213 resultaten.
lotus
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 124 ik praat van jou
al zeg ik dode woorden
en zoek in schimmen
van verboden lijven
restanten van liefde
die mij ooit toebehoorden
ik tracht dan
verstarde gedachten
over verloren gevoel,
doorheen wel
duizend nachten,
in teder maanlicht
te verzachten…
RUÏNEUS
snelsonnet
3.0 met 35 stemmen 2.904 De NASA zoekt restanten van de klap,
iets dat de oorzaak toont van het defect.
Nu is de neus van ‘t ruimteschip ontdekt,
men roemt de vinder, noemt het speurwerk knap.
Dat valt wel mee, ik raak pas opgewonden
als Michael Jacksons neus wordt teruggevonden.…
The Burren
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 133 Zelfs God
heeft er een handje van
alles op één hoop te gooien
zei de priester tegen de kapelaan
het is een keiharde werkelijkheid mijn zoon
in al zijn wijsheid
heeft de Eeuwige
de engelen bevolen
het restant van alle
stenen en rotsen
in Ierland te strooien
geloof me maar kapelaan
zo is het echt gegaan…
Ik schuw ze niet
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 672 ik schuw ze niet
de holle ogen die me
in de slaap bezoeken
soms blikken ze
onaangekondigd door
het raamwerk van een droom
of lenen licht van mijn pupillen
om in een waas te staren naar wat
ze niet meer kunnen zien
met warme vingers wis ik dan hun
glazig zwart opnieuw tot stof en as
en schud restanten van me af…
Barnstenen bordelen
gedicht
3.0 met 1 stemmen 5.293 Verzend ze naar een poste-
restante ondergronds.
(Vang ze als Krijtvliegen
in hars. Barnstenen bordelen.)
Dompel ook jezelf
in een wasbad onder.
Reis met je zending mee.
Op geen andere wijze
vecht men met engelen:
opzittend achter een vuil venster.
-----------------------------------
uit: ' Ontfermingen', 1998.…
Draaideurconfessies
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 135 een stenen aambeeld
restanten oerknal
achtergrondruis, een
zilveren vogel
wegstervend, net als
het middaguur
tegen de avond, op
gezette tijden
diepte versus vlakte
-zinloze discussie-
Vergeten. Een licht
in bewolkte blindheid
dat oplost tussen
voortijdig en definitief…
Bladgrond
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 97 Zonder het woord uit te spreken
Is ze er, zoals jij er bent,
Zoals ik er is
Verzamelt ze de restanten
Van vandaag, van gisteren,
En neemt hen in zich op -
Een enkele regenworm,
Een spaarzame pissebed
Woelen haar wat onwillig om:
Het is nu eenmaal hun taak,
Maar zin hebben ze er allang
Niet meer in, ze vinden het goed zo,
En…
Bodrum
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 94 Restanten van het festijn drijven
als verguld glas de haven in.
Nog lang pikken vogels
de dag al fluitend in.…
feest van herkenning
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 56 er zijn flarden blijven hangen
restanten mist uit een eerdere zee
er vormt zich aanwezigheid in onze wachtrij
druppelsgewijs, nummeriek
gemeenteloket, mensenheugenis
hangende het onderzoek kunnen we herleven
kaalslag met bos vullen, het bos met bomen
-wat nu volgt is toekomende tijd…
Stilte krijst
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 131 de vleugels
van mijn kasteel
zijn lamgeslagen
torens trillen
dralen in
ten ondergaan
fundamenten breken
gewelven zien
voor het eerst de maan
stilte krijst uit
restanten leven dat
geketend aan de muren staat
de aarde barst
verzwelgt het spiegelbeeld
deze droom is nooit geheeld…
De vlammenstaarder
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 189 Het begint vaak klein,
met een vonkje ofzo,
en verzwelgt en bedwelmt
alles op zijn pad,
tot een gloeiend heet
en rokerig restant,
maar altijd minder
dan er eerst was.
