Alle inzendingen over rachel

voor vingers ben ik bang mijn tante zaliger rachel haar achtertuin -pioenen mijn kind dat ziek is stella mijn kind dat zoek voor bach mijn vingers…

Gehuld in het eenzame schuim ik door straten in een schulp verborgen voel ik jou kijken nat voelt het vocht wat van wimpers glijdt een lint van vlinders houdt kermis in mijn ziel in een draaikolk tolt de liefde in stilte rond mij heen zonder jouw warmte Voelt het hart als steen Misschien herken je In sier mijn geschrift Stuur je…

Al zo lang verlang ik naar jou je stem je adem je lach Zie je de aap komt uit de mouw ik denk aan jou elke dag Ik verlang naar je jij bent wat ik wil Mijn dromen en gedachten gaan uit naar jou En dat maakt mij plotseling zo stil Ik realiseer me dat ik van je hou Diep van binnen zou ik je het liefst willen kussen of anders wil ik mijn leven…

een man zoekt leven wikkelt woorden in zilverpapier spuugt tussen platgestreken vouwen er wonen geurende seringen in zijn hoed een vrouw ziet de man haar handen vouwen lelies de wind raakt verward wiegt alles om haar heen de vrouw schudt met losgeraakt haar zoete lippen lokken vogels alsof zij de aarde aantrekt buigen takken beleefd…

een dag kleedt zich aan, rekent zich rijk  smokkelt uren langs mij heen  die ik later terug vind  in abrikooskleurig ondergoed  ik draag 's avonds de verloren tijd voor de nacht die haastig de restjes uren ophaalt alles uitrekt alsof ik geen vrouw ben een dag kleedt zich, prikt zich aan schreeuwerige prijskaartjes raakt ziedend mijn lef…

Het was gevonden, Door die ene die mij liefhad. Het was gevonden, Gevonden zodat het geopend werd. Het was gevonden, Gevonden zodat ik liefhad. Het was gevonden, De sleutel naar mijn hart. Nu is mijn hart gebroken, Gebroken zodat het nu moet helen. Nu is mijn hart gebroken, Gebroken zodat het nu moet helen. Nu is mijn hart…

het is geen dag vandaag geen stemmen slechts aangevreten uren bol van sterven en verkleuren niemand kleedt zich aan hier kermen kale vogels geen duiven wel waait er een toevallige wind over een dubbelzout meer zo vind ik je kleren  het is geen dag vandaag en als ik je ooit zie verweekt, vol van vrede kleed ik mij aan…

gevlochten in de staande avond draagt zij mijn witte huid, het rode haar naar dageraad in mandoline krullen een vleugje naam van gospels en geloof als ik haar roep ze lacht oneven ronder dan het hart van hem de strak gespannen baskast van zijn stem zingt hoger door als ik erken, zij is een winterkind van keer op keer en laagjes liefdessneeuw…

Zij handelen naar eer en geweten, zoals ooit Rachel Carson deed. Ze willen dierenleed voorkomen, waarvoor Jeremy Bentham streed. Straks kunnen zij hen beiden eren, met het verklaren van een eed.…

En als Rachels raam openstond kon je haar horen piano spelen. Op een dag werden wij allemaal vermoord. We hebben toen verschrikkelijk geleden. Weet wel, je dood vergeet je niet gemakkelijk. ----------------------------------------- uit: 'de Brakke Hond', nr. 73, 2001.…

Geschreven bij het gelijknamige boek van Rachel Cusk…

Nooit meer die ogen, dit lichaam beminnen de lippen beroeren van wie lief heeft gehad, ontroostbaar als Rachel, één met de slaven voelt ze haar ziel als levend begraven. Geschreven bij het gelijknamige boek van Albert Helman…

in het weten dat voor het eerst jij jouw jaardag vandaag viert samenwonend met jouw vriend die ook nog eens vader zijn mag van een kind dat zich verheugt in de volle warmte van jullie nest met heel nabij alles en iedereen die jou liefheeft en jij liefhebt is er weer een jaar verstreken en ligt er een nieuw in het schap door steeds weer…

De zandloper der tijd loopt door heden vergaat naar verleden neemt alles met zich mee vervaagt zich tot herinneringen Verbasterde gedachten gemengd in doelloze gesprekken besproken terwijl de zandloper zijn werk doet en de tijd rustig doorvloeit Geworden zijn herinneringen nu voltooid verleden tijd vergaan in de loper Herrezen in herinnering…

