Alle inzendingen over regels

Verdriet dat je niet ziet Maar voelt Is verborgen verdriet Als een zakelijk kort bericht Zonder enig relaas Zodat je maar niet hoeft te vertellen Hoe het werkelijk met je gaat Verstopt in de drukte van je baan Verstilt het bestaan, Laten wij onze emotie niet gaan Wil de ander niet zeggen hoe het is Maar weet als geen ander wat de werkelijkheid…

Ik heb je gelezen, nee uitgespeld en ontdekte tussen de regels door iets wat ik niet meer krijg uitgewist. Dat moment was pure poëzie. De woorden werden ijl, verdwenen, lieten zich niet langer tot zinnen kneden. De witregels bleven over, waarvan alleen ik weet wat ze willen zeggen. Vol van betekenissen maar los van de taal.…

het zijn haar woorden waarmee ze zijn zin weet te regelen…

in de poëzie is bijna elke regel er één teveel met dit gegeven kwam ik mezelf tegen met een potlood in de hand gereed om te schrappen wat nog overbleef was een leeg blad…

Soms is het schrijven een geluidloos janken Je doet echt alles voor de slanke lijn Maar ach, wat doet het vreselijke pijn Om voor een slagroomtaartje te bedanken Soms is het schrijven een geluidloos huilen Je volgt een streng dieet en dat is fijn Je zou een ballerina willen zijn Maar valt je telkens weer dezelfde builen Soms is het schrijven…

Kan vrijheid dan uitzondering op mijn regel zijn en als regel voor geluk worden omschreven maar gelukkige slaven vinden vrijheid niet zo fijn zoals Marcuse eens heeft omschreven “Van de zee, de zee wordt ik gelukkig” riep mijn vrouw terwijl ze meekeek bij de opzet van dit gedicht maar de zee is ver en vaak zo grauw en op mijn leeftijd in een…

Als een tiener niet weten wat ik wil, in de war van van alles, zoekend wat ik nodig heb en ontdekkend wat niet Ik droom van vrijheid de geheime regels van seks wil ik nog steeds leren kennen, het samenspel van ogen, huid en handen hoe over de drempel te stappen en mezelf met een ander bloot te stellen aan het mysterie van volwassenheid…

Jouw huis kan mijn huis ons huis, een fijn huis zijn ik houd van jou als jij niet méér wilt zijn dan ik en méér wilt zijn dan je bent, geen jongen maar een man die durft mij te zien zoals ík mij zie dan zie je méér van de werkelijkheid dan je denkt te zien met je eigendunk Kijk goed, kijk beter, ik ben geen mindere man, ik ben méér…

op weg naar ongevulde woorden in kalkwitte tijd telt de doorgestreepte regel niet langer mee zij is de voorbije pennenvrucht van gesmoorde woorden gedane liefde schuilt in haar vervallen huid de doorgestreepte regel zij is een geschroeide vlucht in het woordtapijt van nergens naar niets…

Een paar regels is wat rest, na alles wat je al overkwam is de laatste stap te snel gekomen maar is ‘t dat niet altijd? Een klein stukje in de krant je bent niet meer Rust zacht vriend, we zien elkander vast wel weer!…

het eerste blaadje onbeschreven maagdelijk in het wit ik schrijf mijn woorden overdreven feestelijk in gelid na regel zeven als vanzelf rommelig wordt het sleur en in de buurt van regel elf dusdanig dat ik scheur *met een knipoog naar “writers’ block” van Helen Josephs…

Woorden spelend laten rijmen Rijmen op het ritme van een dans Dansend naar de volgende regel Regels op weg naar een balans Balancerend steeds afgewogen Gewogen op een wijds bereik Bereiken de juiste mensen Mensen, door woorden rijk…

