Alle inzendingen over rechtlijnig OR eerlijk OR star

Jouw ogen staren In de mijne Jouw lach Trekt mondhoeken omhoog Jouw blik Zo eerlijk Onbevangen Alsof de wereld nooit bewoog Zo zou jij Altijd moeten blijven Zo zou het Eeuwig moeten zijn Stol dit moment Blijf het bewaren Een ritueel Zo groots en teder Zo ontwapenend Zo fijn…

luister niet naar mij ik spreek over weinig als ik al iets roep is het rechtlijnig of door eigenbelang ingegeven ik hoor u nog zeggen die vent kletst veel maar wat die vertelt is bovendien niet uit te leggen…

Nederland is op weg naar zijn winterslaap Het groen vervliegt gedwee en traag Mij gaat het eerlijk gezegd iets te vlug Binnenkort de klok weer een uur terug Mistroostig staar ik naar buiten De wind en de regen zijn niet te stuiten Achter de wolken: gebroken licht Hoe komt het dat de zomer zo snel verdwenen is?…

Aan iedereen die vóór de doodstraf is Wil ik het onderstaande adviseren: U laat zich als zodanig registreren (Dat kan bij elke strafgevangenis) En als u dan iets laakbaars heeft gedaan Kunt u met recht de doodstraf ondergaan. (Demissionair minister Nawijn (LPF) ging onlangs de discussie over de doodstraf aan)…

't is niet eerlijk dat ik alleen maar droom over jou 't is niet eerlijk dat jij de zon bent in mijn ochtenddauw 't is niet eerlijk dat jij mijn nachtrust steelt maar eerlijk is eerlijk 't is heerlijk dat jij in mij een leven deelt…

Dat Wouter Bos zijn keus heeft uitgelegd En toen de waarheid sprak in drie seconden Is door zijn lijsttrekker niet erg gevonden; Die weet wel wat het Haagse spreekwoord zegt: Voor onze politieke topfiguren Dient eerlijk op z’n langst heel kort te duren.…

Op een grauwe dag, In een duistere plek, Omringd door demonen Kwam ik tot het besef, Niemand is gek, Jaren was ik niemand En verdreef, Dat waarvoor je leeft De wil om te leven, Veranderde in een lust Om te zweven, Richting de dood Na honderden doden te zijn gestorven Kwam ik tot het besef, Niemand bestaat niet En tegen…

Na 't zwerven en stuurse staren Over de eeuwige zee, Na 't eindeloos tumult van gevaren: De stilte van een vredige stee. Maar het is anders geworden, Mijn makkers zijn vroeg gestorven Of in ander alleen - zijn verzworven.…

In Singapoer is zij aan boord gekomen Vlak voor 't vertrek, met dertig stuks bagage; De eerste nacht doorspookte ze al de dromen Van een matroos, gemonsterd onder gage. Hij stond des morgens 't wandeldek te wassen Nog half versuft, toen zij hem kwam verrassen En raaklings langs hem in pyama ging Die strak en soepel om haar heupen sloot,…

De kim wordt wreed, de golven tuimlen wild, Van mild en groen, spoorslags hardgrijs en grauw; Eén nacht waarin de wind door 't luchtruim rilt, Dan, als een plotselinge dood, de kou. Om rotseilanden zonder boom en gras, Liggend verlaten in het oeroud ruim, Bloeit slechts 't onstuimig en verward gewas Van 't snel opschietend, snel verwelkend…

Hij had het land waarvoor hij scheep ging lief, Lief, als een vrouw 't verborgen komende. Er diep aan denkend stond hij dromende Voor op de plecht en als de boeg zich hief Was 't hem te moede of 't zich reeds bewoog Onder de verten, waarin 't sluimerde, Terwijl 't schip, door de waterscheiding schuimende, Op de aanbrekende geboort' toevloog…