Dus ergens verdwijnt
er iets, tussen
voor en na zit een
hypnotiserend gat.…
Hakkelsum
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 40 wakkert 'm
aan
nieuwsgierig
naar die naam
niet meer
na te gaan
of dat dorp
ooit heeft bestaan
waar het lag
in het veen
van Reiderland
ingeklonken
met ijverige hand
afgegraven
dat het voor de Dollard
een koud kunstje was
de restanten
weg te vagen
slecht dijkonderhoud
de zee brak in
maakte alles zout
en brak en nat
geul en wad
slib…
Archaeologisch
gedicht
3.0 met 58 stemmen 12.551 Binnen dit leven voortdurend bezig
angstig te zoeken naar restanten
van een ander leven,
maar tekens van weerzin en wanhoop,
een vuilnisbelt, een oude teddybeer,
beheersen het landschap.…
verklauwen vederlicht hun prooi
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 533 kale nekken strekken zich
voorbij wat wenselijk is
ze azen op de kruimels
in een blikken zonder
blozen dat niet menselijk is
ze vreten de restanten
uit het marginaal
krijsen schuttingwoorden
maken hels kabaal in hun
meer dan uitgekauwde taal
ze verklauwen
vederlicht hun prooi
behalve hun excreten
vinden ze niets mooi
zij zijn…
de messen van het woord
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 128 regen voedt de akkers
waar restanten van wat ooit
zocht naar herkenning
toen de messen van het woord
nog niet waren geslepen
en elke stap verzonk
in drassige grond
die de zinnen en de zin
van wanhoop en hoop
gulzig absorbeerde
terwiijl de zwarte vogel
de dromen voerde
naar niet gekende verten…
ze verklauwen vederlicht hun prooi
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 697 kale nekken strekken zich
voorbij wat wenselijk is
ze azen op de kruimels
in een blikken zonder
blozen dat niet menselijk is
ze vreten de restanten
uit het marginaal
krijsen schuttingwoorden
maken hels kabaal in
hun uitgekauwde taal
ze verklauwen
vederlicht hun prooi
behalve hun excreten
vinden ze niets mooi
zij zijn de enige poëten…
als de lans valt
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 717 een lans
doorsteekt
mijn hoofd
borst
buik
zo alles,
het verwondt
het splijt
mij,
mijn wereld;
een vaste aarde
het pint mij
in de weke grond
de storm
schudt mij
sterk
als speelbal
naar alle
kanten
warrig worden
mijn gedachten
wazig het zicht
op gehavende
restanten
en jij
jij
stroopte
de schellen
van mijn…
winters zacht
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 508 toe maar , schilder maar
zachtgrondig
de gevallen zomer in een notendop
vergeet de nerven niet als enkel restant
van sappige groene bladeren
denk aan de kleurenschat die je kreeg
en vooral het licht dat groeien deed
creëer een herfsttapijt
niet alleen zacht
maar warm genoeg
om de winter te dragen
zodat het niet eens zielig lijkt…
muren voelen weerloos aan
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 472 ik zie de dag
geboren worden
uit restanten nacht
vochtig van de dauw
ik vraag de zon
vandaag te blijven
haar zwijgen
schijnt al blauw
haar licht geeft
ruimte voor bewegen
jouw muren voelen
weerloos aan
sluit je dromen
in je ogen wil ik het
losbandig leven lezen
de stoutste dingen zien…
Schipbreuk
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 1.407 Tussen strandpaal twee en zeven
lagen omringd door mijmeringen,
wrakhout en wier, de restanten
van een zomerzot getij.
Aan de hals van glas, gebarsten en
door zoute dampen nog omfloerst
en aangetast, een stuk papier,
een vaag verbleekte konde.
De boodschap sloeg me van mijn ankers:
Woont er....