(Een Cinquiano is een Spaanse dichtvorm, bestaande uit 5 regels. Opbouw 2/8/6/4/2 lettergrepen per regel.)…

weinig bezoek, is één van de corona-regels daarover voel ik mij wel wat opgelucht geen plakkerig gezoen of natte babbelzucht dit jaar plak ik gewoon meer Kerstzegels soms komen die regels wel handig uit zo draai je onder saaie verplichtingen uit…

Droevige ogen, nog nooit zag ik zo een droevige ogen, ze keken me smekend aan, en ik was verloren, de liefde tussen ons is groot, maar regels zijn regels, ondanks die ene traan, je mag het nooit vergeten, eerst het baasje, en daarna mag het hondje eten.…

Onsterfelijke gedichten Zijn soms niet meer Dan vier regels lang.…

de tijd spaart je niet onder dit onbegrijpelijke schouwspel, je leventje dit vat alles samen maar ben je nog steeds alleen geen sprookje waarheid zie ze vliegen die nietige muggen schrijf mij weg afwezig onverklaard een strohalm is tegenwoordig niks meer waard de regels tussen regels lang geleden…

elke regel klopt tel ter verificatie de lettergrepen…

tussen de regels waar woorden elkaar vinden en zinnen eindigen met een punt onderbroken door leestekens het gevoel dat zij verwoorden is niet te bevatten in het echt de huid lijkt niet te winnen van de regels op papier woorden worden gezocht om samen een geheel te vormen om samen een gevoel te verwoorden en om samen te zijn…

(Fiets-variant van dit gedichtje: regel 3: Ik fiets ... regel 8: ... rijd ik door.)…

Wanorde, zo noemt Borgdorff mijn poëzie, Maar dan wel gedeeld Door twee, regels die Willens en wetens Door midden zijn gehakt Door de mens die Ik genoemd wordt, Oogluikend toegestaan door Hen die ook in mij wonen - Gebroken regels getuigen Van een gebroken ziel, Brokstukken poëzie Van hem die aan zijn eigen Ik ten slachtoffer…

Nationale gedichtendag niet dat het moet; het mag je maakt een versje, liefst met plezier bij mij zorgt dit wel voor vertier regel voor regel, woord voor woord dat is een beetje hoe het hoort Natuurlijk is iets specifieks leuk al kan dit ook, zonder 'kreuk' voor een nieuwe, volgende rijm zal het geschrevene weer anders zijn maar voor nu,…

géén vers, géén regels, niets gepend de soep was op, het vers - ontzield - bleef weg ‘t-is waar; het klopt volledig wat ik zeg niet eens wat losse regels - ach het went verbazing, blijdschap: tóch nog iéts gedicht opnieuw, al schrijvend, prozaïsch gezwicht…

En jawel hoor: het paste eveneens Kringloopvers: Met dank aan de dichters Gerrit Komrij (eerste twee regels) en Cees Buddingh (laatste regel)…

wil haar kleuren tussen de regels door ongeschreven woorden vullen het mijne tegen het hare aan…

Tekening van kind bloed, ambulance, krom wiel zebrapad heeft regels…

drie schrale regels zowaar vangt daar die vrijer honderd pegels voor…

boek der liefde gevuld met dromen doorweefd met wensen blad na blad regel na regel een stille hoop verlangend geluk wensen in woorden mijn boek vol kleur de mooiste tinten in sierlijke letters rood en zwart zwart verleden rood mijn heden mijn liefdesboek een open boek…

Jij, mijn sonnet, nog steeds onvoltooid: acht regels vraag en zes regels antwoord verwaaid. Het is niet zo erg, als ik je maar schrijf om je handen, je haren, je ogen, je lijf. Het is niet zo erg zolang ik jou zoek, open eind, open boek.…

volgens de regels onvindbaar zit ze bovenin een flat het meisje van negen het spel mag pas verder als ze is gevonden of buut vrij heeft geroepen ze zwerft door de buurt onzichtbaar het spel in haar macht wanneer ze tevoorschijn komt zijn de andere kinderen al vele rondes verder ze zijn haar vergeten of lapten de regels aan hun…