Ik ging geloven dat ik nu zou rusten, De winter in 't ommuurde stadje blijven, Een huis bewonen, klare zinnen schrijven En voor het eerst wat langer voortgekuste Vrouwen hier bij mij hebben en, ter ruste Met hen gegaan, lang in omhelzing blijven. En langzaam werden mij hun willige lijven Vertrouwd als vroeger vaak bezeilde kusten.…

De lange achtermiddagen aan boord Waarin de zon op vale golven gloort, Tussen de wolken uit, of door een lek In 't hemeldak licht droop op 't gore dek. De lege achtermiddagen aan boord Waarin de zon, door een gesloten poort, Tussen de spleet in 't saaien kooigordijn Op een portret valt als een streep karmijn. Dra wordt de lucht…

Hier is de wereld niets dan waaiend schuim, De laatste rotsen zijn bedolven Na de verwekking uit de golven, Die breken, stuivend in het ruim. Het laatste schip wordt weerloos voortgesmeten, Het zwerk is ingezonken en asgrauw. Zal ik nu eindelijk, vergaan, vergeten, Verlost zijn van verlangen en berouw?…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Voorbij razen grazende vlekken. Weiland groen, en Friese luchten. Door sloten verdeelde verrigheid, waarheen gedachtengangen vluchten In reine zwaanse taferelen, en schaaps herkauwend stoïcijns In plat, landelijk vervelen. In wind wentelend gepeins.…

ik kan nu alleen nog maar staren naar alle vage beelden die voor me lijken te verschijnen ze gaan weg en komen terug ik zal nu alleen nog maar staren me bedenken wat er is gebeurd alles overdenken, ik moet mijn ogen spoedig laten rusten ik wil nu alleen nog maar staren niet naar hier, niet naar daar alleen naar jou wie ik nu mis je…

Ik heb lang zitten staren naar je mond, naar je haren Ik hoor je stem nog die zei: "Kom maar hier, kom bij mij" Je hand lief en groot Die net nog de mijne omsloot Je ogen, je gezicht in rust En heel voorzichtig door mij gekust Ik heb lang zitten staren om dit beeld te bewaren Van jou in het schemerlicht Diep slapend, ontspannen gezicht…

Ik zit nu al uren te staren naar een helder, kraakwit blad.…

Het water slaapt met glazig geopende ogen, in het riet hangen als groene tranen wat gloeiwormpjes. De bleke pupil van de maan vervormt wanneer een vis plotseling opduikt en weer verdwijnt met een plons.…

Je bent één, bestaat een jaar, Ik schrik als ik naar je staar. Hoe snel groeide je naar een ik? Ogen die intens opzogen, Maar van vragend ombogen, In een zelfverzekerde blik, Present en opgetogen. Maanden worden nu jaren, Terwijl ik maar blijf staren.…

Glitters op water bergen haar tranen in kleur bij zonsondergang.…

het einde ingezet de staar de pijl van tijd uit mijn verleden de mijmer de enige tastbare constante en voor al wat rest weet ik dat ik niets weet…

liever wil ik meer over recht voor de vuist, eerlijk en oprecht over vrij zijn blijven zingen.…

in mijn dromen mag je komen maar daarna moet je weer gaan want dat wij elkaar goed kennen gaat niemand niemand aan in mijn dromen mag je komen in mijn bed hoor je erbij eerlijk zijn en nooit eens jokken vind ik moeilijk - net als jij!…

Ik kan je nog niet binnen laten heb nog geen ruimte in mijn kop die ander is blijven logeren al weten we beiden: het is op We delen vals herinneringen: jij mag deze, die’s van mij Wie had ‘t over eerlijk delen kijk, ik krijg alle dozen pijn We zijn zo vreeslijk samen samen in ons verdriet om toen en nu om wat zo gruwelijk mislukte met om…

Eerlijk gezegd, het is wel waar.…

Vanaf je allervroegste jeugd krijg je mee: eerlijk zijn is een deugd Maar in de loop der jaren kun je pas echt ervaren De betekenis van deze zin eerlijk zijn is eigenlijk 'n beetje min Het is beter te draaien en te keren zit het niet in je, dan moet je het leren.…