

Het nepnieuws komt eind maart wel heel dichtbij, Wie achterdochtig door zijn krantje bladert Bemerkt al snel dat 1 april weer nadert, Zelfs niet één pretpark is er nepnieuwsvrij. Lees maar eens waar die ons nu mee bestoken: Je mag per 1 april (!) daar niet meer roken.…

nu vallen ze samen en vormen één geheel geen raadsels meer, eindelijk helder toch voor even.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

hoe gedegen is mijn trots telkens wanneer het streven me laat dolen in de duisternis vol raadsels, raadsels waar mijn hart van overslaat en spinnen in hun eigen web verpauperen tot het skelet verfijnt tot raadselachtige dromen deuren afgehangen in kozijnen van meerdere modellen, al modelleerden ze allen te hoekig en scherpten ze hun snede…

Wie ben jij Waar kom je vandaan Kan ik je naakt zien Zonder dat we iets van elkaar willen Elkaar zien Elkaar voelen Elkaar in gedachten beminnen Het raadsel van jou Komt in mij binnen En leert mij dat leven Afstand en nabijheid is Het raadsel Blijft En beklijft Omdat niemand Open tegen de ander is Geslotenheid In de samenleving Geeft…

Vandaag heb ik met mijn kleuren gewed, zij verleiden mij tot het vormen, van een beeld vol raadsels. Begrepen of onbegrepen, worden zij geboren, mijn engelen leiden een eigen leven.…

Ik was er eerst, kakelde de kip, die grote eer behoort aan mij want ik ben zoals ze zeggen er altijd als de kippen bij. Trouwens, ik moest jou nog leggen dus zonder kip is er geen ei! 't Is niet waar, gij dom kieken, ik was eerst en geef je deze tip: stop je dwaze kippendromen, met jouw verhaal maak ik schoon schip. Trouwens, jij bent toch…

De vorm van een hart is een leugen maar in haar tuin, het hart van een middag heeft ze op me gewacht, haar stralende gezicht door licht omkranst, ze krijgt goudinjecties om kalm te blijven Ze heeft onze afspraak afgezegd, opnieuw gemaakt Het gras woekert, bloemen overschreeuwen elkaar, ranken rond de tafel met blinkend bestek veldsla omzoomd…

verstrijkt waarin ik werkelijkheid van waan niet meer te onderscheiden vind Ik ben als menig dissonant als zuurgraad in een zoet gebaar die smaak geeft aan wat niet geneest aan hen die dit herkennen En als mijn leven over gaat m ’n blik niet langer spreken zal de ziel mij niet meer bijeenraapt maar zwijgt in alle talen blijf ik mijn eigen raadsel…

De top krijgt vorm door te schatten. De basis creativiteit. De hoogte niet gebouwd met talent, wilskracht, Door mensenhanden steen voor steen Inspirerend opgetrokken staat de piramide er Door mensenhanden steen voor steen…

De mensen kijken meestal op ons neer en willen niet dat wij de kop opsteken. Men ziet geen mooie trekken, slechts gebreken. En toch bepalen wij de lentesfeer. We zijn het mooist wanneer we zonnebaden. Ra-ra, wie zijn wij? Kun je het al raden?…

Het verleden is een touw, verknoopt tot bal, speel -- ermee als een kat.…

Weg van toezicht, uit het gebied van achterdocht kreun ik het uit: er is voor mij geen therapeut. Ik kan niet rusten in de onbeheerde tuinen die ik zelf ontworpen heb en snijdend onderhoud. ----------------------------- uit: 'Dieptevrees', 1993.…

M’n lieve kind, het leven glipt je door de vingers De werkelijkheid verandert in een waanidee M’n arme kind, verstrikt in een web vol achterdocht en leugens op een rij ‘K zie soms het verdriet in je ogen maar zie je ook dat van mij?…