Je stille stem klinkt in mijn hoofd De tastbare leegte vult mijn ogen met verdriet Herinneringen spoelen voorbij Mijn hart voelt warm De tijd staat even stil Ik lijk wel versteend Een brok in mijn keel verstokt mijn adem Mijn starende blik kijkt terug in de tijd Even lijk je weer hier Al zie ik je wat vaag Ik hou je voorzichtig…

hervonden leven grijp deze halmen bewerk lot wanhoop dooft Oranje binnenvetter je lacht adoratie bid geloof weg zwart o zo heerlijk apocalyptisch Rood opgediept grijns oneindig positief Verjaag gestorven korven grijze cellen herschep strategisch overwicht Heers en verdeel niets ------------------------------------ Voor Rachel…

Wat als mijn woorden mijn huid zouden bedekken -- Kleed jij me dan uit?…

Ik schrei naar U, o Heer, die verre zijt, Gelijk een schaapje naar de herder schreit, Gelijk een kind, dat honger heeft, naar brood, Gelijk een levensmoede naar de dood, een afgejaagde hinde naar de bron, Gelijk een kwijnend plantje naar de zon Als Rachel wenende te Bethlehem: Zó weent mijn stem.…

Een wereldbol die brandde als een kaars Was ooit het slot van een reclamespot Dit stil-verwijtend niet te missen shot Verwittigde ons: energie is schaars Daarom klinkt uit mijn opwindgrammofoon Zijn single 'Donker om je heen' zo schoon…

Gelukkig is er ook nog de communiezang: Rachel huilt om haar kinderen en wil niet getroost worden omdat zij niet meer zijn. ..................................................... Tekst met afbeelding: http://schrijven.wikidot.com/onnozele-kinderen Bron afbeelding: http://bit.ly/rV29vG…

waar liefde zich als wingerd hecht groeit en bloeit het nieuwe leven in moeders warme veilige schoot waaraan steeds meer ongeduldig de vader en het broertje luisteren tot op een zomers zonnige julidag het mooiste meisje van de wereld als esmee zich dan tonen laat dit prachtige wonder van het leven sprankelt levenslust en optimisme zoals…

Rachel dacht: Hij is toch mijn lieveling. Het was een waardig eerbetoon. Warm en emotioneel. Vooral de brief van Dre,je zoon, Gaf een brok in de keel. Andre bedankt!klonk het in koor. Namens familie,vrienden en oranje. Maar er hoort nog een regel voor. Andre,Nederland houdt van je.…

pronkend vlees dat paart met moord snel liep ik voorbij ook al zong men gretig uit de weg geruimde kinderen de hemel in hun reine ziel dat fladderend musje ontsnapte toch maar mooi het grote boze net van vogelaar Herodes gegroet gij martelbloempjes roosjes nog zo fris geplukt gij zingt nu voor de troon en speelt met palm en kroon rachel…

de sluiering bij wet En zo nam de staat de seksualiteit over Polygyne harems Concubines en eunuchen Sara Hagar Lea Rachel Abel Kaïn Jacob Ezau in de Bijbel Eerste vrouw en covrouw en slavinnen Schulden dwongen haar tot slavernij En anders was het wel als oorlogsbuit Dat veler lot bestond uit werk als dienstmaagd Hoeveel hij er bezat…

Piepende jongen, glijvlucht van de ooievaars -- naar het hoge nest.…

Om hen die niet meer zijn weent Rachel. En op de derde morgen, steevast, of er geen kindermoord geschied was, is heel de kudde aan het grazen. Doch als wij trachten door de modder ons stap voor stap een weg te banen, is bij het hek de wacht betrokken. Twee machtige rammen. Vast voornemens hun horens door ons heen te stoten.…

Ik kleed mijn verhaal wat aan, dat beschermt me en -- het staat me mooier.…

Mijn anekdotes zijn te dik, te groot, te ruim -- Je ziet de leugens.…

Er is een meisje in het kamp, dat moet zingen -- In haar hart huilt ze.…

Vol van het heerlijke eten vol van het kerstkind vol van hoop en verwachting *'Hoe kan Herodes*, heden ten dage getransformeerd in moordenaars *’t licht verdragen* Allah's naam te misbruiken door gelovigen weg te vagen? wie kan nog het bloed verdragen vervloekt is de utopie van zogenaamde helden die als koppensnellers over volkeren…