Alle inzendingen over roes OR emoties

O metrovrouw bloem in onderaards bestaan jij bedwelmt supersnel, palmt me in, een roes begint zijn werk te doen ik vrees verlatenheid bij elke haltestop ga toch mee met mij ik zal je in een bedje doen voeden, keer op keer weer laten komen bloeien…

Het stormt in de schaduwrijke nacht ik bezoek een joods kerkhof; sterren en stenen dit is mijn droomachtige dronken wat dan ook werkelijkheid en ik denk: te weinig plaats voor zoveel joden ook al zijn ze dood ------------------------------- uit: 'Passionate' jrg. 6, 1999…

Wat ik over heb is een echte roes, ik voel mij net zo'n echte Hema tom pouce.…

Want bij teveel geraak je in een roes. In dat geval is qat niet voor de poes.…

Te lang al geleefd In de eerste wereld, Te hardnekkig met Zichzelf geconfronteerd Gedachten, voelen en doen Te veel geworden Voor de mens Die nauw'lijks nog bij Kan benen wat hem Dagelijks wordt voorgetoverd - Hij neemt een slok, Om zichzelf en het moment Vast te houden, Na een paar slokken al Is hij in de tweede wereld,…

je ziel te grabbel voor de hele stoet zelf ben je ogenschijnlijk in gepeins verzonken je geeft je bloot als in een openhartig boek en ziet de dames naar je lonken je waant je in een roes doch weet maar al te goed je hebt gewoon teveel gedronken…

Zoveel emoties verstopt van binnen. Telkens de glimlach die weet te overwinnen. Zoveel emoties te vermijden Telkens de glimlach die weet te bevrijden. Zoveel emoties blijven verborgen. Telkens de glimlach die het volhoudt tot morgen.…

Als eens het gapen zijn onwederstaanbaarheid gelden laat, komt dat veelal door de roes.…

Een muziekstuk kàn helemaal geen emoties bevatten, het is immers geen subject dat ervaringen ondergaat. Muzikale klanken zijn geen echte emoties Ze klinken alleen net zoals emoties voelen.…

Bliksem en donder Verdriet en woede Alles tegelijk Een uitbarsting is gekomen Een diepdreigende uitbarsting Van verdriet en woede Opgekropte emoties Het lijkt net onweer Maar geen onweer in de lucht Maar in een ziel Een ziel die is verwoest Verwoest door emoties Emoties van woede en verdriet…

Gevangen in de lethargie van de middag op een junidag rijg ik de uren aaneen tot een snoer lazuurblauw en geel, droom weg in een roes van gelukzaligheid. Ik ontstijg als een wolk de bedding van de tijd.…

Een bastaardkat uit Katendrecht had eindelijk het pleit beslecht met Vlad, een poestig doende kater die o zo fobisch was voor water. Hij had die Vlad in ‘t bad gejaagd en vond zijn actie zeer geslaagd maar lag iets later zelf in shock door kattenmeppers met een stok.…

een roes vol liefde die haar gedachten omwolkten op stapels schrijfgerei van rozenkleurende fantasieën met vraagtekens zij wist, dat zij hierin haar passionele verlangens niet kon overwinnen onder de wijde tintelluchten op papieren illusies…

Het middel laat me in een roes verkeren. Maar in de shop begon men te beweren, Dat verkoop zonder pas verboden is. M’n wiet moet ik als klant, door dit gezeur, Nu ook gaan kópen aan de achterdeur.”…

de jaren weten dat de jonge wijnstok meer druiven draagt en betere als hij ouder wordt dat jeugd roes is zonder wijn en ouderdom wijn zonder roes de jaren weten dat ouderen jeugd kenden maar jeugd geen ouderdom dat zorg om prille blik slechts nieuwe rimpels geeft de jaren weten dat je zo jong bent als jij je voelt dat je eerst oud bent…

De danser wervelt om zijn as Maar blijft loodrecht Kromt de rug Geen pees scheurt Geen pijnscheut verzuurt de lippen Reikend naar een roes Scherend over parket of tegelvloer Rekt hij het kraakbeen tot moes…

De roes zie ik als rust De weg is al in zicht Maar waarom al die haast Het is maar dit leven Wat voorbij raast Waarom iets veranderen Als het pad Waar wij wandelen De tijd zal het leren De rest En al die anderen.…

Zag ik mijn moeder in de zwoele zomernacht gekleed in roes van zwarte tulpen met in haar hart mijn zelfportret van hardwerkende handen en boog zij zich tot de kolkende rivier om het haar te wassen in het bloed van de wereld door de adem van mijn heimwee.…

Op mijn vakantie in het buitenland Verbleef ik in een tuin met appelbomen Het rijpe fruit verscheen in al mijn dromen Met zeven Adams, etend uit mijn hand Maar thuis is het snel over met die roes Wel heb ik nog zes potten appelmoes…

een heuvelrug is wat ze ziet wanneer ze uit haar roes ontwaakt... een weg omhoog die is er niet aldus de knooppunt kaart geen enkele reden voor paniek niets is de onrust waart 't is de man een rots van vlees het doel haar bedevaart…

wat een dag een zaterdag in een mistige roes wat nou morgen dan is het zondag nog geen zorgen daarna wordt 't weer hard het geregelde leven maandag weer van start wat kan het me ook schelen deze dag was mij en er komen er velen.... nog veel meer bij!…

Verhagen wil met heel veel praten Succes van andere ministers, aan J.Peetje laten Steek je licht niet onder de korenmaat De Bijbel wordt weer nagepraat Het C.D.A. krijgt de dip wel, later Want na een roes volgt steeds een kater…

soms sluimert een omhelzing in de couveuse van iemands ziel soms schemert zij door het glas een vluchtig ontwaken uit de roes van bitterzoet verdriet ze strekt haar armen uit omhult je met serene troost op een kalme regengrijze dag…

O Olympus droom van extatische vervoering roes van mythos een wereld zoals die was O Olympus aangetaste eenheid door een bewogen logos van vervallen rust en evenwicht O Olympus een tragedie is geboren…

teleurstellingen in onze dagen blijven ons plagen, in het diepste dal komen de echte emoties zoals het komen zal.…

woord voor woord schrijft hij in kleuren emoties vloeien uit zijn pen in geuren aan de rand van een notitieblok trommelen vertwijfeld vingers woord voor woord schrijft hij emoties vloeien uit zijn pen en weet niet wat te zeggen…

Ja, het was in een roes je wist niet hoe dat ging als je steeds maar jong was had je nog geen gedachten van afscheid nemen kreeg je eeuwig spijt in dat gevoelige woordenboek werden er danszalen ingericht naar het inzicht van jouw geestdrift sloofden wij ons uit in trage jurken.…

De boodschap is te hard gedachten te verward niet te weten niet te voelen realiteit vervangen door vergetelheid verdrinken in de roes van zware rode wijn alleen maar drijven onwetend blijven tot het verdringen begint te wringen met elke werkelijkheid…

Ik hou van bier, het schuimend goudgeel vocht, Wild en ontembaar dansend in de glazen, Het is de roes voor wijzen en voor dwazen, Waar ik zo vaak al van genieten mocht. Al kost het binnenkort een lieve duit, Ik breng op deze drank een heildronk uit.…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…