Woont er in jou nog iets dat liefde heet?…
Onze sporen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 110 je sporen
zijn niet meer te vinden
op het schelpenstrand
gebroken
liggen ze op mijn hand
restanten van hard leven
ze kleuren droog
vallen op door
de vorm van hun boog
het knisperen
klinkt gelijk
in overslaande golven
de zee
neem ik mee
in het grijsgroen van je ogen
de schelpen
leg ik terug waar zij horen
op het zand als onze…
Restwaarde
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 500 Je monkelt over levenslust
die jij niet meer kunt delen
en zoekt vergeefs bij mij de rust
in al wat wij verspelen
leunend op voorbije tijden
tors ik de lege hulzen
in een stil gemeenzaam lijden
zonder nieuwe impulsen
jij staat in mijn passe partout
als prachtige bejaarde
ik schilder mijzelf naar je toe
uit ons restant aan waarde.…
Nu schraalt herfst
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 62 jij wist
de zomer
ongemerkt
met wat
herfstig rood
te kleuren
door het
intenser
worden van
de geuren
aromatiseerde
de oogst
zelfs je lach
streelde de
volheid van
een lange dag
waar leven
eindeloos was
nog plakken
draden web
restanten
van wat eens
een copieuze
maaltijd was
de overvloed
was overal
nu schraalt herfst…
Apocalyps
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 116 ik raakte
dingen aan
om me heen hun
echtheid verdween
in stof
aan mijn handen
glansden restanten
waar chaos verscheen
ongeordende
vormen vulden
de ruimte zonder
enige wetmatigheid
hersendood
zieltoogde nog
stervend leven in
bandeloos bewegen
weg was wetenschap
beschaving en cultuur
de apocalyps sloeg
triomferend het laatste…
Natuurlijk verloop
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 868 als de krijsende zagen zijn stilgelegd
rijen bomen van hun charmes zijn ontdaan
overvalt mij elk jaar weer dat troosteloos
gevoel alsof het eind der tijden is genaderd
maar nu ik aan de gehavende restanten
weer nieuwe levenskracht ontwaar
is mijn somberheid al snel verwaterd
hoor ik overal weer vogels fluiten
zelfs al fluiten ze niet…
Zonder groet
netgedicht
1.0 met 148 stemmen 39 het was
de laatste druppel
bloed die uit
de mensheid werd
geperst voordat
de aardjuwelen
zichtbaar werden
helder vonkten ze
al tussen het
stervend rood
waar zij weerkaatsen
in afnemend
vurige licht van de
exploderende zon
het restant van
wat eens de machtige
mens was geweest is nu
geslagen met de zeven
plagen leeg gebloed in
een…
In pigmenten van hopen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 382 ik heb jouw pigmenten
niet gewonnen uit
de stenen der wijzen
zag jouw kiezels
langs de wegen die
ik had te gaan
raapte met hartstocht
verschillende kleuren
voelde met handen je geuren
brak je en vijzelde fijn
streelde met olie restanten
die je niet wilde zijn
jij bloeide open
in pigmenten van hopen
mag ik je schilderen met pijn…
Liefde en restanten kerk
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 93 ik heb mijn beelden neergezet
maatschappelijk en als ouder
gehouwd in jaren werk
met liefde en restanten kerk
zij staan nog als een huis
gerestaureerd in goed herinneren
maar ik ben niet meer thuis
in die sculpturen van de kinderen
er is een tweede leven
in een snelle tijd die alle
vroegere belemmeringen met
reële argumenten bestrijdt…
Gestold leven
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 73 ik heb je nooit
ijsbloemen gegeven
als restant van
het veel te snel
gestold leven
vaak was het
de kou die
trager leven gaf
waar warmte ooit
standaard was
ook het gebrek
aan samen gaf te
weinig kansen om
elkaar eens goed
door te warmen
geef mij je hand die
ik niet meer laat gaan
dan open ik mijn hart
die warmte is basis
voor…
Bovenmatig
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 647 Je pakte de appel
die de slang jou bood
beloofde je vrijheid
buiten het Paradijs Eva
werd jij vogelvrij
net als je dochters
ze dragen jouw kostuum
zoals ze zich kleden
niet schromend naakt te zijn
ze wanen zich
een symbool van ’t vrije zijn
met in hun hand restanten appel
verwekken het dier in mij
verwachten afstand…