Alle inzendingen over relatief Mozes

De grote Mozes dobberde ooit in een mandje op de rivier...…

Hij verhief zijn stem liet het water rijkelijk uit de kraan stromen…

Relatief Maakt gelukkig en creatief.…

Als niet Mozes, maar ik bij Horeb had gestaan ging het zo: ik: Wie ben je? jij: Ik ben die ik ben. ik: Ik ook. jij: Ja, jij ook. Dan had ik je aangeraakt en jij mij. Was de Bijbel geen boek, maar een omhelzing. --------------------------------------------- uit: Als Mozes had doorgevraagd, 2010…

Ik ben een haft en ik leef bij de dag Als eendagsvlieg is er veel te beleven Ik zou u graag een voorbeeld willen geven Maar ik moet paren, ik moet aan de slag De zon ging eenmaal voor mij op en onder Heerlijk die dag...en verder geen gedonder…

ofwel penibel of, zoals Koos zei, jemig, Mozes kriebel!…

kennis is altijd relatief fragmentarisch en ontoereikend…

"Val wind", sprak Mozes Yam Suf lang genoeg gedeeld ging de storm liggen…

Ja, kijk maar goed! U staat erbij. Hoewel U even zoeken moet, op dit zo kleurig schilderij. Ik weet het wel, U bent graag vrij. Maar zit gevangen, net als zij. We zitten vast, U moet het maar geloven. De molen draait en wij gaan mee al is het ook ondersteboven. We horen bij elkander, en moeten samen leven, En al wilt U het of niet…

het bed wordt te smal is breed beschouwd een relatief begrip…

Er was eens een heertje in Gouda Die zat om de tafel zijn vrouw na Zijn vrouw zei heel vief: " Dat is relatief, want als ik harder loop, zit ik jou na".…

traag trekken wijzers kringen rond hun plaat duwen met zacht geweld de tijd onomkeerbaar vooruit soms lijken minuten uren te duren dan vliegen ze weer op jetski's voorbij tijd verglijdt in eeuwigheid…

Binnen een minuut is de toekomst al een feit net als ‘t verleden…

De tijd is evenals ruimte relatief voor de mens die leeft van dag tot dag met ongerief, maar iedere dag heeft hij in wezen lief.…

De herinnering is als het ontwaken uit een dagdroom Fijn, verdrietig, mooi vaak alleen maar vaag De realiteit onze kooi de droom het verleden vrijheid soms relatief…

(de tijd in het bijzonder) zo blijkt alles relatief je hebt balbezit of de bal blijft juist buiten bereik en ook al is het een afstand van niets je kunt er net niet bij zo gaat het dikwijls je waant je daar maar bent er niet of daar is hier maar je beseft het niet.... nog niet…

Laat Mozes van toen zijn truuk overdoen en droogvoets vluchten met zijn Hebreeën.…

De woorden, hoe relatief als dichteres. Menselijke woorden glijden voorbij lege, holle klanken lijken stiltes te roepen, om antwoorden te vragen.. die voor elk kwamen. De letters, de cijfers...alles is zo relatief. Eén lief, één leven verbaasde mij toen, nu het scheen alles volledig te geraken in diep stil zwijgend wezen.…

Was Mozes niet voldoende tien keer uw wijsheid Uw vurige woorden. Tot het einde, vrije wil die paar regels in elke ontwikkeling gebonden. Niet Uw zoon die stierf omdat ons genot verbonden met zonden. Geen Laatste Profeet verslonden om zijn getrouwen heen.…

Geen doden of gewonden zijn geteld. De oude kathedraal ging deels verloren. Reëel gezien geen ramp als nooit tevoren Het hart wel aangedaan...zie al dat geld. De “Notre Dame” in vlammen opgegaan. De “Oude Dame” ging er achteraan.…

Juffrouw, u heeft mij met veel geduld geleerd dat sinds de oerknal in ons universum sterrenstelsels zich met snelheden evenredig aan hun afstand in alle richtingen naar een ongewis einder spoeden dat die stelsels door onderlinge zwaartekracht samengehouden roterende systemen van miljarden sterren zijn die in dit uitdijend heelal…

Tijd is een relatief begrip, een punt aan het einde van een regel, ’n stip.…

Doch Mozes sterft, het hoogste was bereikt, Aldus zal het geschieden met ons allen, Als over ons de dood zijn schaduw strijkt. Want hier staan wij slechts op om weer te vallen, Zijn pas gelukkig als het leven wijkt En vinden elders hoger welgevallen.…

ABRAHAM Abraham Am Ysra'el vanaf Mozes in Beth Midrash Vierde de Rosh Hasjana Hij herdacht het Verbond van de Yahadut Nam een slok uit de welput Vertrok naar India en speelde op zijn ocarina…

De absolute afstand, die is te relativeren- want absoluut is relatief, gerelateerd aan keren, Hoeveelheden en aantallen, het meetbaar instrument- maar hoe is iets te meten als je het einde niet kent.…

In magere jaren verlangen wij knechten op het land naar een gunstig teken om terug te keren naar een vrij bestaan en het is gekomen Donder en duisternis De hoge heren honen Dat komt er dus van! Ze laten ons gaan zonder vee, wij lachen hen vierkant uit en blijven zogenaamd We pakken stiekem in gaan 's nachts het dorp door vermoorden…

Is het Mozes uit de stam van Abraham? Of het gouden kalf dat hen het land beloven kan? Een staf breekt het water uit een steen en voert het volk door een hoge zee heen. Het volk roept uit de woestijn en gaat zijn weg door het dorre zand. Een satanische slang siddert in Mozes hand en wordt de staf die wijst naar het beloofde land.…

toen je naderkwam zag je mijn vlam ontmoette je mij op blote voeten Moshe mijn vriend ik brandde je niet op roep je nog steeds naar de top van mijn aanwezigheid voor een vurige babbeltijd Moshe mijn vriend…

De directeur van de Rotterdamse RET zit er niet mee: Hij spreekt van een 'relatief rustige nacht' maar na nog wat van die 'rustige ' nachten is aan het einde van het lied de RET dan wel failliet…

tijd is een relatief begrip het is maar hoe je het opvat…